0454
ประวัติ kanuay webboard อันยาวนาน!
แสดงทั้งหมด

1/1/50 .. รู้สึกตอบ: 0, อ่าน: 1033

นี่คือทั้งหมดที่เรารู้สึกในวันขึ้นปีหมูวันนี้..


1.
ช่วงหลายวันมานี้ เหมือนมีความรู้สึกใหม่เกิดขึ้น
คือน้องยุไปเที่ยวเวียดนามกับครอบครัว แล้วเราก็เลยไม่ได้ติดต่อกัน
เหมือนได้เป็นโสดอีกครั้ง มีเวลาทำงานเยอะมากๆ
เพราะทุกทีเวลาเบื่อๆ ต้องโทร.ไปคุย เวลาเดินไปไหนคนเดียวก็ต้องโทร.
แล้วโทร.ทีนึงเกือบชั่วโมงตลอด.. (อันนี้เพราะโปรโมชั่นมือถือ)
ช่วงนี้ติดต่อกันไม่ได้ ถึงได้ว่าเหมือนเป็นโสด เหลืออยู่ตัวคนเดียวเลย

วันนี้ทำงานยาวต่อเนื่องวันที่ 6 แล้ว ระหว่างนั่งทำไปก็คิดถึงน้องยุไปด้วย
แล้วคืนนี้เธอก็โทร.มาให้เราดีใจมาก แต่ก็ไม่ทันได้บอกไปว่า "คิดถึงมากมาย"
เพราะว่าเขินน้องชายที่นั่งอยู่ใกล้ๆ.. แล้วก็ได้คุยกันแค่แป๊บเดียวเอง
เธอบอกว่า ค่าโทร.แพง แถมเสียงยังไม่ค่อยชัดและมีดีเลย์จนคุยกันไม่ถนัด
..ความจริงเรื่องดีเลย์จะไม่เป็นปัญหาเลย ถ้าการคุยโดยปกติของเราจะไม่ใช่
การตั้งป้อมยิงมุข ซึ่งต้องอาศัยการ "แก้" ให้ได้จังหวะท่วงทีที่แม่นยำ ถึงจะฮา


2.
บังเอิญก่อนนอนเพิ่งได้ยินเพลงใหม่ของโบ สุนิตา
เนื้อหาประมาณว่า มีเธอคนเดียวเท่านั้นในบรรดาคนมากมายนับล้าน
ที่อยู่ด้วยกันกับฉัน และทำให้ชีวิตฉันมีค่า เติมเต็ม อะไรแบบนี้
ฟังแล้วจี้โดนความรู้สึกตอนนี้พอดี จนต้องลุกมาเขียนบันทึกอะไรบางอย่าง

มันโดน เพราะเราก็รู้สึกว่า เหลือแค่น้องยุคนเดียวแล้วในโลกนี้ที่อยู่ข้างเรา
คำว่า ข้างเรา หมายถึงอยู่ "ฝ่ายเรา" เลยล่ะ เพราะรู้สึกว่าหลายๆ คนจะกลายเป็น
ฝ่ายตรงข้ามกับเรา.. หรือไม่ก็เป็นอย่างที่เรามักจะกลัว คือเลิกคบเราไปนานแล้ว!

คือว่า ในช่วงนี้เรารู้สึกขึ้นมาแรงๆ เลยว่า "เรามีเธออยู่อ่ะ"
คำว่า "มี" แปลว่า "มี" จริงๆ (ไม่ใช่แค่มี แต่ "มี" เชียวนะ..)

และไม่ว่าอะไรจะย่ำแย่เหมือนที่เรามักจะกลัวล่วงหน้าหรือเปล่า
เช่น เราจะทำตัวไม่ดีจนทุกคนรอบข้างจากหายไปหมด เพื่อนและญาติเลิกคบ
หรือการงานของเราอาจจะเกิดการล้มเหลวไปยังไงก็ตาม..
แต่เราก็ยังมีกำลังที่จะตั้งต้นลุยทุกอย่างใหม่อีกครั้งได้
เราจะหาเพื่อนใหม่ก็ได้ เราทำตัวซะใหม่ก็ได้ เริ่มงานขึ้นใหม่อีกครั้งก็ได้
สิ่งไม่ดีเหล่านี้มันก็เป็นแค่สาเหตุการก้าวข้ามรอยต่อ chapter ของชีวิตเรา นั่นแหละ

มันไม่มีอะไรที่เราจะกลัวเลย.. เพียงแค่รู้สึกอยู่ในใจว่า
มีคน (อ้วนๆ) อยู่หนึ่งคนนะ ที่เดินทางผ่านเรื่องต่างๆ ในชีวิตเราไปด้วยกัน
เป็นความรู้สึกว่าเราไม่เดียวดาย.. เราไม่ได้เดินข้ามช่วงต่างๆ ของชีวิตคนเดียว
ยังมีคนที่มองทุกๆ อย่าง รับรู้และเข้าใจจริงๆ ในทุกๆ อย่างที่เราคิด, เราทำ,
ที่เกิดขึ้น, หรือหายไปจากชีวิตเรา..
และที่สุดแล้ว คนหนึ่งคนนี้ก็เป็นเหตุผลเดียวของคำถาม "ทำไมเราต้องสู้ต่อ"..

ก็ถ้าเราไม่มีใครเลย เราล้มแล้วเราจะตายก็ไม่สำคัญ เราล้มแล้วไม่ต้องลุกก็ไม่เป็นไร
แต่นี่เรามีอีกหนึ่งคนอยู่กับเรานะ
(แน่นอน! ในความหมายว่า "อยู่" จริงๆ, ไม่ใช่อยู่ใกล้แต่ตัว)
อย่างน้อยแค่ยินดีรับฟังเราเล่าทุกสิ่งทุกอย่าง ทั้งดีไม่ดี เท่านี้เราก็แฮปปี้สุดๆ แล้ว
และในไม่ช้า สิ่งที่เราเล่าจะมีแต่เรื่องดีๆ..

เราเชื่อว่าถ้าเรายังมี, และยังอยู่ด้วยกัน.. อีกไม่นานเราจะไปถึงที่หมาย


3.
ยกตัวอย่างง่ายๆ.. การที่เธอไปนอก 1 สัปดาห์เราก็เหมือนเป็นโสด
วันๆ นึงก็ทำแต่งาน โอเคถ้ามองส่วนดีก็คือ เป็นโสดแล้วงานเราวิ่งฉิวเลย
แต่จริงๆ ก็เป็นเพราะเราทำงานเพื่อเร่งวันรอให้เธอกลับมาไง
ถ้าจู่ๆ เธอหายไปจากชีวิตเราโดยสิ้นเชิง แล้วเราเป็นโสดอีกครั้งอย่างแท้จริง
ก็ใช่ว่าจะทำงานมาได้มากอย่างงี้..

มันเหมือนชีวิตตอนนี้มีเป้าหมาย มีหลักชัยให้เรานึกถึง
พลังมันจะมา แค่เรานึกถึงวันที่ได้บอกเธอว่า เราทำงานเสร็จแล้ว อย่างไวมากๆ
และเธอคงจะยิ้มแล้วตอบว่า ดีมาก! ไปเที่ยวฉลองกัน!
แค่คิดเท่านั้นเรายังบ้านั่งยิ้มคนเดียว เป็นสุข (ล่วงหน้า) คนเดียว ซะยกใหญ่..

ถ้าเกิดเราไม่มีเธอให้นึกถึงในใจ แล้วเราจะทำงานเสร็จไวๆ ไปทำไม
เสร็จแล้วก็เท่านั้น.. เสร็จไวจะไปดีใจกับใคร? ได้เงินมาจะไปฉลองกับใคร?
และเราจะสร้างอนาคตไว้รอใคร?
มันไม่มี.. มันว่างเปล่า.. เรี่ยวแรงจะทำงานอะไรก็คงสลายหายหดหมดไป..

เพราะฉะนั้นเราจึงรู้สึกว่าน้องยุดีจัง
แค่เป็นผู้ฟังที่ดี เราก็รักตายแล้ว!

และก็คงเป็นอย่างที่เราเคยพูดมาตลอดแหละนะ..
ว่าเธออาจจะไม่ได้คอยให้กำลังใจเราตรงๆ
แต่การที่มีเธออยู่และใส่ใจเรา.. มันก็ทำให้เราก่อกำลังใจขึ้นได้โขแล้ว!



นี่คือทั้งหมดที่เรารู้สึกในวันขึ้นปีหมูวันนี้..
เขียนด้วยความรู้สึกแฮปปี้ แต่ง่วงนอน ทำไมอ่านแล้วดูซีเรียสจังหว่า
นวย 03/01/2007 00:06 
สามารถใส่ html tag โดยใช้เครื่องหมาย { } แทน < >      
ความเห็น : 
จาก : : รหัส
(อีเมล/เว็บไซต์) : อัพโหลดรูป/ไฟล์
ถ้าไม่มีรหัสประจำตัว กรุณาใส่ "เลขหนึ่งสี่ตัว" ด้วยครับ