tp:=16/3/45 .. ว่าด้วยเรื่องเมืองแปลกหน้า tg:= op:=... ลืมตาขึ้นอีกครั้ง ... นี่ผมยืนอยู่ที่ไหนเนี่ย ?? ... บริเวณรอบๆ ตัวผมเป็นลานโล่ง สภาพพื้นเป็นดิน มองไปข้างหน้าเห็นผืนน้ำ สุดลูกตามีเพียงความมืด ใช่ .. รอบกายทุกด้านมีแต่ความมืดมิด ข้างกายผม มีสิ่งก่อสร้างรูปทรงแปลกประหลาด ดูไปคล้ายๆ ... อืมม.. พีระมิดเหรอ ?? ... ผมอยู่ในอียิปต์ใช่มั้ย.. ?? ผมตั้งคำถามกับตัวเอง ... ... และไม่มีคำตอบชัดเจน ทันทีที่ผมเห็นประตู ผมตัดสินใจก้าวเข้าไปในนั้น ตรงหน้าผม มีเพียงเครื่องสร้างหุ่นยนต์เก็บแร่ มันคืออะไรกัน... ทำไมผมรู้สึกว่า ผมต้องเดินเครื่องมันอย่างเร่งด่วน ผมไม่คิดอะไรต่อ ผมกดปุ่มทันที... แต่ ... เครื่องไม่ทำงาน ... ...ถ้าอย่างนั้น ที่ผมเห็นแว้บๆ ข้างนอกนั่น มันเป็นหุ่นยนต์เก็บแร่เหรอ เข้าใจแล้ว... ผมรีบสั่งให้หุ่นยนต์ไปเก็บแร่มาทันที ... ได้ผล หุ่นยนต์เชื่อฟังคำสั่งผม .. และแร่ที่หุ่นยนต์เก็บมาได้ ก็ใช้เป็นเชื้อเพลิงเดินเครื่องได้ดี ผมสร้างหุ่นยนต์เก็บแร่ขึ้นมาอีกมากมาย... ... ในระหว่างนั้น ผมเริ่มสงสัย เอ.. เราสร้างหุ่นยนต์ขึ้นมาทำไมมากมาย... สร้างแล้วก็ออกไปเก็บแร่ เพื่อมาสร้างหุ่นตัวต่อไป.. เท่านั้นหรือ ... แต่ไม่ทันได้สงสัยนาน ...ผมก็เริ่มเข้าใจ หุ่นนี้ต้องไม่ได้เก็บแร่เป็นอย่างเดียวเท่านั้น มันต้องทำอะไรเป็นอีก ... ... ผมคว้าหุ่นยนต์ลักษณะคล้ายยานอวกาศพวกนี้ มาหนึ่งตัว ผมนั่งดูมัน ... ใช่แล้ว นั่นไง... ปุ่มสร้างสิ่งก่อสร้างตั้งหลายปุ่ม บางอย่างก็สร้างได้ทันที แต่บางอย่างก็ยังสร้างไม่ได้... ... ผมกำลังตัดสินใจสร้างป้อมปืน เอ๊ะ.. ทำไมผมต้องสร้างป้อมปืน ไม่รู้สิ.. ผมแค่รู้สึกว่า ในบริเวณที่รายล้อมด้วยความมืดนี้ ผมน่าจะมีที่ที่อุ่นใจในความปลอดภัยได้บ้าง... ... ป้อมปืน 3 ป้อม ถูกสร้างเสร็จ ในเวลาเดียวกับที่ทหารแปลกหน้าตัวเล็กๆ จำนวน 1 โหล เดินแถวกันมาจากไหนไม่รู้... แต่จุดมุ่งหมายของทหารเหล่านี้ดูชัดเจนมาก มันมุ่งตรงมาทำลายป้อมปืน และสิ่งก่อสร้างรูปพีระมิดของผม ... ... ... ผมไม่มีเวลาคร่ำครวญ ดูท่าป้อมปืนจะต้านทานไม่ไหว ผมรีบสั่งหุ่นยนต์ทั้งหมดวิ่งหนีตามผมมา ... โอ ช้าไปเสียแล้ว... หุ่นยนต์ทั้งหมดถูกทหารอีกกลุ่มหนึ่งดักยิง ... เพียงสิบนาทีหลังจากผมลืมตาขึ้นมา ผมก็ได้หลับตาลงอีกครั้ง... -- Player 1 was eliminated -- us:=นวย.:am:. - 16/03/2002 22:24 ๏+ op:=เกมอะไรน่ะ us:=ปู๊ด - 16/03/2002 22:34 ๏+๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-