tp:=12/4/45 .. ฝึกงานวันที่เก้า (สาวออฟฟิศ)
tg:=
op:={big}{big}มี{/big}{/big}คนถามผมเกี่ยวกับเรื่องฝึกงาน
... ผม : เฮ้อ ... ช่วงนี้ฝึกงาน.. ไป อาร์' ทุกวันเลยว่ะ..
เขา : RCA ??
ผม : เปล่า เปล่า.. RCU... ฮะฮ่ะ
เขา : เหรอ แล้วฝึกงานทำอะไรมั่งล่ะ
ผม : ช่วงนี้ ไม่เดินสาย ก็ถ่ายแบบ อ่ะนะ
เขา : โห.. ฝึกงานหรือเป็นดาราวะเนี่ย
ผม : ฮ่าฮ่า... เดินสายโทรศัพท์.. กับถ่ายแบบแปลน RCU ลงคอมฯ ว่ะ..
เขา : โธ่.... ก็พูดให้มันเต็มๆ สิโว่ย.. ฮ่ะฮ่ะฮ่ะ...

---------------------------------------------------------------------

{big}{big}ตลอด{/big}{/big}ชีวิตของผม ไม่เคยมีอะไรสมหวังเลย
.. ผมหมายความตามนั้นจริงๆ ครับ
เหตุการณ์ที่เป็นไป แทบไม่เคยสมดังที่ผมหวังไว้เลย
หวังไว้ดี ก็จะเกิดไม่ดี พอหวังว่าจะแย่ก็กลับดีขึ้นมาซะงั้นล่ะ
... วันนี้ผมโชคดี ถูกส่งตัวไปเป็นแขกรับเชิญในสำนักงานใหญ่
ไปช่วยพี่พนักงานจาก area สแกนแบบแปลนจำนวนนับพัน
เพื่อบันทึกเก็บไว้ในเครื่องคอมพิวเตอร์
... ผมหวังไว้ลึกๆ ว่าจะได้เจอสาวคนหนึ่ง
เอ.. คงต้องเล่าประวัติกันเล็กน้อย ...


วันนั้นวันแรกที่ไปปฐมนิเทศ
วันที่ผมเดินร่อนทั่วตึกสำนักงานใหญ่ของ TA
ผมพบเธอ เธอฝึกงานอยู่ฝ่าย transmission ในตึกนี้
ผมชะงัก ผมอยากรู้จัก.. อย่างน้อยในฐานะเด็กฝึกงานด้วยกัน
... แต่ผมมากับพี่เลี้ยง ผมต้องสำรวม ผมคุยกับใครไม่ได้
คิดว่าคงอดทักทายทำความรู้จักซะแล้ว
แต่พี่เลี้ยงกลับเป็นฝ่ายทักให้ ..
เธอหันมา เธอเห็นผม เธอถามว่าผมอยู่จุฬาเหรอ
ผมก็ถามเธอกลับ เธออยู่วิศวะบางมด ...
... โอ้ นี่หรือเด็กวิศวะ ...


กลับมาบ้านยังเสียดายที่ไม่ได้คุยกันยาวๆ
เพราะดูท่าเธอก็เป็นคนมนุษย์สัมพันธ์ดีใช่ย่อย
... แต่ผมก็พอมีทางได้รู้จัก อยู่รำไร
เพราะเธอฝึกงานแผนกเดียวกับเพื่อนสาวในคณะผมคนหนึ่ง
แม้ไม่เคยรู้จักและคุยกันมาก่อนในคณะ
แต่คุณคงเดาได้ว่าหลังจากวันนั้น ผมรีบตีซี้เพื่อนคณะเป็นการด่วน
ไม่กี่วันผ่านไป ผมรู้ชื่อเธอคนนั้นแล้ว
... สมมติว่าเธอชื่อ ญ. ละกัน
(..เอ.. ย่อแบบนี้ บอกชื่อไปตรงๆ เลยก็ได้..  *U* " )


หลังจากรู้ตัวว่าผมจะต้องมาช่วยงานที่สำนักงานใหญ่ในวันนี้
ผมก็เริ่มนั่งฝันอีกแล้ว ตามสไตล์
ฝันว่าอาจจะได้พบหน้ากันอีกรอบ
เธอจะจำเราได้มั้ยนะ ถ้าเธอทักเราก็ดีสิ
เอ แล้วจะได้คุยกันหรือเปล่านะ
หรือว่าจะชวนไปกินข้าวเที่ยงดี จะได้คุยนานๆ..
คิดไปเรื่อยเปื่อยครับ.. ไม่ได้หวังจริงจังมากนัก
ก็ใครจะรู้มาก่อนว่า แผนก NIS ที่เขาส่งผมมาทำวันนี้น่ะ
จะอยู่ชั้นเดียวกัน แถมติดกันกับแผนกที่สองสาวฝึกงานอยู่ !!


ฟ้าประทานครับ.. ผมคิดได้แค่นี้
ฟ้ากำหนดให้ผมได้รู้จักเพื่อนคณะคนนี้ ตอนปฐมนิเทศ
เพื่อให้เป็นแม่สื่อในอนาคต ??
ฟ้ากำหนดให้ผมอยู่กับพี่เลี้ยงคนก่อน
เพื่อได้เดินเล่นทั่วตึก เพื่อได้เห็น และทักทายเธอคนนั้นวันแรก ??
ฟ้ากำหนดให้ผมย้ายมาฝึกงานกับพี่เลี้ยง ที่อีกสาขาหนึ่ง
เพื่อส่งผมมาเจอกับเธอรอบสอง ในวันนี้ ??
ฟ้าต้องกำหนดให้พี่พนักงานที่ทำประจำเกิดลากิจในวันนี้ด้วย
ไม่งั้นผมก็ไม่ได้มาทำแทน
แล้วทำไมต้องทำงานอยู่ชั้นเดียวกัน และซีกเดียวกันด้วย
ทุกอย่างประจวบเหมาะมาก
... แล้วทำไมไอ้จอคอมพิวเตอร์อันนั้น มันต้องมาอยู่ขวางทางด้วยวะ
ผมมองเห็นแต่หน้าผากเธอผลุบๆ โผล่ๆ
ทำไมเป็นแบบนี้เนี่ย


กำลังจะถอดใจแล้วเชียว
... ตอนเช้าเดินผ่าน พอหายตกใจก็ไม่มีจังหวะทัก
เธอไม่เห็นผม เธอกำลังศึกษางานจากพี่เลี้ยงของเธอ
... มื้อกลางวันก็อดไปกินด้วยกัน
พี่พนักงานที่ผมมาช่วยงาน เกิดหิวตอน 11 โมง
ไม่ตรงกับชาวบ้านเขา
และผมต้องไปนั่งกินด้วยอย่างยากจะเลี่ยง
... ผมเดินผ่านตรงที่เธอนั่ง เธอไม่เห็นผมสักที
บางครั้งผมก็หาเธอไม่เจอ
... แล้วไอ้จอคอมนี่อีก ขอนั่งมองหน้าชัดๆ สักหน่อยก็ยังดี
รำพึงในใจมาได้ขนาดนี้
ละสายตาจากงานขึ้นไปก็ต้องแปลกใจอีกหน
ใครยก จอคอมฯ นั่นไปไหนแล้ว !!


คุณคิดว่าเหตุการณ์สุดท้ายเป็นยังไงครับ
อย่าลืมว่า ผมหวังอะไรไม่เคยเป็นไปดังหวังนะ
... ผมหลงดีใจ
ฟ้าส่งคนมายกคอมออกไปจากแนวสายตา
แต่ฟ้าทำไมสั่งให้เธอนั่งก้มหน้าตลอดเลย
อย่าว่าแต่หน้าผากเลยครับ... ตอนนี้อดหมด
กะแล้วเชียวตู
ไม่น่าไปหวังอะไรอีกรอบเลย

... ตอนนี้ผมคิดแค่ว่า
เราจะไม่มีวันได้รู้จักกันแล้ว
ผมคงไม่ได้บังเอิญไปช่วยงานแถวๆ นั้นอีกแล้ว
... หวังร้ายๆ ไว้อาจจะให้ผลเข้าท่าก็ได้
ฟ้าจะจับทางผมได้ไหมเนี่ย.
us:=นวย.:am:. - 12/04/2002 18:42
๏+๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-