tp:=11/2/45 .. สวัสดีคนอื่นๆ 3
tg:=
op:=
{b}นิทาน A-Z{/b}
ทั้งหมดนี้เป็นเรื่องราวที่เกิดขึ้นรอบๆ ตัวผม
----------------------------------------------------------------

... นาย L เป็นคนไทย คุยกับแฟนซึ่งเป็นลูกครึ่งจีน
นาย L : ตรุษจีนแล้วนะ ขออะไรอย่างได้มั้ย
แฟนนาย L : แล้วขออะไรล่ะ
นาย L : ขอ แต๊ะอั๋ง..
... อึ๊ซซ.. โดนตบ...
... เค้าเรียกว่า แต๊ะเอีย โว่ย

----------------------------------------------------------------

นาย M : ช่วยอธิบายเรื่องนี้หน่อยได้มะ ไม่ค่อยเข้าใจอ่ะ
เพื่อนนาย M : เฮ้ย กูไม่ว่าง.. วันหลังละกัน
นาย M : นิดนึงน่า .. นะ
เพื่อนนาย M : เรื่องนี้กูก็ไม่รู้เรื่องเหมือนกาน.. วันหลัง ๆ ..
นาย M : นั่นไง.. ว่าแล้ว .. ใครๆ เค้าก็บอกกันว่ามึงมันไอ้กั๊ก
.. ถามจริงเหอะ .. ทำไมมึงต้องกั๊กวะ
เพื่อนนาย M : เออ เรื่องนี้กูก็ไม่ค่อยเข้าใจเหมือนกัน.. วันหลัง ๆ..
(ฮา..)

----------------------------------------------------------------

พ่อบ้าน N : เป็นไงมั่ง.. วันนี้พาไปเที่ยว.. สนุกมั้ย
ลูกสาวคุณพ่อบ้าน N : ไม่หนุกเท่าไหร่เลยพ่อ.. ร้อนก็ร้อน หนาวก็หนาว..

(แหง่ว.. เอาไงกะชีวิตเธอเนี่ย...หิวก็หิว อิ่มก็อิ่ม งั้นเรอะ)

----------------------------------------------------------------

น้อง O : พี่ ..ให้ทาย อะไรเอ่ย คนตาบอดอะไรเดินได้..
พี่ชายน้อง O : คนตาบอดจูงหมา
น้อง O : ไม่ใช่..
พี่ชายน้อง O : คนตาบอดวิเศษ..
น้อง O : ไม่ช่าย..
พี่ชายน้อง O : งั้น .. คนตาบอดมหัศจรรย์ของโลก..
น้อง O : ก้อยังม่ายช่าย.. ยอมยัง ?? ยอมยัง ??..
พี่ชายน้อง O : อ๊ะ.. ยอมแล้ว ... อะไรล่ะเออ..
น้อง O : ก็คนตาบอดธรรมดานี่แหละ..
คนตาบอด ไม่ได้ขาด้วนนี่หน่า.. ฮ่า ฮ่า..
(กัดฟันกรอดๆ ในใจ : อืมม.. นายแน่มาก.. เอาอะไรคิดเนี่ย..)

----------------------------------------------------------------

นาย P : เนี่ย วันก่อนอากูเอาเงินกระปุกลูกไปฝากธนาคารว่ะ
เพื่อนนาย P : แล้วไง..
นาย P : แม่ง พนักงานธนาคารเก็บค่านับเหรียญไป 3%
เพื่อนนาย P : โอ้โห.. เงินเด็กมันยังเอา..
นาย P : เออเด่ะ วันหลังกูจะเอาเหรียญไปฝากแล้วบอกว่า
ไม่ต้องนับ ไม่ต้องนับ ผมนับแล้วเนี่ยสองล้านแปด.. ฮ่าฮ่า

----------------------------------------------------------------

ติดตามต่อคราวหน้าครับ..
us:=นวย.:am:. - 11/02/2002 19:51
๏+๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-