tp:=16/1/50 .. จีบมั้ยค้าบ tg:= op:=จีบหมู จีบปู จีบกุ้ง.. ไม่จ้าย! พอดีวันนี้ได้นั่งกินข้าวกับเพื่อนชายร่างใหญ่ตอนค่ำที่สยาม คุยไปคุยมากลายเป็นว่า แกเล่าเรื่องตัวเองกับการโทรไปจีบหญิงซะงั้น ข้อมูลก็ประมาณว่า ถ้าไม่นับเวลาที่รู้จักกันนะ เอาเฉพาะการโทรคุยเพื่อจีบ ก็เป็นเวลามากกว่าครึ่งปีมาแล้ว.. เผลอๆ ก็จะปีนึงแล้ว ถามเราว่า เอ้อ..คุยกะน้องยุนานไหมตอนรู้จักกันใหม่ๆ? ถึงสองสามปีไหม? ไอ้เรานี่ "จ๊าก!" เลย.. บ้าเรอะ ไม่ถึงปีก็นับว่าเยอะแล้วสำหรับการโทรคุย นี่กะโทรคุย (แค่อย่างเดียวเท่านั้น ไม่ถึงขั้นไปไหนด้วยกัน) 2-3 ปี เลยเรอะ! เห็นดังนั้นก็เลยถามเราว่า มีอะไรแนะนำไหม จะทำยังไงต่อไปดี โอเช.. ในฐานะที่เราก็เคยจีบหมูมาก่อน ..อ๊ะ! ไม่เกี่ยว! เราก็ได้แนะจากประสบการณ์อันน้อยนิดไปเบื้องต้น ดังนี้ (เบื้องต้นมากๆ, เพราะคุณเพื่อนชิงพูดซะคนเดียวเลย เล่าละเอียดทุกช็อต) 1. {b}เพื่อน จ.{/b} เคยแนะนำไว้ว่า ผู้ชายที่จีบสาวติด กับไม่ติด (และไม่มีวันติด) นั้น ต่างกันอยู่แค่เรื่องเดียว คือ ความมั่นใจ.. ถ้าไปแบบงั้นๆ ไม่มั่นใจ เขาก็จะไม่สนใจ ไม่มองเรา แล้วเราก็จะยิ่งฟูมฟาย และร้อยทั้งร้อยของคนที่ฟูมฟายคิดสะระตะมากๆ ก็ต้องนอนทำใจ (อด) ต่อไป.. แต่ถ้าไปแบบมั่นใจ คิดว่าอันตัวข้าพเจ้านี้ก็มีดีนะ ไม่ต้องออกอาการตื๊อมาก เขาก็ไม่รำคาญด้วย มันก็จะดูดีขึ้น มีโอกาสสมหวังมากขึ้น และอย่างน้อยถ้าไม่ประสบผลสำเร็จ ก็ยังไม่เศร้ามากนัก (เพราะใจเราอยู่ในโหมดใหม่ ว่าตูก็เจ๋งนะ, ถ้าไม่เอาตู ก็น่าเสียดายแทนว่ะ) 2. {b}เพื่อน ก.{/b} เคยเล่าเทคนิคประจำตัวที่ค่อนข้างใช้ได้ผลมาตลอด คือโทรไปคุยเวลาเดิมทุกวันให้กลายเป็นกิจวัตร แล้วพอถึงระยะนึงก็หยุดโทรไปซะดื้อๆ.. ถ้าฝ่ายหญิงโทรมาถามว่าเกิดอะไรขึ้นหรือเปล่า หรือถ้าโทรไปอีกครั้งแล้วเขาดีใจ ก็แปลว่ามีใจให้กันแล้ว (แต่เรื่องนี้ก็แค่เล่าไปงั้นๆ ฟังไว้เล่นๆ ก็พอ เพราะเป็นรายละเอียด.. จะคุยอะไร ทำอะไร แล้วเหมาะสม.. มันก็อยู่ที่แต่ละคู่อยู่แล้ว) 3. {b}เพื่อนนวย{/b} จะขอบอกเองว่า ผู้ชายอย่างเราๆ เนี่ย แรกๆ มักจะคิดนู่นคิดนี่ เวลาโทรไปเขาคุยดีก็คิดเข้าข้างตัวเอง เขาคุยไม่ดีก็ใจเสียไปซะใหญ่โต ..ก็จะขอบอกเลยว่า ต้องเพลาๆ ความคิดพวกนี้ลงซะบ้าง เพราะแค่การโทรคุยแล้วเขาคุยด้วยอ่ะนะ มันไม่ได้แปลว่าอะไรเลยทั้งสิ้น ถ้าอุปมาการจีบหญิงเหมือนการตักน้ำใส่ภาชนะให้เต็ม การที่เขายอมคุยกับเรา มันก็เหมือนภาชนะเปิดฝาไว้แล้วเท่านั้นเอง แต่ถ้าคิดว่าโทรคุยๆๆ แล้วจะทำให้เขามามีใจให้เลยล่ะก็.. คิดผิดแล้วว่ะ! โทรคุยก็คงเปรียบได้แค่เอาช้อนเล็กๆ ตักน้ำใส่ไปใส่ไป แล้วคิดว่าเดี๋ยวคงเต็ม โอ้โห.. จะหวังให้เต็มคงยากส์.. อย่างที่คุณเพื่อนบ่นว่าเหนื่อยแล้วว่ะๆ ไงล่ะ ..มันเหนื่อยเปล่าเพราะเราทำผิดวิธี ผิดอุปกรณ์ ว่ะ.. ----------------------------------------------- กลับมาบ้านเขียนบันทึกแล้วก็นึกออก! เราน่าจะแนะนำเพื่อนคนนี้แบบ howto ไปเลย ตรงประเด็น โดยที่เอาตัวมันเป็นต้นแบบน่ะแหละ ไม่ต้องพูดถึงกรณีทั่วๆ ไปให้หลงทางแล้ว 1. คำแนะนำจาก {b}พี่ อ.{/b} เมื่อกว่า 6-7 ปีมาแล้ว น่าจะใช้ได้ "เบสิค 2 ประการ ของการชนะใจหญิง ได้แก่ ประทับใจ และจริงใจ" ขอขยายความตามที่เราเข้าใจก็แล้วกัน หนึ่ง.. ทำให้เขาประทับใจ เอาแค่ประทับใจในบางเรื่องที่คุยกันก็ได้ หรือมีเหตุการณ์อะไรเกิดขึ้นก็ยิ่งดี แต่ที่ดีที่สุดคือประทับใจในความเป็นตัวเรา ไม่ต้องอาศัยเหตุการณ์ใดๆ สอง.. ให้เขารับรู้ว่าเราจริงใจ แน่นอนว่าไม่ใช่ด้วยการพูดใส่หูเขา, แต่การกระทำของเราจึงจะยืนยันได้! แล้วคุณเพื่อนล่ะ.. มีอะไรที่เขาประทับใจบ้างไหม? และนอกจากให้เขารู้ว่าเราจีบแล้วเนี่ย เขารู้สึกว่าเราจริงใจบ้างหรือยัง? ต้องสอบผ่านทั้งสองข้อ ไม่งั้นก็เตรียมตัวบ่นว่า เหนื่อยๆๆ ต่อไปได้เลย.. 2. คำแนะนำของ {b}เพื่อน น. นวย{/b} มาอีกแล้ว ตรงนี้สำคัญไม่แพ้กันกับข้อแรก "เราต้องรู้จักวิเคราะห์ตัวเองอย่างเป็นกลาง, ว่ามีจุดไหนไม่ดี ก็ลดๆ ลงบ้าง และตรงไหนที่ตัวเองไปได้ดี ก็ไปให้สุดทาง ทำให้สิ่งที่ตัวเองเป็นให้ดี จุดนี้คือเสน่ห์ของผู้ชาย (น้องกรุ๊ปคนหนึ่งเคยบอกไว้) ที่ผู้หญิงเขาจะมอง (ไม่ได้มองแค่หน้าตา รูปร่าง หรือนม-เอว-ตูด-ขา เหมือนที่ผู้ชายมองหญิง) และสุดท้าย ขออย่าฝืน อะไรไม่ใช่ทางของเรา ก็อย่าไปฝืน มันจะไม่เป็นตัวของตัวเอง ไม่มีแนวทางชัดเจน ถ้าเป็นแบบนี้ถึงขั้นปราณีไม่มีหัวเราะเยาะ, เขาก็คงจะแค่ ไม่รู้สึกอะไรเลย เหมือนว่านาย ก ธรรมดาๆ คนนึง กลวงๆ ไม่มีอะไรเลย ..โทรไปคุยกับเขา ถึงจะโทรไปสามเวลาหลังอาหาร เขาก็มองเราเป็นแค่อากาศอยู่ดีนั่นแหละ" ทั้งนี้ต้องขอย้ำไว้ว่า ไม่ได้มุ่งโจมตีเพื่อนว่าไม่มีอะไรดีนะ เราเชื่อว่าทุกคนมีดี แต่ต้องหาให้เจอ และไปให้สุดทาง อย่าไปมัวหลงดิ้นรนทำอะไรที่ไม่ใช่ตัวเองอยู่ โดยคิดว่ามันเจ๋ง (ที่เราเรียกว่า ฝืน นั่นแหละ..) สรุปปิดท้ายกับคำถามที่ว่าแนะนำให้ทำอะไรต่อไปดี เรามองว่า ที่คิดจะชวนเขาออกไปดูหนังกินข้าวเดินเล่นด้วยกัน มันถูกต้องแล้ว เพราะไม่ใช่แค่โทรคุยสิฟะ มันต้องพัฒนาความสัมพันธ์ระหว่างกันขึ้นมาบ้าง แต่ควบคู่กันนั้นก็ต้องไม่ลืมปรับกลยุทธ์มาเสริมสร้างตัวเองให้พร้อมด้วย (ไม่งั้นจะเหมือนกับ ดิ้นรนแทบตายให้ได้สัมภาษณ์งาน แต่พอได้โอกาสจริงๆ ก็จะเพิ่งมารู้ตัวว่า ตัวเองไม่มีอะไรดีไปโชว์เลยนี่หว่า แล้วสัมภาษณ์ไปก็ตกอยู่ดี) จุดนี้แหละที่จะเป็นการเปลี่ยนช้อนเล็กๆ ที่เราคาบมาตั้งแต่เกิด ให้กลายเป็นกระบวยและกรวย (ออกเสียงพิลึกดีนะ.. กระบวยๆๆ ฟังเหมือนต้องผวนเลย ฮ่ะๆๆ) ในเมื่อเขายอมเปิดใจ เปิดฝา ให้กับเราแล้ว เราจะใช้แรงทั้งหมดที่มีไปกับช้อน หรือเราจะใช้กระบวย+กรวย (ก๊ากกกกๆๆๆๆ จั๊กกะจี้ๆ..) ก็ไปคิดดูเอาละกัน.. ถ้าเราไม่เปลี่ยนอุปกรณ์ที่เรามีซะก่อน มีแรงเท่าไหร่ก็เติมไปไม่เต็มเฟร่ย.. ----------------------------------------------- ป.ล. ชอบคำว่า ฝืน มากเลย เพราะเดี๋ยวนี้ดูอะไรๆ แล้วเห็นมีแต่คนฝืนๆ อธิบายไม่ถูก รู้แต่ว่าเห็นแล้วนึกในใจ โห แม่งฝืนว่ะ.. จะฝืนกันไปทำไม ประมาณว่าตัวเองรู้ทั้งรู้ก็ยังทำฝืน คนมองก็พะอืดพะอม ไม่รู้จะฝืนชมหรือจะด่าดี ยกตัวอย่างง่ายๆ ก็อย่างเช่นเดินสยามฯนี่ มีแต่คนฝืนๆ เต็มไปหมด เด็กๆ หน้าตาบ้านนอกมาก ดั๊นมาแต่งหน้าทาปาก เดินเชิดเหมือนคุณนาย หรือไอ้บางคนก็ฮิพฮอพวันนะบีซะเหลือเกิน.. แต่ไม่ได้ดูตัวเองเล้ย.. หรือแบบในทีวี สี่สาวหน้าตาก็ไม่ได้เซ็กซี่อะไรกับเขาเลย นมก็ไม่มี ออกอัลบั้มมากะขายมิวสิควีดิโอนุ่งสั้น จนกางเกงในแทบจะแล่บ.. นี่ก็ฝืน! (พอแล้วๆ พูดมากเดี๋ยวคนจะรู้ว่าตูปากจัด.. 5555) คิดไปถึงอีกคนนึงอ่ะสิ.. เคยมีอำนาจ แล้วถูกไล่กลับประเทศไม่ได้ ก็เลยไปเย้วๆ อยู่ตามประเทศต่างๆ ..แบบทำไงก็ได้ที่ตูจะได้อำนาจคืน อันนี้ก็โคตรฝืนว่ะ.. เห็นแล้วแบบว่า ยอมเห๊อะ อย่าฝืน (เหวอ... มาจบเรื่องนี้ได้ไง) us:=นวย.:am:. - 19/01/2007 12:49 ๏+๏-๏-๏- op:=นาย ช. ขอเสริม >ถึงจะโทรไปสามเวลาหลังอาหาร เขาก็มองเราเป็นแค่อากาศอยู่ดีนั่นแหละ ถ้าบ่มิไก๊หรือไม่ได้มีอะไรให้รู้สึกว่าคุยกันแล้วรู้สึกดี (หรืออะไรก็ได้ ที่มันเป็นแง่บวก) แล้วยังขยันโทรมาสามเวลาหลังอาหาร มันจะไม่ใช่แค่อากาศ แต่มันจะกลายเป็น 'ก้อนอึดอัด' ด้วยนะครับพี่ชาย !!! ปล. ขอบคุณ คุณอะไรก็ไม่รู้ (จำไม่ได้แล้ว) ที่เคยใช้คำนี้ในจดหมายหา นายเผ่ากฎ ในคอลัมน์ประจำของ ฯลฯ (กระจกฝ้า ศาลาคนสู้) - ชอบคำนี้จริงๆ เลย ไอ้ 'ก่อนอึดอัด' เนี่ย ให้ตายเถอะ ! us:=Shauฯ - 19/01/2007 17:10 ๏+๏- op:=อ้าวลืม (ปั๊มกระทู้อีกละ ::smile3::) ตอนจบนี่... เหอ เหอ us:=Shauฯ - 19/01/2007 17:11 ๏+๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-