tp:=7/1/45 .. สวัสดีมนต์รัก tg:= op:=หลังจากเรียนวิชาวงจรอิเล็กทรอนิกส์ ที่มีแต่ทรานซิสเตอร์ เสร็จแล้ว ก็แอบไปหาความรู้เพิ่มเติมโดยการดูหนัง "มนต์รักทรานซิสเตอร์" ที่มาบุญครอง { ... น่าเสียดายที่วัยรุ่นและวัยไม่รุ่นในตอนนี้ ยังไม่ค่อยสนับสนุนหนังไทยเท่าที่ควร โกลคลับ หนังไทยอิสระ..ได้เงินแค่ 18 ล้านบาท ขณะที่เรื่องอื่นๆ ของค่าย RS ได้ไปราวร้อยล้าน ไม่ยุติธรรม ไม่ยุติธรรม ... } { ... ทุนเยอะ ได้เยอะ โปรโมทเยอะ ได้เยอะ หน้าม้าเยอะ ก็ได้เยอะ ความจริงบนโลกก็คือ เงินน่ะมันต่อเงิน.. รวยต่อรวย และไอ้จน มันก็ยิ่งจน.. ไม่ยุติธรรม ... } งานนี้ก็ยังเช่นเดิม ชวนใครไปดู ก็ไม่ยอมไปสักคน เด็กๆ จะดู แฮรี่ พอตเตอร์ วัยรุ่นจะดู เดอะลอร์ดออฟเดอะริงส์ วัยไม่รุ่น ก็จะดู โอเชี่ยนอีเลฟเว่น คนอื่นๆ ที่ไม่ได้อยากดูเรื่องไหน ก็บอกไม่อยากดูเรื่องนี้อยู่ดี "จะดูไปทำไม(วะ) หนังไทย" เขาเหล่านั้นทำหน้าประมาณว่า "อี๋.. มึงจะดูมนต์รักฯ เหรอ.. บรึ๋ยย.." ทำอย่างกับเราเสียสติไปปานนั้นเชียว ได้แต่บอกไปว่า เออสิวะ ครั้นจะต่อความยาว ว่าทำไมวะ เรื่องนี้ไม่ดีตรงไหนหรือ ก็เปลืองเวลาเปล่าเปล่า ดีที่ยังมีเพื่อนผู้รู้ใจ นัดผมโดดเรียนไปดูกันวันนี้ นี่ถ้าไม่ใช่ "เป็นเอก รัตนเรือง" กำกับ และพระเอกนางเอกคู่นี้แสดง ผมก็คงไม่นึกอยากดูเหมือนกัน {center}{img src=data/pic/monrak.jpg}{/center} { ... มันน่าจะมีอะไรทำให้หนังไทยกลับมาเป็นที่นิยมอีกครั้ง นอกจากการทุ่มทุนโปรโมทอย่างบ้าเลือด จนกลายเป็นกระแสแฟชั่น คงไม่ต้องบอกว่าเรื่องไหน.. เออ..จะว่าไป นี่เราก็ยังไม่ได้ดูเรื่องนั้นเลยนี่หน่า ... } มนต์รักทรานซิสเตอร์ อาจจะเป็นเพราะชื่อเรื่อง ที่ทำให้คนเข้าใจว่าเป็นหนังลูกทุ่งๆ บ้านนอกๆ บ้างก็ว่า ไม่กล้าชวนสาวมาดู เดี๋ยวหาว่าเสี่ยว เออ.. เอากะมัน.. สงสัยต้องเปลี่ยนชื่อเป็น มนต์รักเอ็น-พี-เอ็น, มนต์รักมอสเฟต, หรือไม่ก็เป็น มนต์รักไอซี ไปเลย อาจจะเท่ขึ้น.. ที่จริงเรื่องนี้สร้างมาจากนิยายของวัฒน์ วรรลยางกูร เท่าที่เปิดอ่านดูคร่าวๆ รู้สึกว่าจะไม่ค่อยได้ดัดแปลงอะไรเลย ดังนั้น เนื้อเรื่องอาจจะไม่เป็นที่น่าสนใจของคนสมัยนี้บ้าง อันนี้ว่ากันไม่ได้.. { ... พูดไปพูดมาเรื่องดูหนังไทย นึกอยากจะแดกดันคนที่รสนิยมสูง เกิดมาเป็นคนไทย พูดภาษาไทย และคิดเป็นภาษาไทยแท้ๆ แต่ไม่ยอมฟังเพลงไทย .. จะฟังแต่เพลงฝรั่ง ทั้งที่ "ศิลปิน" ฝรั่ง บางกลุ่ม มันน่าหมั่นไส้กว่าของไทยเยอะ... } { ... คนพวกนี้เค้าไม่ยอมหาเพลงไทยมาฟัง จะฟังก็คงเฉพาะที่ค่ายใหญ่ๆ เปิดกรอกหูอยู่ทุกวี่ทุกวัน อันไหนชอบก็ดีไป อันไหนไม่ชอบละก็คงบ่นไปตามประสา ก็นั่นแหละ ถึงได้เหมาว่าเพลงไทยมันห่วยไง ตัวผมเองฟังเพลงไทยมากกว่าเพลงฝรั่ง ก็ยังนึกว่าตัวเองอยู่ ว่าทำไมมึงไม่ฟังเพลงฝรั่งมากๆ กว่านี้วะ ... } ของทุกอย่างไม่มีอะไรพอดีหรอกครับ ชอบอะไรก็ทำกันไป ใครไม่ชอบก็บ่นก็ด่ากันไป รับฟังกันได้ก็ดี ฟังไม่ได้ก็ทะเลาะกันไป แล้วก็หาประเด็นกันใหม่ ก็แบบนี้ละครับสนุกดี.. ป.ล. ที่ประหลาดใจที่สุดก็คงเป็นการแสดงครั้งแรกของพี่เล็ก สมชาย ศักดิกุล (อดีตนักร้องนำวงเฉลียง คนแรกสุด ชุดแรกสุด.. ไม่ค่อยมีใครรู้จัก สงสัยผมจะเป็นคนเดียวที่ได้ลายเซ็นพี่เล็ก หน้าประตูทางเข้าคอนเสิร์ตเฉลียงเมื่อปีก่อน พี่เล็กยืนดูดบุหรี่อยู่แถวนั้น คนเต็มเลย แต่ไม่มีใครทักแกซักคน.. เฮ้อ.. ปัจจุบันพี่เล็กเลิกเล่นดนตรีในผับ.. หันมาพากย์เทนนิส UBC ..) ครั้งแรกก็เอาบทเสี่ยสุวัตร เกย์เฒ่า ซะแล้ว แสดงได้น่ากลัวจริงๆ ถ้าไม่นับการแสดงของพระเอกและนางเอก ก็ประทับใจพี่เล็กที่สุดในเรื่องแล้วครับ... {center}{img src=data/pic/somlek.jpg}{/center} -------------------------------------------------------------------- เพลงประจำวันนี้ : ลืมไม่ลง / ต๊อก ศุภกรณ์ -- เพลงนำจากภาพยนตร์ มนต์รักทรานซิสเตอร์ " ... ไม่ ลืม ไม่ลืมไม่เลือนเหมือนเดือนคู่ฟ้า ไม่ลืมรสรักที่เคยฝากฝัง ไม่ลืมความหลังที่เคยผ่านมา จวบจนชีวาสิ้นก็ไม่ลืม (ไม่ลืมไม่ลืมไม่ลืม ไม่ลืมไม่ลืมไม่ลืม) ... ไม่ ลืม ไม่ลืมไม่เลือนชั่วเดือนและปี ไม่ลืมรักเราที่เคยสุขสันต์ ไม่ลืมความฝันเมื่อครั้งก่อนนี้ กี่เดือนกี่ปีฉันก็ไม่ลืม (ไม่ลืมไม่ลืมไม่ลืม) ขอเพียงแต่เธออย่าเผลอลืมก่อน (อย่าลืมอย่าลืมอย่าลืม) ส่วนฉันแน่นอนไม่เคยจะลืม (ไม่เคยไม่เคยจะลืม) ยังจำรสหวานอันซึมซ่านใจ ไม่เคยแหนงหน่ายเปลี่ยนใจหลงลืม ดูดดื่มเพียงนี้หรือพี่จะลืม (ไม่ลืมไม่ลืมไม่ลืม ไม่ลืมไม่ลืมไม่ลืม) ... ไม่ ลืม ไม่ลืมสัญญาที่เคยผูกพัน ว่าเราสองคนจะครองมั่นหมาย กอดคอกันตายไม่คลายจากกัน ตราบสิ้นชีวันฉันก็ไม่ลืม (ไม่ลืมไม่ลืมไม่ลืม ไม่ลืมไม่ลืมไม่ลืม) ..." us:=นวย.:am:. - 08/01/2002 20:53 ๏+๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-