tp:=MYR (3) .. เกลียดม้ากค่า--ภาคแรก
tg:=
op:=โดย I.N.K.
จาก MYR เล่ม 4 (กันยายน 2540) Boycott แม่งเลย!! หน้า 4-7

{small}บังเอิญไปเจอเรื่องราวเก่าๆ ที่ผมเคยเขียนไว้
ลงในนิตยสารที่ทำเล่นกับเพื่อนๆ เมื่อ 5 ปีก่อน
อ่านแล้วสนุกดี รู้สึกว่าไอ้หนุ่มคนนี้ความคิดมันไม่เลว
เสียดายที่ตอนนี้แทบไม่ได้ใช้สมองสำหรับงานเขียนแบบนั้นอีก
ตอนนี้เป็นโอกาสอันดีที่จะเอามาแบ่งกันอ่าน
อ่านแล้วไม่ต้องคิดมากนะครับ ..{/small}


อันว่าทุกสิ่งทุกอย่างบนโลก ล้วนมีสิ่งที่ดีและไม่ดี
ไม่มีใครจะทำให้ทุกคนเป็นคนดีได้ทั้งหมด 
ฉะนั้น คนดีเราควรนิยมชมชอบนับถือ คนชั่วเราก็ควรเกลียด
แต่ไม่ได้หมายความว่าคนที่เราเกลียดจะเป็นคนชั่วเสมอไป...

ถึงบทความในย่อหน้าเมื่อครู่จะดูเหมือนเข้าเรื่องแล้ว แต่ความจริงยังไม่ใช่
เรื่องราวที่แท้จริงอยู่ในย่อหน้าถัดไปตะหาก...
สวัสดีครับผมนาย *** จะมาเล่าสู่กันฟังในเรื่องสิ่งที่ผมเกลียด
เพราะผมรู้ว่าคุณก็คงเกลียดเช่นกัน
ทำไมเราไม่มาร่วมกันกำจัดสิ่งเหล่านี้ให้พ้นไปจากสังคมเสียที อยากรู้...


เริ่มที่เรื่องแรก เกลียดม๊ากมาก ก็คือ

1. สติ๊กเกอร์
ไม่รู้มันจะติดกันทำไม แกะออกก็ยาก แถมแกะแล้วเหนียวหนึบๆ อีกต่างหาก
ทั้งบนปกเทป ราคาสินค้าตามห้าง ในภาชนะที่เพิ่งซื้อมาใหม่
หรือถาดอาหารที่ ร.ร. เรานี่เอง บนผลแอ๊ปเปิ้ลก็มี ฯลฯ
ต้องคอยมานั่งแกะนั่งถูให้เสียเวลาอีก (ตูละเบื่อ)

วิธีแก้ไข : ถ้าจะแกะทิ้งไปเลยให้พยายามแกะกระดาษออกให้มากที่สุด
จะเหลือเศษขุยกระดาษกับกาวเหนียวๆ
นำน้ำมันพืชมาใส่หยดนึงเอาทิชชู่ถูๆๆ จนออกหมดอย่างง่ายดาย
(หรือถ้าไม่ง่ายก็คงยาก)
แต่ถ้าไม่อยากแกะทิ้งก็ไม่เป็นไร ปล่อยมันไว้งั้นแหละ
บนจานอาหารก็ปล่อยไว้ รอให้มันโดนข้าวโดนแกง โดนกับข้าว
(ซึ่งก็มีน้ำมันผสมอยู่) จนมันเปื่อยสลายไปเองล่ะดี ขี้เกียจนัก

2. ผู้หญิงที่คิดว่าตัวเองสวย
เคยมั้ยครับ ที่เดินผ่านผู้หญิงสักคนแล้วรู้สึกหมั่นไส้ว่า
“แหม ยัยคนนี้คงคิดว่าตัวเองสวยแหงๆ ทำท่าทางอย่างงี้”
อะไรประมาณเนี้ยะ
หรือ “ยัยคนนี้ท่าทาง Rhyno จริงๆ”
ผมล่ะเกลียดมาก อยากกำจัดให้สิ้นทั้งอินทรีย์ จึงควรมีวิธีแก้ไข

วิธีแก้ไข : ฆ่ามัน

3. วิจารณ์หน่อยเด่ะ
เขียนต้นฉบับมา 5 –6 บรรทัด ก็จะให้เราวิจารณ์อยู่นั่นแหละ
เซ้าซี้กวนใจ พอเราซื้อหนังสือมาก็อดอ่านเลย เพราะอ่านจบหมดแล้ว
อยากจะอุทานเป็นภาษาญี่ปุ่นว่า “มึงจาบ้าเรอะ”

วิธีแก้ไข : ให้มันเขียนให้จบ แล้วเอาให้ “วิชวิxxx” ไปเช็ดตูด

4. หัวเทปเน่า
คอยกัดกินเนื้อเทป ขูดให้เป็นรอย เทปซื้อมาใหม่ๆ มันขูดซะเน่าหมด เฮ้อ!
บางม้วนก็หายาก ราคาแพง มันก็กิน [หรืออาจเรียกว่า แดก] ซะเรียบ
ปัญหานี้คุณต้องเคยพบเจอแน่ๆ ไม่เชื่อมาบ้านผมเด่ะ

วิธีแก้ไข : ฟัง CD หรือไม่ก็อัดเสียงเพลงลง VDO มันเลยรู้แล้วรู้รอด

5. เครื่องนี้ฉันจอง (ย่ะ)
เคยมั้ยครับ จะรีบโทรศัพท์ตู้สาธารณะ
แต่มีสาวออฟฟิศนางหนึ่งโทร.คุยอยู่อย่างเพลิดเพลินเจริญใจ
เท่านั้นไม่พอ ยังแลกเหรียญบาทมาเป็นกำ
กะโทร.จนองค์การโทรศัพท์ให้รางวัลดีเด่นเลย

วิธีแก้ไข : ฆ่ามัน (อีกที)
หรือ ซื้อโทรศัพท์สาธารณะส่วนบุคคลเลยก็ดี

6. โดนเหยียบคอมแบท (รองเท้า ร.ด.)
ที่อุตส่าห์นั่งขัดทั้งคืน เจียดเวลาทำเลขมานั่งขัดนั่งถู
แต่มันเป็นใครมาจากไหนเดินสวนกันไม่พอใจ
ต้องฝากของที่ระลึกเป็นรอยศิลปะสวยงามบนรองเท้าเรา
แล้วยังอาจส่งผลให้ร่างกายของเราแข็งแรง
จากการออกกำลังกายที่ ร.ด. อีกต่อนึงด้วย

วิธีแก้ไข : เอาทิชชู่ห่อไว้จนกว่าจะถึงศูนย์ฝึกค่อยเอาออก
ใช้ถุงพลาสติกก็ได้

7. ฉันห่วงเธอนะ
คนขายเทปบางคนเป็นห่วงเป็นใยลูกค้า คอยเทคแคร์ดูแล
หรือเดินตามตลอด คอยจ้องหน้าเราและอธิบายสรรพคุณ
ทุกๆ ม้วนที่เราบังเอิญสัมผัสถูกเข้า
ทั้งๆ ที่บางทีเราก็รู้ดีกว่ามัน เอ้ย เค้าอีก
พอไม่ซื้อมันก็มองหน้า

วิธีแก้ไข : แกล้งทำเป็นเอ๋อ
หรือพอเค้าถามว่าต้องการอะไรให้บอกไปว่า
ขอเทปวง “จูนีไวล์” (ชื่อวงที่นวยลงประกวดดนตรีที่ ร.ร. ตอน ม.4)
ชื่อนี้มีอาถรรพณ์ อาจจะทำให้คนขายอึ้งไปพักใหญ่ๆ แล้วเลิกตามเราไปเลย
(บางรายอาจเข้าไปมุดหาหลังร้านสักพักนึงก่อนกลับมาบอกเราว่า “หมดค่ะ”)

8. ฉลองครบล้านตลับ
ฉลองคนซื้อเสียหมาน่ะสิไม่ว่า มีการเปลี่ยนปกเพิ่มเพลง
แล้วคนที่เค้าเพิ่งซื้อไปก่อนเปลี่ยนปก 2 วันล่ะ จะโทษใคร...
แต่ก็ไม่แน่ เพลงที่มันเพิ่มมาอาจจะเป็น remix ห่วยๆ ก็ได้
(แต่ยังไงๆ คนซื้อก็เสียหมาอยู่วันยังค่ำ)

วิธีแก้ไข : หาอ่านได้ในบทความ “ซื้อเทปยังไง-ไม่ให้เสียหมา” ใน MYR เล่ม 9

9. คนขับเอื้อเฟื้อ
กลัวคนโดยสารเบื่อ เลยเปิดเพลงลูกทุ่งให้ฟัง
ซะดังลั่นเข้าไปถึงป้อมยามตำรวจ (ติดแอร์)
ขนาดบนฟุตบาทมีการเจาะถนนอยู่ ยังต้องหยุดมาฟังเลย คิดดู...

วิธีแก้ไข : ลงป้ายหน้า

10. เม้ง
ข้อนี้เกลียดมาก แต่ไม่ขอสาธยาย
เดี๋ยวจะหาว่าคอยยุยง เป่าหู ใส่ร้ายป้ายสี ให้คนเกลียดกัน ...
ลองไปหาสืบๆ ดูละกันว่าทำไมถึงควรเกลียด

วิธีแก้ไข : ส่งเม้งเข้าบ้านเมตตากรุณามุทิตาอุเบกขา ฯลฯ ประมาณ 12 ที่
เม้งจะเริ่มรู้ตัวหน่อยๆ ว่า สิ่งที่กูทำไปมันเลวนี่หว่า
จากนั้นค่อยว่ากันใหม่อีกที

11. นาฬิกาปลุกดังตอนหลับอยู่
กำลังฝันสนุกๆ มันปลุกเฉย รำคาญจริงๆ
ฝันขาดตอนนี่มันหงุดหงิดน่าดู

วิธีแก้ไขก็คือ : เลิกใช้นาฬิกาปลุก แล้วให้แม่ปลุกแทน
ลองไม่ตื่นดูสิ

12. มุขแผนฯ 3
คำนี้ใช้เรียกมุขตลกที่กลั่นกรองออกมาจากปากของบางบุคคล
ในแผนการเรียนที่ 3 (ศิลป์คำนวณ) ซึ่งเรารู้จักกันดี
เป็นมุขไม่ขำที่ใช้พร่ำเพรื่อกว่าตลกคาเฟ่ซะอีก
เบื่อมากจนจะอาเจียนออกมาเป็นมุขแล้ว โอ้ย..เลี่ยน..

วิธีแก้ไข : อ่าน MYR ได้ผลชะงัดนักเชียวโบราณว่าไว้

13. ฝนตกเย็นวันศุกร์ 5 โมง
กลับจาก ร.ด. ยืนรอรถเมล์ทีไร ฝนตกทุกที
เหมือนครูฝึกจงใจแกล้งปล่อยตรงเวลากรมอุตุฯ ทำนาย
พอเปียกฝนปั๊บ เอาแล้ว ถุงเท้าแฉะจนเท้าจะเปื่อยซะให้ได้
ชุดก็หนา กว่าจะแห้งก็คงพรุ่งนี้เช้าพอดี เครียด..

วิธีแก้ไข : เลิกเรียน ร.ด. แล้วไปเป็นทหารแทน...
ดี...จะได้ไม่ต้องเจอครูฝึกโหดๆ ด้วย

14. งานเสี่ยงอันตราย
ประเภท อ่านการ์ตูนที่ ร.ด.
หรืออ่าน MYR หน้าห้องอาจารย์
หรือพูดความลับให้ศิตฟัง
ทุกคนรู้ดีว่าทุกอย่างที่กล่าวมานี้
ไม่มีใครสามารถทำได้อย่างสบายใจเฉิบเลย

วิธีแก้ไข : ไม่มีแน่

15. กลัวไม่เข้าใจง่ะ
คุณต้องเคยเจอแน่ๆ คือ มีคนคุยกันเรื่องหนังที่เราอยากจะไปดู
เล่ากันอยู่นั่นแหละ ตอนจบเป็นอย่างงี้อย่างโง้น พอดีเราไม่ต้องดูกันล่ะ
หรือบางทีโชคดีได้ดูหนัง ก็ยังมีคู่หูนั่งข้างๆ หรือข้างหน้าเรา
ที่คอยเล่าให้อีกคนฟังอย่างเมามัน กลัวเค้าดูไม่เข้าใจ
และกลัวคนอื่นไม่รู้ว่าฉันเก่ง ฉันดูมาแล้วรอบนึง..

วิธีแก้ไข : เลิกดูหนังแล้วหันมาดูละครน้ำเน่า
ที่เราสามารถเดาได้ว่ามันจะจบยังไง
จะได้ไม่ต้องเสียอรรถรสสำหรับหนังหักมุมจบ

16. พวกลอกมุข
อย่างหน้าด้านๆ เอาไปใช้ส่วนตัวในทางมิชอบ
เช่นใช้ในการหม้อ การกระทะ ฯลฯ
แล้วอวดอ้างว่ามุขนี้ฉันคิดเองตั้งนาน
หรือลอกมุขไปใช้ในบทความของตน ซึ่งมีคนอ่านมากกว่าของเรา

วิธีแก้ไข : ให้มันมาอ่านข้อนี้แหละ จะได้สำนึกซะมั่ง
คนนะ ไม่ใช่วิชวิสุทธิ์ ที่ต้องมาคอยจ้ำจี้จ้ำไชมะเขือ(กะ)เปาะกันอยู่ตลอดเวลา
อุตส่าห์ให้อ่าน MYR (แอบอ่านและใช้เป็นเครื่องบังหน้าเพื่อ
ปฏิบัติสิ่งที่มิชอบธรรม-แต่ชอบทำ) ก็บุญหนักหนาแล้ว
ยังจะนำมุข climax ไปใช้ถึง 2 มุขอย่างน่าไม่อาย.. ชิ่ว! ชิ่ว!

17. คนตามกระแสแฟชั่น (ฉันต้องเด่น)
เกลียดเหลือเกิน พออะไรดังขึ้นมาหน่อยฉันจะต้องมีส่วนร่วมทันที
ไม่เข้าใจ จะยอมไม่เด่นซักเรื่อง พยาธิจะไชลำไส้เล็กรึไงหา!
เด่นกันเข้าไปให้พอใจเอ้า...
หมายเหตุ ข้อนี้ไม่ได้หมายความถึงยศยงแต่อย่างใด
เพราะตอนนี้ยศยงหูยังซีดเผือด เมื่อเจอกับ อึ๋มอึม


วิธีแก้ไข : ไปเกิดใหม่ แล้วดูว่ามันจะหายมั้ย
ถ้าไม่หายลองถามยศยงดูว่าทำไงจึงลดความอยากเด่นอยากดังลงได้
(แต่อย่าเชื่อมากนักนะ)

18. รู้ไว้ละกันว่าฉันทำไร
คนแบบนี้มีไม่เยอะแต่ก็พอจะหาได้
สังเกตจากลักษณะภายนอกดังต่อไปนี้
(1) เสียงดังไว้ก่อน (2) ท่าทางสุดฤทธิ์
(3) พูดเกินเหตุกว่าที่คิด
(4) มักเกิดโรคแทรกซ้อน คือใบหูคล้ำถึงขั้นดำได้
(5) เป็นในผู้ชายเท่านั้น
(6) ผู้ใดพบเห็นจะเกิดอาการอยากบอยคอตขึ้นมาตะหงิดๆ
คนแบบนี้คล้ายๆ กับคนทำตัวเด่นดังนั่นเอง

วิธีแก้ไข : โดดล็อกคอ เอาน้ำลายไปให้หมอตรวจ
ถ้ามันตายให้ตัดหัวไปให้หมอ
และควรฉีดวัคซีนรอบสะดือป้องกันโรคนี้ทุกๆ 6 เดือน

19. อาจารย์กับค่านิยมผิดๆ
เด็กคนไหนคุยถือว่าคนนั้นเลว เอาจิตพิสัยไป 3 ก็พอ
(มิน่าถึงเคยมีผู้ได้เกรด 4 หมด ยกเว้นวิทย์ ได้ 2... อ๋อ..ไม่เกี่ยวเหรอ..)

วิธีแก้ไข : พอรู้ตัวว่าเราถูกเพ่งเล็ง ให้รีบตอบคำถามเอาไว้ก่อน
อาจารย์ถามอะไรมา เรายกมือตอบมันทุกข้อดูซิว่าอาจารย์จะทำไง
(เข้าทำนอง ทำดีลบล้างความผิด)

20. ถูกหาว่าทำดี ทั้งๆ ที่ทำเลว
คนเราที่ใครๆ เค้าจะว่าดีเพียงไหน ก็ต้องเคยทำเลวกันทุกคน
แต่บางคน ทำเลวเท่าไหร่ก็ไม่มีใครว่า
กลายเป็นว่าชีวิตมีเพียงด้านเดียว ดังนั้น...

วิธีแก้ไข : ถามปรัชญาดูละกัน ...

สรุป สิ่งใดที่ควรเกลียดก็จงเกลียดถ้าเราไม่เกลียดสิ่งที่ควรเกลียด
แล้วใครจะมาเกลียดและเราจะไปเกลียดอะไรจริงมั้ย ... 

... ยังมีต่อ ภาคจบ ...

--------------------------------------------


{small}เกี่ยวกับเรื่องนี้ :
นี่เป็นอีกเรื่องที่ผมใช้วิธีรวบรวมข้อมูลมากๆ แล้วค่อยเขียน อย่างที่เคยบอกไว้
จำไม่ได้ว่าใช้เวลารวมอยู่นานเท่าไร
เรื่องนี้ผมไม่ชอบเท่าไหร่ มันไม่มีลำดับ ไม่ต่อเนื่อง
ถึงจะอัดข้อมูลลงไปเยอะมากก็เถอะ นับเป็นตัวอย่างที่ไม่ดี
เอามาให้อ่านครับ..
ป.ล. ในนี้มีชื่อบุคคลจริงปนอยู่ด้วยนะครับ บอกไว้เผื่ออ่านแล้วงง{/small}
us:=นวย.:am:. - 21/09/2002 00:37
๏+๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-