tp:=17/6/46 .. รักษากฎ tg:= op:=ในฐานะที่ผมเป็นคนทำเว็บไดอะรี่ขึ้นมา ตอนนี้มีไดอะรี่ในเว็บนี้ที่ยังเดินเรื่องต่อ อยู่ 3 อัน คือผม พี่ปู๊ด และน้องโอ๊ต รวมไปถึงเว็บบอร์ดที่โพสต์กันไฟแลบ ของรุ่นทุมวันสี่หนึ่ง ส่วนไดอะรี่ที่หยุดไปแล้วก็คือ ต้น ตุ๊กตา เว็บบอร์ดอี-แคมป์ และเว็บบอร์ดน้องโบกิต ผมดีใจที่ทุกอย่างในเว็บมันดำเนินไปด้วยดี โดยไม่ต้องมีใครมาคุม ไม่ต้องเซ็นเซอร์คำหยาบ ไม่ต้องสมัครสมาชิก แต่ก็อยู่กันได้ด้วยสันติ ไม่เคยต้องลบอะไรของใคร ไม่เคยเกิดปัญหารุนแรงเรื่องเนื้อหาไม่สุภาพ ทุกคนที่เขียนบันทึก และทุกคนที่เข้ามาอ่านบันทึกก็ล้วนเป็นคนที่มีความคิด เอ๊ะเขียนแบบนี้เหมือนชี้โพรงให้ใครมาแกล้งรึเปล่าหว่า ผ่านไปเห็นเว็บบอร์ดอื่นแล้วรู้สึกแปลกๆ ที่มีการคุมเข้มเสียเหลือเกิน การคุมเข้มเว็บบอร์ด มันเป็นงานเหมือนสะอาด แต่เน่าใน ผมคิดว่าอย่างนั้น คิดว่า คนกวาดขยะย่อมเป็นคนที่ได้เห็นขยะทุกรูปแบบ อย่างงั้นก็ได้ คนคุมเว็บบอร์ดไม่ควรออกมาประกาศปาวๆ ว่าผมเป็นผู้รักษากฎของที่นี่ และขอให้อยู่ร่วมกันแบบถ้อยทีถ้อยอาศัย ยิ้มให้กัน สร้างสังคมใหม่ ต่างๆ นานา ถ้าลองตั้งกฎแบบนั้นแล้ว มันทำสังคมที่จริงใจไม่ได้หรอกครับ สมมติว่ามีใครมาเขียนข้อความที่ผู้รักษากฎตัดสินว่าไม่สุภาพขึ้นมา นอกจากเขาจะโดนลบ และผู้รักษากฎจะออกมาขอโทษขอโพยพร้อมอ้างเหตุผลแล้ว บรรดาผู้ใช้เว็บบอร์ดหน้าเก่าเจ้าประจำ จะออกมาลงความเห็นเข้าข้างกันอีกเป็นพรวน ว่าถูกแล้วจ้ะเพราะที่นี่เราเป็นสังคมที่จริงใจไม่เอ่ยคำหยาบนะจ๊ะที่รัก เอ้ายิ้มกันหน่อย ดูแล้วไม่เข้าทีเท่าไร.. จริงใจไม่ใช่ยิ้มให้กัน, และพูดแต่คำสุภาพก็ไม่ได้แปลว่าจริงใจ หากคิดดูดีๆ แล้ว คนคุมนั่นเองที่เป็นคนคอยดูคำพูดและรูปต่างๆ แล้วจ้องจะลบออกอยู่ร่ำไป บางทีผมเห็นหลายๆ เรื่องที่ผ่านได้ เพราะเป็นคนใกล้ชิดเขียน กับอีกบางเรื่องไม่ผ่าน เพราะเป็นใครไม่รู้เขียน อย่างเช่น คำว่ามึง ไม่ผ่าน แต่คำว่าจู๋ (ที่ไม่ได้หมายถึงปากจู๋) กลับผ่าน อะไรเงี้ย.. เทียบกันแล้วเห็นว่าบรรทัดฐานแปลกๆ สะกิดใจนิดหนึ่ง อะไรเป็นตัวตัดสินว่าสิ่งไหนควรผ่านไม่ควรผ่าน ถ้าเป็นผม ผมเลือกให้ผ่านทั้งหมด.. เว็บนี้ไม่มีเซ็นเซอร์ ทำไม? .. ก็เพราะว่าการเซ็นเซอร์คำหยาบโดยอัตโนมัตินั้น คนทำเว็บต้องมานั่งลิสต์รายการว่าคำใดบ้างที่หยาบคาย รวมถึงดักวิธีเขียนที่พลิกแพลงอีกกี่หลายตลบ เพื่อจะให้ตรวจจับได้ครบ แค่คิดก็ขี้เกียจแล้ว.. ผมว่าผมจะมามัวนั่งทำทำไม ถ้าหากว่าคำบางคำที่ผมลิสต์มานั้น คนที่มาเขียนในเว็บอีกกี่ปีก็ยังไม่มีใครใช้เลย หรือที่จริง คำที่มันเป็นคำในชีวิตประจำวันก็ปล่อยมันไปบ้างเถอะ รู้ว่าเป็นการเขียนเพื่อให้ได้อารมณ์ ไม่ได้มาตั้งท่าจะพ่นคำหยาบเสียหน่อย ถ้ามันอ่านแล้วระคายตามากไปก็ค่อยจัดการเสียหนึ่งรอบ อีกไม่กี่วันผมจะลองเปิดให้คนที่มาอ่านไดอะรี่ต่างๆ นั้น สามารถแปะรูปได้ ยังไม่รู้ว่าจะเป็นยังไง จะเป็นระเบียบหรือเปล่า แต่ถึงเวลาต้องลองแล้วล่ะมั้ง หลังจากนั้นจะเป็นยังไง.. ต้องติดตาม !! ป.ล. ที่วันนี้เขียนนี่ไม่ได้ไปโดนใครลบข้อความมาหรอกนะครับ เดี๋ยวจะเข้าใจผิดนึกว่าเคืองใครมา.. ก็แค่เห็นสังคมอื่นมาแล้วเอามาเล่าให้ฟังง่ะ ใครเห็นมาเหมือนกับผมยังไงก็จะได้แบ่งกันรู้ไง.. ผมเจอที่มันเลวร้ายกว่านี้ด้วย แต่ไม่อยากเล่าเท่าไหร่ :] us:=นวย.:am:. - 17/06/2003 09:24 ๏+๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-