tp:=3/6/46 .. มาม่า อาหร่อย tg:= op:=สิ่งหนึ่งที่ซัดดัมและจอร์จบุชจูเนียร์ ต่างตกอยู่ในสภาพน่าสงสารเหมือนกัน นั่นคือคนทั้งสอง คงไม่เคยได้ลิ้มรสบะหมี่ยอดนิยมของไทย นามว่า --มาม่า-- สุภาษิตตุรกีกล่าวไว้ชัดเจนว่า บุคคลใดเกิดมาชั่วชีวิตหนึ่ง มิได้มีโอกาสชื่นชมกับรสชาติมาม่าแม้สักครั้ง บุคคลนั้นไซร้ถือได้ว่าใช้ชีวิตเป็นมนุษย์อย่างไม่สมบูรณ์ น่ายินดีแทนคนไทยเกือบทั้งประเทศ ที่ได้รับประทานมาม่ากันอยู่ไม่ขาด เมืองไทยเรานั้น.. ในน้ำมีปลา ในนามีกุ้ง และมีซองเครื่องปรุง อยู่ในถุงมาม่า !! ผมเองก็เป็นหนึ่งในคนที่ใช้ชีวิตสมบูรณ์ แถมยังติดใจในรสชาติของมาม่า :] คงไม่มีใครกล้าเถียงว่า ถึงแม้บะหมี่ยี่ห้ออื่นอาจทำเส้นได้เหนียวนุ่มน่ากินมากกว่า แต่รสชาติอันแสนวิเศษ ของเครื่องปรุงซองเล็กๆ เพียงนั้น ไม่มีเจ้าใดทัดเทียมเครื่องปรุงในซองเมทัลไลซ์ สกรีนโลโก้มาม่า ได้เลย โดยเฉพาะรสยอดนิยมคู่คนไทยมากว่า 30 ปี นั่นคือ รสต้มยำกุ้ง และ มาม่าหมูสับ !! ลองคิดดูว่าถ้าไม่มีมาม่าแล้ว ชีวิตของบุคคลเหล่านี้จะเป็นเช่นไร - นักเรียนที่อยู่หอ ไหนจะความไม่สะดวก ไหนจะต้องประหยัดเงินอีก เวลากลางคืนหิวๆ จะทำอย่างไร.. ถ้าไม่มีมาม่า อาจจะไปหาอะไรกินเลยเถิดถึงรัชดาได้ แต่กระนั้นก็ไม่น่าจะอิ่ม เพราะหาอะไรน่ากินๆ ยากนัก.. แถมยังจ่ายแพงอีกต่างหาก - คนทำงานใช้สมอง ที่ต้องทำงานหามรุ่งหามค่ำ แน่นอนพวกเขาไม่มีเวลาออกไปหาอะไรกินที่เซเว่น หรือแม้แต่แฟมิลี่มาร์ท หรือ ฯลฯ (แล้วมันต่างกันตรงไหนวะสองร้านนี้) ฉะนั้นเรื่องจะได้กินซาลาเปาแฉะๆ ตอนตีสาม เฉกเช่นประชาชนทั่วไปนั้น อย่าหวัง ที่พอจะพึ่งพาอาศัยได้ก็คงมีแต่กระติกต้มน้ำ ชามหนึ่งใบ ช้อนหนึ่งคัน และมาม่าสามห่อ - ประชาชนชาวอินเตอร์เน็ต และประชาชนชาวสตาร์ซอกเกอร์ เขาเหล่านี้ไม่ใช่แค่นอนดึกนานๆ ครั้ง แต่รักจะนอนดึกเป็นอาชีพไปแล้ว ฉะนั้นอาหารคู่บุญบารมีประชาชนเหล่านี้ระหว่างจ้องหน้าจอ ก็คือมาม่า หากจะอนุโลมเป็นผัดกะเพราไก่ไข่ดาว หรือข้าวคลุกกะปิ ก็คงไม่เหมาะสม เนื่องจากตระหนักถึงคุณของมาม่าดังกล่าวมาแล้ว วันนี้ผมขอเสนอสูตรมาม่าต้มข่าไก่ และเทคนิคการกินมาม่าไม่ให้เสียเวลา 1. มาม่าต้มข่าไก่ สูตรลับของนวย สิ่งที่ต้องเตรียม : เตาอบไมโครเวฟ 1 เครื่อง, ชามที่มีน้ำเปล่าแล้วพอประมาณ, ช้อน-ส้อม, มาม่าต้มยำกุ้ง 1 ซอง, และไข่ไก่ 1 ฟอง หากหาเตาไมโครเวฟไม่ได้ อนุญาตให้ใช้หม้อต้มแทนได้ แต่หากหามาม่าต้มยำกุ้งไม่ได้ ก็ควรออกไปหาซื้ออะไรอย่างอื่นมารับประทานแทน.. วิธีทำ : ขั้นแรก เทก้อนบะหมี่ลงไปแช่น้ำ ในชามที่เตรียมไว้ ส่วนซองเครื่องปรุงอย่าเพิ่งเทตามลงไปด้วย ถึงจะใจร้อนเพียงใดก็ควรฉีกซองก่อน สิ่งสำคัญสำหรับมาม่าต้มข่าไก่สูตรลับของนวย นั่นคือ เราจะใส่เครื่องปรุงเฉพาะผงเท่านั้น ส่วนน้ำพริกเผาไม่ต้องใช้ หากเสียดายให้เก็บไว้ เทรวมใส่กระปุกพันท้ายนรสิงห์เปล่าๆ เมื่อเต็มแล้วสามารถนำไปหลอกวางขาย ตามร้านค้าชั้นนำทั่วไปได้.. เมื่อใส่เส้นบะหมี่และผงเครื่องปรุงรสแล้ว ขั้นที่สองคือตอกไข่ไก่ดิบลงบนก้อนบะหมี่ พยายามละเลงไข่ขาวและไข่แดง ให้แผ่เกาะอยู่บนหน้าบะหมี่ ไม่ไหลออกข้างจนเกินงาม ขั้นสุดท้ายคือปิดฝา แล้วนำไปใส่เตาไมโครเวฟ อบที่ความร้อนสูงสุด ใช้เวลากับขั้นตอนการอบ ประมาณ 2 นาที ถึง 2 ชั่วโมง ขึ้นอยู่กับปริมาณน้ำในชาม เมื่อครบกำหนดเวลาแล้วก็จะได้มาม่าต้มข่าไก่ น้ำสีขาวขุ่น รสเปรี้ยว หอมเครื่องต้มยำ สูตรลับของนวยนี้ โบราณว่าน่ากินนักแล.. 2. เทคนิคการกินมาม่าไม่ให้เสียเวลา คุณคงเคยรู้สึกท้อใจกับการรับประทานมาม่ากลิ่นหอมฉุย ที่ยังร้อนๆ อยู่ตรงหน้า ก้มลงกินคำใดเป็นต้องร้อนใบหน้า และชวนให้เหงื่อตกอยู่ร่ำไป เพราะความร้อนนี่เองที่ทำให้ความเร็วในการรับประทานของคุณลดลงกว่า 80% ต้มมาม่าไม่เกินสามนาที แต่ใช้เวลากับการกินไปกว่าสิบนาที แบบนี้เห็นจะเสียชื่อ เพราะมันเป็นบะหมี่กึ่งสำเร็จรูป นั่นแปลว่าทำอะไรต้องว่องไวกระฉับกระเฉงประหยัดเวลา เรียกว่าถ้าต้มมาให้ได้จากโรงงานก็คงจะต้มมาให้แล้ว แต่นั่นก็คงจะไม่ใช่กึ่งสำเร็จละมั้ง เคล็ดลับการกินมาม่าให้ไวนั้น อุปกรณ์ที่ต้องหาเพิ่มเติมมีเพียงพัดลมตั้งโต๊ะหรือตั้งพื้น 1 ตัว วิธีจัดสถานที่ คือ จะวางชามมาม่าที่ใดก็ตาม ให้วางพัดลมให้ได้ระดับสูงกว่าชามมาม่าเล็กน้อย และวางไว้ทางซ้ายมือของตัวท่าน หันหน้าพัดลมมาทางชาม และอย่าลืมปรับให้หยุดส่าย เปิดพัดลมหมายเลขที่ท่านชอบ ให้ลมเป่าไอร้อนของมาม่าที่ลอยขึ้นจากชามอยู่ตลอดเวลา รับรองว่า ด้วยอุปกรณ์ มาม่าอีทติ้งไทม์แอคเซลเลอเรเตอร์ ชุดนี้ (ตั้งชื่อตั้งกะเมื่อไหร่หว่า) คุณจะรับประทานมาม่าหมดหนึ่งชามได้ ในเวลาสั้นลงกว่าเดิมอย่างน่าประหลาดใจ (เพียงคุณโทรเข้ามาหาเราในสิบนาทีนี้ รับไปเลยสี่เครื่อง เป่าซ้ายขวาหน้าหลังครบทุกด้าน) ก่อนจากกันในวันนี้ ฝากสุภาษิตธิเบตทิ้งท้ายว่า ตราบใดที่มาม่ายังอยู่.. ตราบนั้น.. ก็ยังมีมาม่า.. :] ขอบคุณที่อ่านจนจบครับ.. ทั้งหมดพูดตามข้าพเจ้าสามเที่ยว -- * มาม่า อาหร่อย -- (ซ้ำ *,*) {small}ป.ล. อย่าลืมส่งซองเปล่ามาม่า รสใดก็ได้ พร้อมสอดซองเปล่าติดแสตมป์จ่าหน้าซองถึงตัวท่านเองมาที่นี่ ท่านอาจเป็นผู้โชคดีได้รับโชค บะหมี่มาม่าฟรีถึงบ้านยี่สิบตัน.. หากส่งซองมาม่าที่ยังไม่ได้แกะทาน จะได้รับการพิจารณาเป็นพิเศษ ป.ล.อีกที ผงชูรสในซองเครื่องปรุงหากทานมากเกินระดับแล้ว อาจทำให้ริมฝีปากชา และผมร่วงได้.. ข้อแนะนำคือ ไม่ควรทานแบบแห้ง (บีบแล้วเคี้ยว){/small} us:=นวย.:am:. - 04/06/2003 11:41 ๏+๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-