tp:=8/3/46 .. หายไปไหนมาตั้งนาน tg:= op:=โอ้โห มารู้ตัวอีกทีผมก็ไม่ได้เขียนอะไรมาเดือนนึงพอดีเป๊ะ พอดีวันนี้ว่างครับเลยได้อารมณ์เขียน ตอนที่หยุดไปนั้นมีเหตุผลว่าจอมอนิเตอร์ผมเสีย ต้องใช้จอทีวีแทนอยู่นานราวๆ สองสัปดาห์ ภาพมันเบลอๆ ปวดตาและใช้งานไม่ค่อยถนัดครับ ยิ่งเป็นช่วงที่ต้องทำรายงานโปรเจ็คส่งพอดีเลยยิ่งไม่มีโอกาสเขียน ที่จริงวันนี้ผมยังไม่เสร็จจากโปรเจ็คดี แต่ก็ไม่เหลืองานอะไรให้กังวลแล้ว นอกจากโปรเจ็คเนี่ยล่ะครับ ต้องนำเสนอวันจันทร์นี้แล้ว โปรแกรมที่ต้องเอาไปโชว์ยังใช้การไม่ได้เลย ทั้งๆ ที่เคยใช้ได้มาก่อนตอนแสดงงานนิทรรศเดือนธันวาแท้ๆ ก็อย่างที่พูดล่ะครับ โชคชะตาไม่เคยปล่อยให้ใครมีชีวิตราบรื่นนานเกินไปหรอก ช่วงเดือนนึงที่ผมหายไป รวมถึงก่อนหน้านั้นที่ผมแทบไม่เล่าอะไรเลย นอกจากเขียนเรื่องอื่นๆ แนะนำอัลบั้มเพลงเอย ข่าวเศรษฐกิจเอย สัมภาษณ์เอย รวมๆ แล้วก็ตั้งแต่ขึ้นปีใหม่มา ร่วมสองเดือน ผมทำอะไรบ้าง.. ช่วงนี้ผมแทบไม่คิดถึงโปรเจ็คเลย เพราะมีงานจากวิชาเรียนเยอะเหมือนกัน ถ้าว่างๆ ผมก็จะนั่งร้องเพลง แต่งเพลง ฟังได้บ้างไม่ได้บ้างแต่เขาว่าให้หมั่นฝึกไว้ ผมก็เลยแต่งเพลงเองเดือนละหนึ่งเพลง มาตลอดปี 2545 อ่ะครับ บางทีก็นั่งร้องเพลงของคนอื่น และเรียบเรียงกีตาร์คร่าวๆ อัดไว้ฟังเอง หาซื้ออัลบั้มใหม่ๆ มาลองฟังเรื่อยๆ น้องชายก็ช่วยกันฟังและวิจารณ์บ้าง ถ้าจะแนะนำอัลบั้มตอนนี้ก็คงต้อง บิ๊กแอส อัลบั้มใหม่ล่าสุด.. เกมเตอร์ตริสแอทแทค ก็เป็นอีกเกมที่กินเวลาผมไปเยอะ ไม่มีอะไรทำเมื่อไหร่ก็ต้องชวนคนแถวๆ นั้นเล่นเกม กลายเป็นเกมประจำห้องภาคไฟฟ้าไปแล้วตั้งแต่หลายปีที่ผ่านมา เกมนี้มันฝึกไอเดีย ความคิด และการตอบสนองของร่างกายดีนะครับ น่าไปหามาให้ลูกหลานเล่นกัน ไม่มีพิษไม่มีภัย ถ้าจะมีโทษบ้างก็อาจจะเป็นการทำให้เจ็บคอ เพราะต้องเข่นกันเวลาเล่น วันไหนเจ็บนิ้วยังพอเล่นไหว แต่ถ้าเจ็บคอ พูดเข่นกันไม่ไหวล่ะเลิกเล่นเลย ก่อนปีใหม่ไม่นานผมบังเอิญพลาดครับ ปิดประตูรถหนีบนิ้วโป้งตัวเองเข้า คือรถดันจอดในที่แคบมาก ต้องเบี่ยงตัวออกจากรถ.. แล้วตอนปิดประตู วงสวิงมันแคบผิดจากความเคยชินอ่ะครับ ก็เลยชักนิ้วโป้งออกมาไม่ทัน.. ผลออกมา เลือกคั่งในนิ้วโป้งจนดำปี๋เลย นิ้วโป้งมือขวาด้วย ปวดไปหลายวัน ทำให้ผมได้รู้ว่าทำอะไรก็ต้องใช้นิ้วโป้งมือขวาเป็นพระเอก ทำอะไรก็ลำบาก ไม่ว่าจะแปรงฟัน จะรูดซิปกางเกง จะติดกระดุมเสื้อเชิ้ต หรือฉีกซองลูกอม หวั่นใจว่าไม่ช้าเล็บจะหลุด และเล่นกีตาร์ไม่ได้ไปหลายเดือน แต่แล้วเล็บก็ไม่หลุดจนกระทั่งสัปดาห์ที่แล้วเองครับ ผมแงะมันออกมาเอง มีเล็บใหม่งอกอยู่ใต้นั้นตั้งนานแล้ว เล็บเลยมีสองชั้นปูดจนทนดูไม่ไหว สภาพตอนนี้ก็พอโอเคครับ นิ้วไม่ดำจนคนทักว่าทาเล็บทำไมแล้ว อีก 1 เดือนคงกลับสู่สภาพคนธรรมดาเสียที.. สร้อยพระที่ผมห้อยคอตั้งแต่เด็กๆ มาสิบปี อยู่บนหน้าอก ไม่เคยถอดออก คราวนี้กรอบพลาสติกแตกอีกแล้ว และหลังจากเอาไปใส่กรอบใหม่ ผมก็ตัดสินใจไม่ห้อยพระอีกแล้ว ไม่รู้ว่าคิดอะไรเหมือนกัน ที่แขวนพระก็เนื่องจากมีวันที่และเดือนเกิดของผม อยู่บนเหรียญโดยบังเอิญ เขียนว่า ที่ระลึกเนื่องในโอกาสครบรอบ 60 ปี.. 14 พฤศจิกายน 2533 เป็นเหรียญของวัดกะทิง จันทบุรี ผมไม่เคยรู้จักวัดนี้ด้วยซ้ำ แต่แขวนพระแล้วทำให้มีสิ่งยึดเหนี่ยวจิตใจมานาน ทำไมไม่แขวนต่อไม่รู้นะ แต่ทำให้แปลกๆ โล่งๆ คอเหมือนกัน เคยมีอะไรห้อยคอตลอดเวลามาหลายปีดีดัก.. ในช่วงสองเดือนที่ผ่านมาผมดูหนังหลายเรื่องเหมือนกัน ล่าสุดที่ได้ดูคือหนังไทย กุมภาพันธ์ และ สยิว ดีทั้งสองเรื่อง กุมภาพันธ์ดูแล้วปวดหัวนิดหน่อย เพราะแสงในภาพเขาจัดได้อึดอัดแท้ แถมมีฉากบีบคั้นอารมณ์หลายฉาก ตอนจบก็โอ้โหสุดๆ ชื่นชมกับคนคิดเรื่องก็คือผู้กำกับ ว่าคิดได้ยังไงหักมุมห้าหกรอบ ส่วนสยิวบอกได้คำเดียวว่าน่าดู โดยเฉพาะคนที่เคยผ่านตากับหนังสือโป๊ไทยๆ และคนที่ชอบฟังเพลงไทยยุคสิบปีที่แล้ว เพราะหนังเป็นเหตุการณ์ย้อนยุค เจาะประเด็นเรื่องหนังสือโป๊ได้ตรงและลึกสุดๆ นางเอกก็น่ารักเสียด้วยสิ.. ไม่มีหนังชาติไหนทำได้เข้าถึงจิตใจคนไทยเท่าหนังไทย.. เชื่อผม เชื่อผม.. สรุปแล้วจนเวลานี้ เวลาที่ใกล้เรียนจบเต็มทน (อีก 2 วันก็เรียนจบ) แม้ผมจะได้ทำอะไรหลายๆ อย่างในขณะเรียนมหาวิทยาลัย ช่วง 4 ปีที่ผ่านมา อย่างเช่น หัดเล่นกีตาร์ หัดใช้งานคอมพิวเตอร์ หัดทำเว็บ หัดแต่งเพลง รู้จักทำหนังสือ รู้จักสร้างมิตรภาพ รู้จักการพูดคุย รู้จักลอกข้อสอบ (ชักไม่ดีแล้ว).. แต่ผมก็ยังเหมือนเดิมในหลายๆ เรื่อง จุดมุ่งหมายในชีวิตยังไม่เปลี่ยนไปมาก และผมยังคงขับรถไม่เป็นจนทุกวันนี้ อยากขับได้นะไม่ใช่ไม่อยาก อีกอย่างที่ไม่เป็นคือว่ายน้ำ ... แม้จะเรียนมาตั้งแต่เด็กๆ แต่รู้สึกไม่ถนัดเลย สองปีก่อนลองว่ายดูคราวหนึ่ง และพบว่าว่ายได้แต่ท่ากรรเชียงเสียแล้ว ไม่เชิงว่ายได้ด้วย ก็แค่พยุงตัวไม่ให้จมได้ ถ้าตกน้ำอาจจะไปไม่ถึงฝั่งเอานี่สิ แต่ไม่เหมือนกับขับรถก็ตรงที่ผมไม่เคยคิดอยากว่ายน้ำเป็นเลยแฮะ.. นี่เป็นสองสิ่งที่คนเขาเป็นกัน แต่ก็ไม่ถึงกับทำให้ผมหนักใจเท่าไร เรื่องราวที่จะเขียนต่อไปในเว็บไดอะรี่ --หลังจากเรียนจบ-- เท่าที่คิดได้ตอนนี้ยังมีอีกหลากหลาย.. ผมยังไม่ยักกะหมดไอเดียแฮะ แต่จะเป็นยังไง เปลี่ยนแนวหรือเปล่า ต้องลองติดตามเสียแล้ว.. us:=นวย.:am:. - 08/03/2003 18:30 ๏+๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏- op:=It's so good to hear from you again. Welcome back !!! us:= P'Chu~ - 10/03/2003 09:24 ๏+๏-๏-๏- op:=err yin dee duay us:=ปู๊ด - 10/03/2003 19:44 ๏+๏-๏- op:=หายไปซะนานเลย.. :] us:=_OaT_ - 10/03/2003 23:07 ๏+๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-