tp:=21/12/44 .. สวัสดีคนแปลกหน้า
tg:=
op:=เดี๋ยวนี้มีอาชีพใหม่เกิดขึ้นในกรุงเทพ 
อาชีพที่น่าเกลียดมาก 
ไม่รู้ว่าเขาเหล่านี้คิดอะไรอยู่ 
" เดิน.. พูด.. และ ขอเงิน " 

เย็นวันหนึ่ง สามสี่ปีที่แล้ว 
หน้าสภากาชาด อังรีดูนังต์ 
ลุงตาพิการเดินเข้ามาหาเด็กหนุ่มมัธยมปลายคนหนึ่ง 
" นี่ หนู หนู .. ลุงมาหาหมอ ลุงขาไม่ค่อยดี 
ลุงจ่ายค่าหมอไปหมดแล้ว ไม่มีเงินกลับบ้านน่ะ 
หนูช่วยลุงซักสิบยี่สิบบาทได้มั้ย " 
" เอ่อ ผมก็ไม่มี.. เนี่ยเดินกลับบ้านเหมือนกันน่ะฮะ " 
ผมพูดความจริง 
ลุงเปลี่ยนท่าทีกระทันหัน.. เดินจากไปไม่มองหน้า 
ไม่กี่วันถัดมาเจอลุงนั่งอ่านหนังสือพิมพ์ กินหมูปิ้งอยู่บริเวณเดิม 
ตอนนั้นเวลาบ่าย ไม่มีคนเดินแถวนั้นเลย 
คงยังไม่ถึงเวลาทำงานของลุง.. 
รู้สึกแค้นใจ และเป็นครั้งแรกที่รู้จักอาชีพนี้ 

ปีที่แล้ว 
เวลาค่ำ แยกราชเทวี ฝั่งถนนเพชรบุรี 
หญิงสาวแต่งตัวทันสมัยโฉบเฉี่ยว 
เดินเข้ามาหาหนุ่มคนเดิมที่แก่ขึ้นหน่อยนึง 
" น้องคะ อี๊ขอร้องอะไรหน่อยได้มั้ยคะ 
คืออย่างนี้ อี๊โดนเพื่อนหักหลัง ขโมยกระเป๋าสตางค์ไป 
ของก็หายอีก ไม่มีอะไรติดตัวเลย 
นี่อี๊ไม่มีเงินขึ้นรถกลับบ้านน่ะ ... " 
" อ๋อ ผมไม่มีหรอกครับ ผมเดินกลับบ้านเหมือนกันเนี่ย " 
คราวนี้ผมโกหก 
" ไม่เป็นไร ไม่เป็นไร .. " 
คนนี้ยังดีนะ .. มีการอภัยให้เราด้วย 
เอาล่ะ มุขนี้ใช้ได้ผลแฮะ ไม่มีตังค์ ไม่มีตังค์.. 

สัปดาห์ถัดมา 
เวลาเดิม สถานที่ห่างจากเดิมไม่ถึง 100 เมตร 
ป้ายรถเมล์ 
ไอ้หนุ่มคนเดิมเดินคิดอะไรเรื่อยเปื่อยกลับบ้าน 
รู้สึกถึงเงาวูบเข้ามาหา 
หันไปมอง เอ้า เจ๊คนเดิมเลย ชุดเดิมด้วย อะไรวะเนี่ย 
" น้องขา อี๊ขอคุยด้วยหน่อยสิคะ คือว่า.. " 
" เราเคยคุยกันแล้วครับ " (เดินหลบออกมาทันที) 
" แหม่ อยากจะฆ่าให้ตายเลยเชียว.. " (เจ๊รำพึงด้วยความแค้น) 
เอ๊ะ .. ทำไมเจ๊ กระเป๋าตังค์หายบ่อยจัง 

บริเวณแยกราชเทวีเวลามืดๆ น่ากลัวมาก 
เคยเจอคนมาขอตังค์บ่อยบ่อย 
บางทีตื๊อหนักก็ต้องยอมให้ไป 3 บาท 5 บาท 
กลัวจะจี้เราเอาน่ะสิ 
มีอยู่วันหนึ่งตรงนั้นเรากะลังโดนหว่านล้อมขอเงินอยู่ 
รถเมล์สายที่พี่แกบอกว่าต้องการขึ้น 
บังเอิญมาจอดติดไฟแดงอยู่ข้างๆ พอดี 
เราบอก รีบขึ้นเร็วพี่ .. แกไม่ขึ้น ก็เลยไม่ให้ตังค์แล้ว 
บางทีแค้นจัด อยากหามุขเด็ดๆ มาใช้ นอกจากบอกว่าไม่มีตังค์.. 
คิดได้มุขหนึ่ง จะหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาทำเป็นโทร. บอกตำรวจ 
ให้ตำรวจมารับไปส่ง จะได้ไม่เปลืองค่ารถ 
แบบนี้ถ้าเป็นคนหลอกลวงจะได้กลัว และหนีไป 
ยังไม่มีโอกาสได้ใช้ เพราะกลัวโดนตีหัวซะก่อน.. 

บนสะพานลอยรถไฟฟ้า แยกมาบุญครอง ก็เคยเจอ 
มนุษย์นักตื๊อ.. ตื๊อตั้งแต่ขึ้นสะพานฝั่งสยามสแควร์ 
ไปจนลงสะพานอีกฝั่ง ไกลมาก 
ทีแรกพูดอ้อนวอนขอความเห็นใจ 
พอปลายๆ สะพานกลายเป็นทำหน้าประมาณว่า 
มึงจะให้หรือไม่ให้.. กูเหนื่อยแล้วนะ.. 
อ้าว พี่จะทำอะไรผมเนี่ย คนเยอะแยะมาขู่เฉยเลย ..งงว่ะ.. 

ถนนอังรีดูนังต์อีกแล้ว บ่ายวันหนึ่งในเดือนมกราคมที่ผ่านมา 
ป้าคนหนึ่งขอค่ารถเมล์กลับบ้าน บอกว่าพลัดหลงกับลูก 
พอดีผมต้องรีบไป เพราะมีนัด 
หยิบเงินให้ป้าไปเท่าที่มีเศษในกระเป๋ากางเกง 5 บาท 
ป้าไม่รับ 
ป้าบอกว่าไม่พอหรอกลูก จะเอายี่สิบ 
ผมทำบาปต่อผู้อาวุโสอยู่ในใจไปหลายประโยค แล้วเดินจากมาทันที 
มีให้แค่นี้ยังไม่พอใจ จะมาเรียกร้องอะไรอีกวะ แปลก !! 

ครั้งที่สนุกที่สุดคงเป็นไม่กี่เดือนก่อน 
ค่ำๆ หน้าวัดปทุมวนาราม ตรงข้ามสำนักงานตำรวจแห่งชาติ 
ลุงคนหนึ่งเข้ามาพูดสำเนียงทองแดง 
" หนุ่ม หนุ่ม รู้เจิกขนส่งเสยเต้ยมั้ย.. ไป ปอ.11 ไจ้เม้ยอ่ะ ผ่านตรงนี้รึบ่าวนิ ..." 
" เอ่อ ไปไม่ถูกน่ะครับ " 
" คือลุงเพิ่งออกมาเจิกคุกน่ะ " 
(ว่าพลางหยิบใบสำเนาเอกสารอะไร ที่ม้วนสอดอยู่ในหนังสือพิมพ์มาให้ดู) 
" ลุงกะเลิงจะกลับ ..... (เอ่ยชื่อจังหวัดภาคใต้) แต่ตกรถน่ะ ลุงขอค่ารถ ปอ. ... ฯลฯ " 
(เอาแล้ว ได้จังหวะใช้มุขใหม่แล้ว) 
" ผมต้องรีบไปแล้วล่ะลุง เอางี้ ผมมีพี่เป็นตำรวจอยู่ 
เดี๋ยวโทร.ให้เค้าออกมารับลุงไปส่งที่ขนส่งเลยดีกว่านะ.. " (โกหกทั้งเพ) 
" เอาสิ เอาสิ อยู่ไหนล่ะ " 
" อยู่ฝั่งตรงข้ามนี่เองลุง เราข้ามไปเลยดีกว่า " 
" เอาสิ " 
(ไอ๊หยา ลุงดันกล้าจริงเว้ย แล้วนี่ตูจะทำไงดี) 
พอก้าวขาจะข้ามจริงๆ ลุงก็ดึงตัวไว้ บอกว่า 
" ไม่ต้องแล้ว ลุงขอไม่กี่บาทก็ยังดี " 
" ถ้าไม่ไป งั้นผมกลับบ้านก่อนละกัน " 
เฮ้อ รอดมาได้.. คราวหน้าไม่กล้าใช้แล้วเว้ยมุขนี้ 

ไม่กี่วันก่อนเจอลุงทองแดงอีกแล้ว สถานที่ใกล้ๆ เดิม 
" หนุ่ม หนุ่ม รู้จักขนส่งเสยเต้ยมั้ย " 
" โอ๊ย.. ลู้ง.. เราเคยเจอกันแล้ว " 
เบื่อเว้ย 

หลังจากนั้นมาทุกครั้งที่ผมเจอคนประเภทนี้ 
ผมปฏิเสธอย่างเดียว 
ไม่รู้ไม่เห็น ไม่รู้จักอะไรทั้งสิ้น 
ทีแรกๆ ยังยอมคุย เผื่อเจอคนที่เดือดร้อนจริงๆ จะได้ช่วยเหลือกัน 
แต่มีแต่คนหลอกขอตังค์ทั้งนั้นเลย 
วันนี้เพิ่งเจออีกคน หน้าโรงแรมเอเซีย 
คนนี้จะไปหัวลำโพง ถามว่าเดินไปไกลมั้ย 
แถวนี้มีรถเมล์ไปรึเปล่า 
ผมตอบ ไม่รู้สิ ไม่รู้จัก ผมไม่ใช่คนแถวนี้ 
คิดอีกที ถ้าเป็นคนที่ถามทางจริงๆ ผมก็ทำบาปอีกแล้ว 
แย่จริง. 

---------------------------------------------------------- 

เพลงประจำวันนี้ : อย่ากลับมา / บอริส พรหมศริน 
- เพลงนี้ใช้คอร์ดในท่อนปกติได้เท่มาก นึกขึ้นได้แล้วอยากแกะคอร์ด 
ก็เลยยกให้เป็นเพลงประจำวันนี้ เป็นเพลงที่ 100 พอดี

us:=นวย.:am:. - 08/01/2002 20:44
๏+๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-๏-