tp:=14/4/50 .. คนใต้ใจดี (ตอนต้น) tg:= op:= สุดสัปดาห์ที่แล้ว วันที่ 6 ถึง 9 หยุดงานไปเที่ยว ตจว. มาครับ.. เป็นทริปแรกของผมที่ไปอยู่ถึง 3 จังหวัด 3 สไตล์ ในเวลา 4 วัน 3 คืน คืนแรก หัวหิน ประจวบฯ + นอนบนรถไฟ คืนที่สอง เขื่อนรัชประภา สุราษฎร์ฯ + นอนแพ คืนที่สาม เขาหลัก พังงา + นอนห้องพักริมทะเล ..รู้สึกว่ารีบเร่งไปหน่อย ไม่ค่อยมีเวลานั่งเล่นชิลล์ๆ เลย ตกลงใจว่า วันหลังไม่ไปไกลขนาดนี้แล้ว เสียเวลาไปกับการนั่งรถทุกวัน เอาเป็นไปที่ใกล้ๆ และเที่ยวหลายๆ จุดในละแวกใกล้กัน ดีกว่า ก่อนไปก็คิดวางแผนไว้ว่า ไหนๆ ต้องเดินทางสมบุกสมบันหลายสถานที่ ก็จะถ่ายภาพบุคคล หลากแนวอาชีพ เฉพาะคนที่น่าสนใจๆ ที่เราพบตลอดทาง เป็นภาพชุด แบบเก็บความประทับใจอ่ะ.. ถ้าไม่ลำบากเกินไปกลับมาก็จะอัดรูปทำเป็นไปรษณียบัตร ส่งกลับไปให้เขาด้วย (ไอเดียนี้ได้มาจากพี่หาว ตากล้องมืออาชีพ จากเว็บ 2how.com) แค่คิดก็น่าสนุกแย้ว.. และก็ปรากฏว่าตลอดทริปนี้ก็มีคนที่เรา (กับน้องยุ) เข้าไปพูดคุยมากมายจริงๆ จนแบบว่า เฮ้ยใครว่าคนใต้ดุโหด ไม่จริงเลย มีแต่คนน่ารักๆ ทั้งนั้น เวลาถามอะไรนี่บอกไม่บอกเปล่า แทบจะพาเดินไปและช่วยโบกรถให้กันเลย.. แต่ทว่า! ตอนออกเดินทางมีอะไรติดขัดนิดหน่อย จึงไม่มีอารมณ์จะถ่ายรูป (เพราะรถไฟชั้น 3 ไปหัวหินนี่ร้อนมาก และต้องยืนโหนข้ามจังหวัดอีกตะหาก) ทีนี้เลยคิดว่า เออ..ถ่ายไม่ครบตั้งแต่ต้นแล้ว ก็อย่าเพิ่งถ่ายเลยดีกว่านะงานนี้ เก็บไอเดียภาพชุดนี้ไว้ทริปต่อๆ ไปค่อยถ่าย ก็ได้ฟะ.. หารู้ไม่ว่า ยิ่งเที่ยวไปเรื่อยๆ ก็ยิ่งเจอคนจ๊าบๆ ใจดีๆ ที่น่าเก็บภาพเยอะมากๆๆ จนรู้เลยว่าทริปต่อๆ ไปคงไม่มากเท่านี้แล้วล่ะ (ถ้าไม่เดินทางไกลทุกวันแบบนี้) คิดแล้วก็ยิ่งเสียดายขึ้นไปใหญ่! ดังนั้น เพื่อไม่ให้ความประทับใจกับผู้คนต่างๆ ครั้งนี้ต้องลืมเลือนไป ก็เลยต้องเอามาเล่าไว้ในเว็บนี้ซักหน่อยแล้ว.. ..ที่มาก็เป็นเช่นนี้นี่เองครับ ----------------------------------------------------------------------------------------- 01. เด็กลูกครึ่ง พ่อฝรั่งแม่ไทย บนรถไฟที่นั่งอยู่ตรงหน้าเรา น้องยุชอบถ่ายภาพเด็กน่ารักๆ อยู่แล้ว งานนี้ก็เลยต้องยกให้เธอไป.. 02 นายสถานี(รถไฟ) ที่หัวหิน หรือพนักงานที่รับฝากสัมภาระก็ได้ ทีแรกคิดว่าจะขอให้เขาเอื้อเฟื้อที่วางของนิดนึง แต่เขาบอกว่ามีบริการรับฝากสัมภาระโดยเฉพาะอยู่ห้องข้างๆ นี่เอง.. เข้าไปฝากกระเป๋าในห้องเขาแล้ว ก็เห็นแผงควบคุมรางรถไฟ (ไม่ให้ชนกัน) แปลกตาดีนะ.. ถ้าได้พนักงานรถไฟมายืนถ่ายคู่กับแผงไฟนี้ก็คงเท่ดี 03 ป้าขายกล้วยแขกในตลาด น้องยุบอกว่าป้าแกใจดี คุยดี น่าขอถ่ายรูปด้วย (ส่วนเด็กร้านก๋วยเตี๋ยวลูกชิ้นเนื้อค่อนข้างฮิพฮอพไปหน่อย ถึงแม้จะพูดจาดี สุภาพ แต่ก็ไม่คิดอยากถ่าย.. เกรงใจมัน!) 04 คุณตำรวจ(จราจร) ที่สี่แยก หน้าธนาคารออมสิน ทางไปหาด เข้าไปถามวิธีการเดินทางแล้วเขาก็ใจดีเกินคาด บอกให้ไปนั่งรอตรงนั้น (มีเก้าอี้ม้าหิน กางร่มให้เสร็จสรรพ) พอรถสองแถวมา ก็ตะโกนบอกเราว่า มาแล้วๆๆ พร้อมประโยคเด็ด "ไปโบกไกลๆ หน่อย (เดี๋ยวจับ!.. ฮา)" 05 ป้าขายขนมจีน นั่งอยู่บนรถสองแถว แกมีข้าวของเยอะมาก (ก็ลังขนมจีนนั่นแหละ) ดูท่าขอถ่ายรูปได้สบาย ตอนจะลงรถ คนขับช่วยแวะถอยเข้าซอยให้ป้าเอาของลงได้ใกล้ๆ ด้วย ผู้โดยสารบนรถก็ช่วยกันยกลงคนละไม้ละมือ อื้ม..คนแถวนี้ใจดีเนอะ 06 ลุง(กับป้า) ที่ศูนย์ข้อมูลนักท่องเที่ยว ตรงสุดสายสองแถว แกนั่งอยู่ม้าหินด้านหน้าตรงนั้น ลองถามเกี่ยวกับเขาตะเกียบ ก็ใจดีอธิบายใหญ่เลยว่าต้องตรงนี้ๆๆ เวลานี้ๆๆ จะสวย.. แล้วยังเรียกให้ฝากของทิ้งไว้ตรงนั้นด้วย ไม่ต้องถือขึ้นเขาให้เหนื่อย 07 แม่ชีและพระในวัดเขาไกรลาส เราตัดสินใจขึ้นเขานี้ก่อน พอเห็นมีคนมาเที่ยว แม่ชีก็ตะโกนทักทาย แนะนำสถานที่ในฐานะเจ้าบ้าน (ที่อื่นจะมีอย่างงี้มั้ยนะ) ถ่ายรูปตรงนี้ตรงนั้นสิ สวยนะ วิวตรงนั้นดีนะ ฯลฯ สุดท้ายยังจะชวนให้ค้างคืนในวัดนั้นเลยอีกต่างหาก! ประโยคเด็ด "ถ้าไม่มีที่พัก ก็มาขอหลวงพ่อได้เลยนะ (โห! ใจดีอีกแล้ว)" 08 เด็กหญิงวัยกำลังซน 2 คน ที่วิ่งเล่นอยู่หน้าศาลเจ้า (ข้างๆ Hilton) ไม่ว่าจะไปไหน ถ้าเรามีกล้องไปด้วย ต้องได้ภาพเด็กแบบใกล้ชิด จมูกแทบจะชนเลนส์ มาอยู่เรื่อยสิน่า.. (หน้าตาเป็นมิตรไปหน่อยมั้ง.. ฮ่าๆๆๆ) งานนี้ก็เช่นกัน คุณหนูสองคนนี้ก็เข้ามาเล่นด้วยกับเรา เลยได้ถ่ายเด็กๆ เล่นๆ แทน (ถ่ายแบบเบลอๆ ไม่เนี้ยบ) เพราะฟ้าสีไม่สวย ประโยคเด็ดก่อนจาก "น้าๆ.. น้าจะไปไหนต่ออ่ะ" (เวร! เรียกตูน้าเลยเรอะ!) 09 เชฟอาหารญี่ปุ่นในตลาด (ฝั่งขวามือตรงเกือบจะสุดตลาด) คราวก่อนมาถึงเขาเก็บร้านอยู่พอดี เลยอดกิน วันนี้ขอลองซักทีให้หายคาใจ ตาคนขายนี่กวนได้ใจจริงๆ ซักวันโดนทรีนลูกค้าแน่ๆ (ฮา) แกเล่นพูดแบบให้คนเดาไม่ถูกเลยว่า แกล้งอำ หรือเล่นมุข หรือซีเรียส เจอคนถ่ายรูปเปิดแฟลชใส่ตานี่ ถึงกับโกรธปี๊ดใส่แหลกเลยนะ ..ประโยคเด็ด "ไม่มีโต๊ะครับ ถ้ารอไม่ได้ก็ไปกินร้านอื่นเลยครับ! (แล้วก็หันมามองเราพลางยักคิ้วข้างเดียว) ..ไงครับ, ผมแน่มั้ยครับ!" 10 น้องนุ่นนิเทศ เจอกันที่ตลาดแต่ไม่ได้ทักกันนาน คุยแค่ 2-3 คำ คิดว่าถ้าได้ถ่ายรูปชุดจริงๆ คงจะขอถ่ายน้องนุ่นด้วย เป็นตัวแทนอาชีพ "เด็กแนว/คนรู้จัก" 11 พนักงานตู้นอน รถไฟสายใต้ พอเรากระหืดกระหอบขึ้นรถได้ ก็ไปจ๊ะเอ๋กับพี่คนนี้พอดี.. แกก็ถาม คุณที่จะขึ้นสถานีวังก์พงใช่ไหม เราบอกใช่ๆ พอดีมาเดินตลาดแล้วกลับไปไม่ทัน ก็เลยมาดักขึ้นที่สถานีหัวหินแล้วกันนะ.. แกก็บอก ดีๆๆ รออยู่เลย พาเดินไปที่นอนเสร็จสรรพ เอ้าตามสบายๆ ไม่เป็นไร ขึ้นที่นี่ก็ได้ๆ นี่โชคดีนะ เกือบไม่ทันรถแล้วนะเนี่ย.. (เขาคงคิดว่าเรารีบวิ่งมาแต่ไกล ความจริงนั่งรออยู่นั่นเป็น ช.ม. แล้ว) ตื่นเช้ามา คุณพี่คนนี้มาปลุกเราตั้งแต่ตี 5 บอกใกล้ถึงสุราษฎร์แล้วๆ จะขอเก็บเตียงหน่อย.. (จำได้ด้วยเว้ยว่าเราจะลงที่ไหน) ปรากฏนอกหน้าต่างยังมืดสนิทอยู่ แต่ไม่มีคนแล้ว ลงรายทางเกือบหมดตู้เลย ก่อนลงรถ คุณพี่ก็บอก สถานีอยู่ฝั่งนี้นะ ตลาดอยู่ฝั่งนั้น ถ้าจะกินข้าวต้มก็เดินไปทางนี้นะ.. แนะนำกันแบบแจกแถมสุดๆ พอเราลงเดินวนไปวนมา ก็ไปจ๊ะเอ๋กับแกอีกทีที่สถานี แกก็ทักด้วยประโยคเด็ด "อ้าว! ยังไม่เจอเหรอครับตลาด.. (ฮา)" เอ้า พี่ไม่ได้ไปกับรถต่อเหรอครับ.. เปล่า มันตัดขบวนที่นี่พอดี.. อ๋อ อย่างงี้นี่เองเลยรีบปลุกตูจัง คงอยากกลับบ้านไปนอนมั้ง สรุปว่านี่ก็คนอัธยาศัยดีอีกคนนึงที่น่าชวนถ่ายรูปเป็นอย่างยิ่ง! ป.ล. ได้อาบน้ำตอนดึกบนรถไฟวิ่งๆ ได้อารมณ์ดีแท้ ชีวิตนี้คงไม่มีอีกแล้ว 12 ลุงขายโจ๊กหน้าสถานีรถไฟสุราษฎร์ฯ (ชื่ออำเภอว่า พุนพิน) ร้านโจ๊กร้านนี้ (คนบ้านนั้นเรียกข้าวต้มกันทุกคนเลย ทั้งที่จริงๆ เป็นโจ๊ก) ขึ้นชื่อจริงๆ นะ เพราะพี่รถไฟก็แนะนำ มอเตอร์ไซค์แท๊กซี่แถวสถานีก็แนะนำ จนเราแบบ เฮ้ยข้าวต้มๆๆ ใครๆ ก็พูด แบบนี้ต้องไปกินแล้วว่ะ ..สรุปรสชาติก็โอเคใช้ได้ มีคนรุมเข้าคิวเยอะเลย (ตั้งแต่เช้ามืด กำลังเริ่มสว่าง) ไม่รู้เพราะอร่อยเด็ดจริงๆ หรือเพราะยังเช้าเกินไป ไม่มีอย่างอื่นขาย กันแน่! แต่ดูท่าคุณยุซึ่งไม่ค่อยชอบโจ๊ก ก็ยังถูกใจร้านนี้ไม่น้อย.. 13 ป้าขายกล้วยที่ตลาด ริมน้ำ ข้างสถานีรถไฟ ป้าแกกำลังจัดแผงอยู่เลย เข้าไปถามทางก็ช่วยตอบอย่างแข็งขัน ประโยคเด็ด "ปิดเทอมมาเที่ยวกันเหรอลูก.. เรียนอยู่ไหนกันเนี่ย!" ตอบกลับแบบเขินๆ.. เอ้อ.. เรียนจบแล้วครับ.. (ตกลงนี่หน้าตู ดูเป็นน้า หรือดูเป็นวัยเรียน กันแน่เนี่ย?) อย่างที่บอกว่าคนแถวนี้ใจดีกันมากๆ แม้แต่คนขับแท๊กซี่ป้ายดำ (หรือสองแถว) ที่มารุมตอดๆๆ ตอนเราลงจากรถไฟ.. พอรู้ว่าเราเป็นคนไทย และไม่ไปสมุย ก็แบบ เปลี่ยนจากมองเราเป็นลูกค้า มามองเป็นพี่น้อง ช่วยอธิบายทางให้ฟรีๆ (เพราะขนาดไม่ได้ถามยังอาสาอธิบายอ่ะ.. ใจดีกว่าคนกรุงเทพฯ ทั่วไป หลายเท่า) ทั้งที่สถานีรถไฟเอย ที่ตลาดในตัวเมืองสุราษฎร์เอย จนเราพูดกับน้องยุไม่รู้กี่เที่ยว ว่า "คนใต้ใจดีต่างหาก.. ใครว่าคนใต้ดุโหด" เราก็รู้สึกดีนะที่เจอแต่คนใจดีๆ เพราะเราก็ใกล้ชิดกับคใต้มากกว่าภาคอื่น ก็ไม่อยากให้คนมองว่าคนใต้ไม่เป็นมิตรเลย.. 14 เด็กอ้วน นั่งตักแม่ บนรถเมล์แดงไปตลาดในเมือง แดดยามเช้ากำลังอร่ามเลย ผมงี้ประกายทองเลย ยุพีก็แอบกดซะ.. (ถ้าได้ถ่ายภาพชุดจริงๆ ก็คงจะเข้าไปขอถ่ายตรงๆ นั่นแหละ.. ไม่ชอบแอบถ่าย) 15 พี่แขกใจดีที่ถนนหน้าตลาด ถามเราว่า ไปไหนๆๆ อีกแล้ว และพอบอกจะไปรถตู้ไปเขื่อนอ่ะ แกก็รีบอธิบายใหญ่เลย รถตู้ตรงนี้ๆๆๆ นะ ไปลงตรงนั้นๆๆ นะ ขนาดจะข้ามถนนแล้ว แกยังเดินข้ามตามมาอธิบายถึงกลางถนนอ่ะ! ฮาจริงๆ! ประโยคเด็ด "ข้ามไปเลยๆ ฝั่งนู้นๆ ไปเขื่อนคนละหกสิบ.." แน๊ะ! มีตะโกนบอกราคาตามหลังเรามาเสร็จสรรพ ข้อมูลแน่นจริงๆ (แต่ข้อมูลไม่ปึ้กเท่าไหร่ว่ะ เพราะมาถึงจริงๆ ที่รถตู้เก็บเราคนละ 100 บาทเลย) 16 วินมอเตอร์ไซค์ในซอยตลาด ก็เหมือนคนอื่นๆ คือถามว่าไปไหนๆ พอรู้จุดมุ่งหมายก็ช่วยบอกทางให้ แต่แก๊งนี้บอกเสร็จมีประโยคเด็ดด้วย.. "น้องแวะเล่นกีตาร์ให้ฟังซักเพลงก่อนสิ.. นะนะ.." (ฮา!) แกคงว่างจัด เพราะยังเช้าอยู่ ไม่มีผู้โดยสารเลย แต่เราเขิน เลยบอกว่า เอ้อต้องรีบไปอ่ะครับเดี๋ยวไม่ทันรถรอบ 8 โมง.. 17 น้าผู้หญิงสองคนที่มุมตลาด กำลังนั่งรอรถตู้อยู่ พอเราไปถามหารถที่จะไปเขื่อน เท่านั้นล่ะ.. บอกไม่บอกเปล่า แกรีบกุลีกุจอลุกพรวดขึ้นมาเดินมองหา แล้วคว้าต้นแขนพาเราเดินไป ทางนั้นๆ แบบว่าตั้งใจช่วยมากๆ เลยอ่ะ.. ใจดีจริงๆ เรานี่ซึ้งน้ำใจชาวสุราษฎร์เหลือหลาย แบบยิ้มแย้มแจ่มใสและยินดีช่วยเต็มที่กันทุกคนเลย ไม่เห็นมีใครตอบแบบขอไปที คิดว่าธุระไม่ใช่ หรือกลัวเราจะไปหลอกลวงอะไรเลย (น้องยุบอก สงสัยเราไปกันแบบหน้ามึนๆ โง่ๆ รึเปล่าหว่า เลยต้องช่วยมากเป็นพิเศษ) 18 พี่กรุง คนขับรถตู้พาเราเข้าเขื่อน เราล่ะกลัวเขาขาดทุนเหลือเกิน บนรถมี 3 คนก็ยังออกรถไปให้อีก (ตามกฎบริษัท) นั่งไปไกลมากๆ ราว 60 ก.ม. แถมยังเข้าซอยต่ออีกลึก ส่งถึงท่าเรือเลย แล้วก็มีหลายท่า แกเลยโทรถามให้เสร็จสรรพว่าแพที่เราจะไปต้องขึ้นท่าไหน โอ้โห.. ใจดีไม่รู้จะขอบคุณยังไงแล้ว คือจะปล่อยเราลงให้เดินหาเองก็ไม่ผิดอ่ะ แต่ก็ไม่ทำ ยินดีบริการถึงที่หมาย สุดซึ้งน้ำใจเลยอ่ะ.. คุณยุจึงตอบแทนโดยขอชื่อ+เบอร์โทรไว้ เผื่อมีอะไรจะได้โทรไปถามเพิ่มอีก.. หงิ่ว! ----------------------------------------------------------------------------------------- ยังมีต่ออีก 1 ตอนครับ! ถ้าได้อ่านจะยิ่งรู้สึกว่าคนใต้เป็นมิตรสุดยอดเลย! ----------------------------------------------------------------------------------------- us:=นวย.:am:. - 15/04/2007 10:08 ๏+๏-๏-๏-๏-๏-๏- op:=แล้วรูปอ่า..ตกลงได้ถ่ายไว้ป่าวอ่ะ...? us:=PoPPaP - 01/05/2007 16:00 ๏+๏-๏-๏- op:=ไม่ได้ถ่ายเลยซักคนอ่ะ เพราะไม่ทันถ่ายคนแรกๆ เลยแบบว่า ตัดสินใจไม่ถ่ายเลยดีกว่างานนี้ ::confuse1:: us:=นวย.:am:. - 02/05/2007 12:12 ๏+๏-๏-๏-๏- op:=ไม่ได้ถ่ายภาพชุดบุคคลที่ประสบพบเจอ แต่ก็มีถ่ายเล่นแบบปกตินะ.. ดูได้แล้ววันนี้ที่ {a href=http://www.flickr.com/photos/kanuay}kanuay@flickr{/a} us:=นวย.:am:. - 29/05/2007 12:33 ๏+๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-