พอหยุดเขียนไปนานก็ไม่รู้จะเขียนอะไรแฮะ
อยากเขียนได้ต่อเนื่องจัง แต่ไม่มีมุมมองอะไรเลย
มัวแต่ทำงานหนังสือและเล่นเน็ตเล่นกีตาร์เรื่อยเปื่อยอยู่
สู้ตอนยังเรียนไม่ได้แฮะ เห็นอะไรเป็นน่าเขียนไปหมด..
ตอนนี้ขายร้านสอนพิเศษที่สามย่านไปแล้ว
อยู่กับบ้านเขียนหนังสือเลขเล่มใหม่
เสร็จไป 80% แล้วล่ะ ไม่เกิน 2 สัปดาห์เสร็จหมดแน่ๆ
เสียดาย ช่วงมกราดันไม่มีอารมณ์ทำ หยุดดื้อๆ เดือนนึง
เลยเสร็จไม่ทันเปิดตัวในงานหนังสือเลย (เริ่ม 29 เมษา..)
เล่มนี้กะจะช๊อควงการหนังสือเรียนนะเนี่ย
ออกมาเป็นยังไงเดี๋ยวได้รู้กัน ตอนนี้อุบเงียบจัดๆ
กลัวคนรู้แล้วเอาไปทำก่อน แล้วจะทำได้ดีกว่าเรา.. 5555
ถึงไงพอออกวางขายแล้วถ้าขายดีก็โดนลอกอยู่ดีอ่ะนะ
ไม่เป็นไร -- เอาให้เสร็จก่อนเถอะ ขอให้ขายดีก่อนเถอะ..
อีกอย่างนึง เราก็มีโครงการถัดไปอยู่ในหัวแล้วด้วย
ใครจะมาลอกทันตูไม่มีอ่ะ ไม่กลัวว้อย..
กลัวขายไม่ออกมากกว่าว้อย.. ฮ่ะๆๆๆ
เล่มเก่าวางขายได้ 2 เดือนเศษแล้ว
ไปรับเช็คมาแล้ว โอ้โห สั่งจ่ายล่วงหน้าข้ามชาติกันเลย
กว่าจะได้ตังค์ครบหมดก็นู่น 30 พ.ค.
แล้วที่เศร้าอยู่หลายวันคือส่วนแบ่งนี่แหละ
เข้าใจมาตลอดว่า 25% เอาเข้าจริงเหลือ 10%
โอ้ก้อด.. ได้มาสี่หมื่นกว่า หายไปเจ็ดหมื่นกว่า ตูล่ะกลุ้มเลย..
อาชีพนี้ชักไม่น่าพิศมัยแล้วแฮะ
แต่สืบแล้วได้ความว่าสำนักพิมพ์อื่นๆ ก็ให้ 10% เท่ากันหมด
แล้วตูไปเอามาจากไหนไอ้ตัวเลข 25% เนี่ย หลงดีใจเก้อ..
ฟังมาผิดเรอะเนี่ย หรือว่าโดนหลอกให้ดีใจหว่า
ถ้ารู้ว่า 10% แต่แรกอาจจะไม่ส่งพิมพ์ว่ะ
ตอนนี้หนังสือเล่มแรกนี่ครองแชมป์อยู่นะ
ที่ซีเอ็ด ครองแชมป์มีจำนวนสาขาที่วางขายมากสุด (152 สาขา)
ถ้าคุณ search หนังสือของคนอื่น เช่น จักกะแร้ (นามสมมติ)
จะเห็นว่าจำนวนสาขาที่มีวางขายอยู่น้อยมาก ไม่ถึง 100 สาขา
คือของเค้าขายหมดไง ขาดตลาด.. ของเราสิอยู่ครบทุกเล่ม ฮ่าๆๆ
อีกแชมป์นึงที่ครองอยู่ที่ซีเอ็ด คือ "ราชาโชว์สัน"
ไปเจอขายที่สาขาไหน วางโชว์แต่สันปกตลอด..
สองเล่มโชว์สัน สองเล่มโชว์สัน.. ทุกที่เลยวุ้ย..
อย่างงี้วันหลังทำหนังสือหนาสามนิ้วไปเลย จะได้เห็นสันเยอะๆ..
(ทำปกไว้บนสันด้วยเลยมั้ย..)
ส่วนที่ศูนย์หนังสือจุฬาฯ นี่ยิ่งแล้วใหญ่ ซุกหลังร้านตลอด
ขนาดตูเองเดินไปหาซื้อเองยังหาไม่เจอเลย
ต้องถามพนักงานกดคอมฯ กันวุ่น ถึงได้รู้ว่าไม่ได้เอามาวางโชว์
เวรกรรม.. ขอร้องเถอะครับ โชว์แค่สันก็ยังดี นะนะ..
แล้วนี่ใครจะผ่านมาเจอกันล่ะวะเนี่ย..
ไม่เป็นไรๆๆ เล่มหน้าเอาใหม่ เอาให้ดังไปเลย
ใช้ฟี้ดแบคของเล่มเก่าเป็นแรงผลักดันในการทำเล่มใหม่
แหม่พลิกวิกฤตเป็นโอกาส ว่างั้น..
(ปกติจะถนัดพลิกโอกาสเป็นวิกฤตมากกว่า.. อ่ะๆๆ)
ดีแล้วที่เค้ายอมพิมพ์ให้เนี่ย เหมือนหลอกเค้าน่ะแหละ
เพราะก่อนพิมพ์ก็รู้ทั้งรู้ว่าคงขายไม่ออก ก็ยังจะให้พิมพ์
(แต่เอ๊ะ ที่โดนเค้าหลอกกลับมานี่รู้สึกจะเยอะกว่าอยู่หลายขุมนะ
ตุกติกเรื่องก้าวก่ายผลงาน เรื่องกำหนดจ่ายเงิน สารพัดอ่ะ..)
เอ็มแอนด์เอ็ม ละลายในปาก ไม่ละลายในมือ
เขียนทำไม.. ไม่เกี่ยวกันกะเรื่องข้างบนแต่ว่ากะลังเคี้ยวอยู่
คิดในใจว่า ถ้าเราจะทำช๊อกโกแลตมาแข่งบ้างได้มั้ย
เอาเป็นละลายในมือ แต่ไม่ละลายในปาก..
เอ้อ.. คิดได้ไง..
ปวดตาแล้ว ปิดคอมพักดีกว่า คืนนี้ค่อยพิมพ์งานหนังสือ
นวย