tp:=15/12/45 .. ฟอร์เวิร์ดเมล์
tg:=
op:=เบื่อๆๆๆ เบื่อมากครับ
ช่วงที่หายไปเดือนนึงเนี่ย นอกจากเร่งทำโปรเจ็คแล้ว
สิ่งที่ผมต้องเผชิญกับมัน คือบรรดาฟอร์เวิร์ดเมล์ทั้งหลาย
มาทุกวัน วันละเยอะๆ.. โอย ลบกันไม่ทันเลย..
จะว่าดีใจที่มีชื่อปนอยู่ในกลุ่ม address book ของน้องๆ ก็ดีอยู่
แต่ก็เหมือนกับโชคร้ายด้วย เพราะผมไม่ค่อยมีเวลาจะมานั่งอ่าน
กลุ่มน้องอีแคมป์ได้รางวัลความถี่สูงสุดไปในช่วงนี้
ตามมาด้วยกลุ่มน้อง ร.ร. และกลุ่มน้องในจุฬาฯ..
มีอยู่วันหนึ่งนึกสนุกลองรวบรวมแยกประเภทฟอร์เวิร์ดเมล์
โอ้โห.. มีตั้งหลายประเภท มากอย่างนึกไม่ถึง..

1. จดหมายลูกโซ่
ตอนนี้ระบาดมากครับ ผมเคยเขียนบ่นไว้สองคราว
วันนี้ก็เลยขอไม่บ่นแล้ว ...
เวลาผมใจอ่อนยอมเปิดเข้าไปอ่านฟอร์เวิร์ดเมล์
ซึ่งตั้งชื่อไว้น่าสนใจ แล้วเนื้อความกลับเป็นจดหมายลูกโซ่
มันทำให้ผมหมดศรัทธาไอ้บรรดาฟอร์เวิร์ดเมล์มาก
หมดศรัทธาในบุคคลที่ส่งมาด้วย.. โตแล้ว ไม่ใช่เด็กๆ
ยังมางมงายกับจดหมายพวกนี้อยู่อีกหนอ..

แล้วที่ซวยสุดคือ น้องคนแรกส่งไปหา 29 คน ซึ่งมีชื่อผมอยู่ในนั้น
น้องคนที่ได้รับ ก็ดันส่งกลับมา 28 คนเดิม เอาชื่อตัวเองออก
แน่นอนว่ายังมีชื่อผมอีก.. คนถัดมาก็ทำแบบนี้ ...
โอย อยากตายกันไปข้าง
โชคดีนะ ที่ไม่งมงายกันหมด 29 คนน่ะ.. ไม่งั้นตูแย่แน่
รับมาเป็นสิบฉบับ ไม่ส่งหาใครเลย.. คงได้ตายกันสิบรอบ..

2. รูปผี !!
เวลาเปิดเมล์แล้วมีรูปส่งมาให้ ผมมักจะอยากดู
แต่พักหลังๆ ถ้ารูปมันเป็นไฟล์ GIF ผมจะเริ่มหวาดๆ
ไฟล์แบบ GIF นั้นมันทำภาพเคลื่อนไหวได้ นั่นคือมีได้หลายเฟรม
และตั้งเวลาแสดงแต่ละเฟรมได้.. เหมาะกับเอามาใช้ในเว็บ
ทำภาพเคลื่อนไหวกระดุ๊กกระดิ๊กน่ารัก
มีคนเอาไปใช้ไม่ได้ความอยู่ 2 แบบ
หนึ่งคือ เอาไปใช้ในแบนเนอร์โฆษณาเว็บโป๊..
คุณคงนึกออกนะครับ ว่ามันใช้แค่ 2 เฟรมง่ายๆ
ขยับกลับไปกลับมา ..เป็นรูปหรือท่าทางอะไรได้บ้าง :]

ส่วนอีกแบบคือทำรูปผีนี่แหละ.. แหม่ หลอกให้เราจ้องดู
เวลาเล่นเน็ตก็มักจะเป็นกลางคืนมืดๆ เงียบๆ ใช่มั้ยล่ะ
พอจ้องรูปวิวทิวทัศน์สักพัก..
เฮือก !!
หน้าซีดๆ ใหญ่ๆ ก็จะโผล่มาเต็มจอ ให้คุณได้สะดุ้งโหยง
... บางคนทำเป็นไฟล์ Flash เลย เอาจริงเอาจังทางด้านนี้มาก..
มีเสียงกรี๊ดประกอบด้วย ... และแน่นอน..
หัวข้อจดหมายต้องมีคำว่า
"เปิดลำโพงด้วยนะ.. มีเสียงประกอบน่ารักมาก.."
ฮ่ะๆๆ

3. ตอบคำถามล้านแปดข้อ
คุณคงเคยได้รับนะครับ ไม่แน่อาจจะเคยตอบไปหลายครั้ง
หรือไม่ก็คุณนี่เอง ที่เป็นคนริเริ่มตั้งคำถามพวกนี้..
เปิดมาดู โอ้โห.. คำถามซอกแซกกับชีวิตส่วนตัว มากเป็นร้อยข้อ
ยิ่งเจอยิ่งมากขึ้นเรื่อยๆ..

ผมเองก็เคยตอบ และเอามาใช้ในเว็บไดอะรี่ในยามหมดมุข
หลังๆ ชักจะขี้เกียจตอบแล้ว.. คำถามวนไปวนมา
อยากรู้ว่าคนแรกที่ตั้งคำถามน่ะ ทำไมอยากพรีเซ้นต์ตัวเองขนาดนี้หนอ..

4. ขอตับขอไตขอเลือดด้วยเถิด
มีฟอร์เวิร์ดเมลมาจากคนที่ไม่เคยส่งมาเลย
และทุกครั้งจะเป็นจดหมายประเภททำบุญทำกุศล
คือมีคนเขียนว่า ขอรับบริจาคเลือด หรืออวัยวะอะไรสักอย่าง
เพื่อช่วยญาติโยมที่อยู่โรงพยาบาลอย่างไม่เหลือความหวัง

ผมว่านี่ก็ไม่เลวนะ ส่งต่อๆ กันไป..
ถึงแม้ว่าจะหาคนใจบุญขนาดนั้นยากแสนยาก
และอีกอย่างคือ
ถึงแม้ว่าคนไข้คนนั้นจะตายมาหลายเดือนแล้ว
จดหมายก็ยังคงวนเวียนเรียกความเห็นใจ
จากประชาชนชาวไทย ไปอีกนาน..

5. ฮาจัด ฮาแล้วฮาอีก
หลายปีก่อนผมเคยได้รับเมล์ประเภทนี้ แต่ไม่ได้รับมานานแล้ว
เป็นเมล์ที่ข้างในบรรจุเรื่องขำขัน หรือภาพการ์ตูนตลกๆ ไว้
คงขำมากจริงๆ ...ถึงได้ส่งวนเวียนกันขำอยู่ไม่ไปไหนซะที
รับมายี่สิบกว่ารอบแล้วไอ้เรื่องเดียวกันเนี้ย
ทั้งฉบับภาษาไทย อังกฤษ ตุรกี ธิเบต ไหหลำ ปาปัวนิวกินี..

หลังๆ เริ่มขอความเมตตาจากเจ้าของเมล์ประเภทนี้ว่า
ไม่ต้องเผื่อความขำมายังผมนะครับ.. ชีวิตผมขำมากพอแล้ว
โอ้โห..เจ้าละสิบฉบับ.. มีคนส่งมา 5-6 คนวันนึง แล้วใครจะนั่งอ่านหนอ..
หลังจากขอความเมตตาครั้งใหญ่ ผมก็ไม่ได้รับเมล์นี้อีกเลย

6. ส่งอีก 5 คน แล้วคำขอจะเป็นจริง
เคยได้รับไหมครับ มาถึงก็ ..โอมเพี้ยงจงอธิษฐาน
แล้วก็..เอาล่ะ.. คำอธิษฐานของคุณจะเป็นจริง
ถ้าคุณส่งไปหาอีก 5 คนภายใน 1 ชั่วโมง อะไรก็ว่าไป..
แหม อธิษฐานกันสมหวังง่ายจริงแม่คู้ณ..

หลังๆ เริ่มมีการพัฒนาโดยสอดแทรกไว้ในคำถามพวกจิตวิทยา
ถามคำถามไปเรื่อยเปื่อย อย่างเช่น
คุณคิดถึงเพื่อนคนไหนเป็นคนแรก
คุณชอบสีอะไร.. คุณเลือกกระเทยหรือเกย์.. ฯลฯ..
แล้วก็จะมีมาให้ขอสิ่งที่อยากได้มากที่สุดเช่นเคย
หลังจากเฉลยคำถามทุกข้อแล้วก็ตามสูตร คือจงส่งไปให้อีกกี่คนก็ว่าไป
แล้วคำขอจะเป็นจริง.. โอ้ว้าว..

บางทีคุณจะเจอคล้ายๆ แบบนี้ด้วย ขำดีเหมือนกัน
ส่งไปให้อีก 0-5 คน คุณจะไม่ค่อยสมหวัง
ส่งไปให้ 6-9 คน อ้า เริ่มดีขึ้นแล้ว
ส่งไปให้ 10-14 คน โอ้แม่เจ้าโว้ย ใกล้แล้วๆ อีกนิดเถอะพับผ่า
ส่งไปให้ 15 คนขึ้นไป อุบ๊ะ.. คุณสมหวังชัวร์.. ฮ่ะๆๆ
โห.. มีการต่อรองราคา ส่งมากได้มาก.. เอากะมันสิ..

7. เรื่องน่าประทับใจสุดซึ้ง และคำคมสุดเอียน
อ่านแล้วดีอันนี้ ถ้ามีเวลานะ
แต่ฉบับนึงมักจะยาวมาก ยาวจนขี้เกียจอ่าน
ฉะนั้นถ้าไม่ว่างจริงๆ จดหมายเหล่านี้ก็จะถูกดองเก็บไว้
หรือไม่ก็ไปสิงสถิตอยู่ในแทรชแคน อย่างน่าสงสาร

บางทีคำคมที่ส่งมาเป็นหน้าๆ นั้น ..อ่านแล้วก็แสนจะปวดหัว
ยิ่งอยู่ในจอคอมฯ ด้วยแล้ว ไม่ต้องพูดถึงเลย.. อ่านจบก็อึดมาก

8. เตือนภัยอันตรายด้วยความหวังดี
อันนี้นานๆ ผมจะได้รับที
แต่แม่ผมได้รับบ่อยมาก และแม่ก็จะเอามาเล่าบนโต๊ะอาหาร
ทำให้ผมรู้สึกว่า เอ๊ะ ทุกอย่างรอบตัวเรามันอันตรายหมดเลยเรอะ

ไอ้นั่นก็ห้ามกิน ใส่สี ไอ้นั่นมีตะกั่ว ไอ้นี่ GMO เป็นมะเร็ง
ฝากระป๋องมีฉี่หนู กระทะหมูเกาหลีมีสารพิษ มือถือมีรังสีอำมหิต ฯลฯ
ผมฟังจนเบื่อแล้ว ..ถ้าคนเราไม่ได้ฟัง ชีวิตคงมีความสุขมากกว่านี้อีกเยอะ
โธ่ แม่เรานี่ก็.. ไปบ้าตามเขามาก.. ฟังไว้ระวังก็พอ

9. เว็บนี้มีไวรัส อย่าเปิดดูเด็ดขาด
ขอเตือนว่าอย่าเปิดดูเว็บ www.kanuay.com และเว็บ
www.yahoo.com เพราะจะมีไวรัสออกมาจากคอมฯ เข้าสู่ร่างกายคุณ
เวลาเจอคำพูดแบบนี้คุณทำไงครับ
คุณจะเปิดหรือไม่เปิด..
หรือคุณอาจจะใช้คอมของเพื่อนเปิดดูแทน
ผมยังไม่รู้ว่าไอ้ชื่อเว็บที่ส่งมาเนี่ย มันจริงหรือหลอก
ไอ้คนพิมพ์มาเนี่ยมันเป็นแผนโปรโมทเว็บ หรือแผนทำลายเว็บหรือเปล่า..

จดหมายพวกนี้ทำให้ผมได้รับรู้ว่า
วัฏจักรของฟอร์เวิร์ดเมล์น่ากลัวมาก
จดหมายฉบับนี้ผมได้รับครั้งนั้นเกิน 3 ปีมาแล้ว
และมันถูกใครส่งต่อไปไหนๆไม่รู้ จนวนกลับมาถึงผมอีกครั้งในปีนี้
ข้อความในเมล์มันช่างน่ากลัวเหลือเกิน..
น่ากลัวจนไอ้น้องหลายคนยังส่งมาถึงผมด้วยความห่วงใยอยู่
ที่จริงเว็บที่กล่าวถึงมันอาจจะเลิกไปหลายปีแล้วก็ได้..
ไม่รู้จะทำไง จะส่งเมล์กลับไปบอกว่า น้องครับ.. เมล์นี้มันเก่าหลายปีแล้วครับ
ก็คงไม่ได้.. 

10. ระวัง ฮอตเมล์จะลบรายชื่อคุณ
อันนี้เห็นแล้วฮามากกว่า
หลายปีดีดักแล้ว ยังหลอกลวงคนได้ไม่รู้จักจบ
สักระยะหนึ่งผมก็จะได้รับเมล์แบบนี้ทีหนึ่ง

ฮอตเมล์ขอชี้แจงว่า มีจำนวนแอคเค้าท์มากเกินไป
กรุณาส่งเมล์นี้ต่อไปยังทุกคนที่คุณรู้จัก
ใครที่ไม่ได้ส่งเมล์ฉบับนี้ไป ฮอตเมล์จะขอลบชื่อทิ้ง..
โอ้โห.. ทีนี้ส่งมากันใหญ่
ไม่รู้จะไปบอกยังไงเลยว่าไอ้น้อง นี่มันเรื่องแหกตา..
เดี๋ยวมันจะด่าเรากลับ ว่าไม่เชื่อก็อย่าเชื่อ..
ก็รู้แต่ว่าผมเองไม่เคยส่งเมล์แบบนี้เลย ไม่เห็นโดนลบซะทีอ่ะ

11. รักนะตอบด้วย
เธอคือเพื่อนที่ดี รักเธอที่สุดเลย
ถ้าคุณได้รับเมล์นี้แสดงว่ามีคนคิดถึงคุณอยู่
กรุณาส่งต่อไปให้คนที่คุณปรารถนาดีด้วย
และอย่าลืมส่งกลับไปยังคนที่ส่งมาให้คุณ
เขาจะได้รู้ว่าคุณยังรู้สึกปรารถนาดีอยู่..

ผมได้รับเมล์แบบนี้จากคนไม่คุ้นเคยก็หลายที
ไม่เชื่อว่ารักกันจัดขนาดนั้น.. เล่นส่งทีเป็นกะตั้ก
และผมไม่ได้ส่งกลับด้วย.. ป่านนี้จะคิดมากอยู่ไหมนะ
ว่าพี่นวยไม่รัก.. :]


... จนบัดนี้ผมมีเมล์บ๊อกซ์ kanuay@hotmail.com มาสี่ปีแล้ว
ได้รับฟอร์เวิร์ดเมล์มาก็นับไม่ถ้วน
ภูมิใจในตัวเอง ที่ไม่เคยส่งฟอร์เวิร์ดเมล์ให้ใครเลย
ไม่ว่าจะเป็นเรื่องราวดีๆ หรือเรื่องราวไม่ดี..
น้อยคนนะที่ทำได้อย่างนี้..

ป.ล. แต่ตอนหลังๆ ทุกครั้งที่ได้รับเมล์ลูกโซ่
ผมจะเกิดอาการฉุน แล้วส่งเว็บไดอะรี่ที่เขียนเรื่องนี้ไว้
กลับไปเตือนสติคนที่ส่งมาอยู่เสมอๆ
หวังว่าเมล์แบบนี้คงลดปริมาณลงได้เยอะ
ช่วยกันประหยัดแบนด์วิดท์ และก็เงินที่จ่ายให้ต่างชาติกันหน่อย
อย่าใช้ช่องสัญญาณกันเปล่าประโยชน์อย่างงี้น่อ.. มันไม่ดี..
us:=นวย.:am:. - 15/12/2002 15:23
๏+๏-๏-๏-๏-๏-๏-
op:=นี่ คะนวย  ทำไมถึงได้ขี้บ่นแบบนี้ล่ะ   เราสงสัยเหมือนกันนะว่าถ้าไม่มีฟอร์เวิร์ดเมลแล้วเค้าจะส่งอะไรกัน  นั่งเขียนแต่เมลที่เป็นธุรกิจเหรอ  หรือส่งจดหมายหาเพื่อน   มันก็เป้นแบบนี้แหล่ะ  อย่าบ่นนักเลยนะ     ฟอร์เวิร์ดบางอันมันก็ดีออก    บางทีเวลาคนเค้าส่งมาอาจมาด้วยความระลึกถึงก็ได้นะ  เพราะอยากให้คะนวยได้อ่านเมลดีเหมือนที่เค้าได้อ่านไง
us:=เชอรี่ - 16/12/2002 20:15
๏+๏-๏-
op:=555.. เชอรี่จ๋า..
ตรงไหนที่ว่าบ่น อ่ะจ๊ะ..
อ่านดูดีๆ
us:=นวย.:am:. - 16/12/2002 20:28
๏+๏-๏-๏-๏-๏-
op:=ตรงที่บันทึกวันนี้มันยาววววววววมั๊ง
us:=เชอร่วย - 17/12/2002 19:37
๏+๏-๏-๏-๏-๏-๏-
op:=ขำมาก ฮาจัด ตรงประเด็นมากกกกกกกกกกกกกกก

us:=พริ้ม - 19/12/2002 20:02
๏+๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-