tp:=นักคณิตศาสตร์ กับวิศวกร
tg:=
op:=คัดเลือกและแปลจาก http://www.math.utah.edu/~cherk/mathjokes.html

นักคณิตศาสตร์กับนายหน้าไปดูแข่งม้าด้วยกัน
นายหน้าแนะนำให้แทงม้าสักหมื่นเหรียญ
แต่นักคณิตศาสตร์ไม่เชื่อ เพราะเขายังไม่เข้าใจกติกา
รวมทั้งยังไม่รู้วิธีเลือกม้า และอื่นๆ อีกมาก..
นายหน้ากระซิบว่าเขามีเคล็ดลับในการเลือก
แต่ก็ไม่ได้ทำให้นักคณิตศาสตร์มั่นใจอยู่ดี..
... *คุณน่ะมันเจ้าทฤษฎีเกินไป* นายหน้าพูดและลงมือแทงเบอร์ 9
แน่นอน, ม้าตัวนั้นเข้าที่หนึ่งและทำเงินให้เขาเป็นกอง
เขาอธิบายอย่างผู้ชนะ.. *ผมบอกคุณแล้วว่าผมมีเคล็ดลับ*
*แล้วเคล็ดลับเป็นยังไงล่ะ?* นักคณิตศาสตร์ชักอยากรู้
*มันง่ายจะตาย.. ผมมีลูกสองคน คนโต 5 ขวบ คนเล็ก 3 ขวบ
ก็แค่เอามาบวกกันแล้วก็แทง*
*แต่ 5 บวก 3 ได้ 8 นะ!* นักคณิตศาสตร์แย้ง
{b}นายหน้าตอบ.. *ก็บอกแล้วไง คุณน่ะมันเจ้าทฤษฎีเกินไป..
ผมก็พิสูจน์ให้ดูแล้วไงว่าการคำนวณของผมถูกต้อง!.. 5 + 3 = 9..*{/b}

------------------------------------------------------------

นักคณิตศาสตร์กับวิศวกร พลัดหลงทางอยู่กลางทะเลทราย..
ทั้งสองเห็นต้นมะพร้าว 2 ต้น ที่มีมะพร้าวอยู่ต้นละลูกพอดี
วิศวกรไม่รอช้า รีบไต่ขึ้นต้นหนึ่งแล้วเก็บมะพร้าวลงมากิน
เห็นดังนั้น นักคณิตศาสตร์ก็ไต่ขึ้นอีกต้นหนึ่ง เอามะพร้าวลงมา
แล้วปีนขึ้นไปผูกไว้ข้างบนต้นแรก..
เขารำพึง..
{b}*เอาล่ะ! ตอนนี้เราก็ลดรูปปัญหามาอยู่ในลักษณะที่ได้เห็นวิธีแก้แล้ว..*{/b}

------------------------------------------------------------

ผู้เชี่ยวชาญหลายแขนงถูกถามปัญหาเดียวกัน: 2 คูณ 2 เป็นอะไร..
... วิศวกรหยิบสไลด์รูลโบราณออกมา เลื่อนๆๆ และในที่สุดก็โพล่ง *3.99*
นักฟิสิกส์ค้นตำราอ้างอิงทางเทคนิค วางรูปแบบปัญหาในคอมพิวเตอร์
แล้วให้คำตอบว่า *มันเป็นสิ่งที่อยู่ระหว่าง 3.98 และ 4.02*
นักคณิตศาสตร์นั่งนึกอยู่ครู่หนึ่ง แล้วก็บอก
*ผมไม่ทราบตัวคำตอบ แต่ผมยืนยันได้ว่ามันมีอยู่ 1 คำตอบ!*
นักปรัชญาฟังคำถามแล้วยิ้ม.. *แล้วคุณหมายถึงอะไรล่ะ 2 คูณ 2*
นักตรรกวิทยาบอก *ช่วยให้นิยาม 2 คูณ 2 ให้แม่นยำกว่านี้หน่อยได้ไหม*
นักสังคม: *ผมไม่รู้ แต่เป็นการดีที่เราได้คุยกันในประเด็นนี้..*
นักนิเวศวิทยา: *โอ้.. ระบบการมีคู่แบบหลายผัวหลายเมีย*
เภสัชกร: *ตอบ 4 ครับ* ... ทุกคนหันมองอย่างตกใจ *คุณรู้ได้ไงเนี่ย..*
{b}เภสัชกร: *..ผมจำได้..*{/b}

------------------------------------------------------------

ค่า pi เท่ากับเท่าไหร่..
วิศวกร : ประมาณ 22/7
นักฟิสิกส์ : เท่ากับ 3.14159
{b}นักคณิตศาสตร์คิดสักครู่ : อืม.. เท่ากับ pi ...{/b}

------------------------------------------------------------

นักคณิตศาสตร์ นักฟิสิกส์ และวิศวกรไปเที่ยวสก๊อตแลนด์
และบังเอิญเห็นแกะสีดำผ่านทางหน้าต่างรถไฟ..
*อ่าฮ่า..* วิศวกรพูด *ผมเห็นแล้ว! แกะสก๊อตนั้นตัวสีดำ..*
นักฟิสิกส์: *อื้ม.. คุณคงหมายถึง แกะสก๊อตบางตัว มีสีดำ..*
*ไม่ใช่!* ถึงคราวนักคณิตศาสตร์
{b}*ที่เรารู้ทั้งหมดคือ มีแกะอยู่ในสก๊อตแลนด์อย่างน้อยหนึ่งตัว
..และอย่างน้อยหนึ่งด้านของแกะตัวนั้นเป็นสีดำ!...*{/b}

------------------------------------------------------------

คำถาม: สมมติว่าเรานิยามให้หางม้าเป็นขา ม้าหนึ่งตัวจะมีกี่ขา
นักคณิตศาสตร์: *ห้า*
นักวิทยาศาสตร์: *หนึ่ง*
{b}วิศวกร: *แต่คุณทำแบบนั้นไม่ได้นี่*{/b}

------------------------------------------------------------

นักคณิตศาสตร์ นักฟิสิกส์ และวิศวกร
ถูกขอให้ช่วยหาปริมาตรลูกบอลยางลูกหนึ่ง..
... นักคณิตศาสตร์เอาเชือกมาวัดเส้นรอบวง แล้วหารสองพาย
เพื่อได้รัศมี จากนั้นยกกำลังสาม คูณพาย และคูณเศษสี่ส่วนสาม
เพื่อให้ได้ค่าปริมาตรออกมา..
... นักฟิสิกส์เอาถังน้ำใส่น้ำขนาด 1.00000 แกลลอน ใส่ลูกบอลลงไป
แล้ววัดปริมาตรที่ถูกแทนที่ด้วยเลขนัยสำคัญ 6 ตัว..
... แล้ววิศวกรล่ะ?
{b}วิศวกรจดเลขรหัสของลูกบอลนั้น แล้วเอาไปเปิดตาราง..{/b}

------------------------------------------------------------

ชาวนาเรียกวิศวกร นักฟิสิกส์ และนักคณิตศาสตร์ มาช่วยสร้างรั้ว
ให้ล้อมพื้นที่ได้มากที่สุดโดยใช้ปริมาณรั้วน้อยที่สุด
..วิศวกรสร้างรั้วเป็นรูปวงกลม
และประกาศว่าเป็นแบบที่มีประสิทธิภาพที่สุด
..นักฟิสิกส์สร้างรั้วตรงและยาวมากๆ
แล้วประกาศ *เอาล่ะ..เราสามารถสมมติว่ารั้วยาวเข้าใกล้อินฟินิตี้*
ดังนั้น เขาจะล้อมรั้วได้พื้นที่มากถึงครี่งโลก..
..นักคณิตศาสตร์หัวเราะขำ - เขาเอารั้วเล็กๆ มาล้อมรอบตัวเอง
{b}*ผมสมมติให้ตัวเองอยู่นอกรั้ว..*{/b}

------------------------------------------------------------

นักฟิสิกส์กับวิศวกรอยู่ในบอลลูนแบบอากาศร้อน
ไม่นานพวกเขาก็รู้สึกว่ากำลังหลงอยู่ในหุบเขาที่ไหนสักแห่ง
ทั้งสองตะโกนขอความช่วยเหลือ: *ฮัลโหลลลล.. เราอยู่ที่ไหนนนน..*
สิบห้านาทีต่อมาก็ได้ยินเสียงก้องกลับมา
*ฮัลโหลลลล.. คุณอยู่ในบอลลูนแบบอากาศร้อนนนนนน..*
นักฟิสิกส์บอก *นั่นต้องเป็นนักคณิตศาสตร์แน่เลย*
วิศวกรงง.. *ทำไมต้องเป็นอย่างนั้น?*
{b}นักฟิสิกส์อธิบาย *ก็คำตอบที่ได้เนี่ยถูกต้องสมบูรณ์
แต่ไม่เคยเอาไปใช้ประโยชน์อะไรได้ซักกะที..*{/b}

------------------------------------------------------------

เมื่อนักสถิติผ่านด่านตรวจความปลอดภัยที่สนามบิน
เจ้าหน้าที่ตรวจพบระเบิดในกระเป๋าของเขา.. เขาอธิบาย..
{b}*สถิติฟ้องว่าโอกาสที่จะพบระเบิดลูกหนึ่งบนเครื่องคือ 1 ใน 1,000..
ฉะนั้นโอกาสที่จะพบสองลูกกลายเป็น 1 ใน 1,000,000
ผมก็เลยต้องเซฟตัวเองไว้หน่อย... *{/b}

------------------------------------------------------------

*นี่คุณรักคณิตศาสตร์ของคุณมากกว่าฉันใช่ไหม?*
*ไม่ใช่อย่างนั้นหรอกที่รัก ผมยังรักคุณมากกว่า..*
*งั้นก็พิสูจน์สิ!*
{b}*โอเค.. ให้ R เป็นเซตของสิ่งที่สามารถรักได้ทั้งหมด....*{/b}

------------------------------------------------------------

นักเรียนคณิตศาสตร์คนหนึ่งสร้างความแปลกใจให้เพื่อนมาก
เพราะวันนี้แทนที่จะเดิน เขากลับขี่จักรยานคันใหม่มาโรงเรียน
*นี่นายไปเอาจักรยานมาจากไหนเนี่ย..*
เขาตอบ *มันเป็นของตอบแทนที่ฉันไปช่วยติวเลขให้สาวคนนึงน่ะ*
แล้วก็เริ่มขยายความ..
*คือเมื่อวานเธอขี่จักรยานมาบ้านฉัน บอกว่าสอบผ่านวิชาเลขแล้ว..
แล้วเริ่มถอดเสื้อผ้า ยิ้มให้ บอกจะเอาอะไรจากเธอก็ได้ทั้งนั้นตามต้องการ..*
เพื่อนขัดจังหวะ.. *นายเป็นคนน่านับถือมากเลยที่ตัดสินใจเลือกจักรยานน่ะ..*
{b}เขาหัวเราะ.. *ก็แหงล่ะ.. ใครจะไปใส่เสื้อผ้าผู้หญิงได้ฟะ..*{/b}
us:=นวย.:am:. - 18/01/2005 12:48
๏+๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-