กว่าจะมีเวลา (และความอยาก) เขียนตอนที่สองนี่ ก็ปาเข้าไปเดือนมกราคมแล้ว สอบเอ็นท์รอบแรกตุลาคมก็ผ่านไปแล้ว.. ก็ไม่รู้ว่าที่เคยเขียนไว้คราวก่อนนี่ได้ช่วยชีวิตใครไว้บ้างไหม.. ไอ้ที่เขียนต่อนี่ก็หวังว่าจะเป็นแค่คำเตือน ก็แนะนำว่าอย่าอ่านแล้วปล่อยผ่านเลยไปเฉยๆ เพราะเดี๋ยวคำเตือนด้วยความหวังดีกลับมาเจออีกทีตอนเอ็นท์ไม่ติดจะแทงใจดำกลายเป็นข้อความเย้ยหยันไปซะงั้น..
เรื่องสำคัญที่เจอมาเยอะและยังไม่ได้บอกกล่าวยังมีอีกหลาย.. อย่างแรกเลยคือ
เรื่องมองเพื่อนๆ เห็นว่ายังไม่อ่านตัวเองก็เลยเที่ยวเตร่เฮฮาบ้าง!
คิดในใจว่าทำไมตูต้องลำบากคนเดียว.. อันนี้เจอมาหลายราย คงจะลืมนึกไปว่าตอนเอ็นท์น่ะตัวเราไม่ได้ติดเป็นแฝดสยามกับเพื่อนๆ ใครจะอยู่ใครจะไปนี่ตัวใครตัวมันล้วนๆ อยากจะย้ำสัจธรรมในโลกอย่างนึง คือ เรารู้เท่าคนไหนเราก็จะได้คะแนนเท่าคนนั้น.. เพื่อนที่มันขี้เกียจอ่านหนังสือ ถ้ามันได้คะแนนดีแสดงว่ามันมีดีอยู่ในตัว อาจจะไม่ได้อ่านให้เราเห็น ถ้าคิดว่าพอสู้มันได้ก็จงเที่ยวเตร่เฮฮากันต่อไปแล้วค่อยอ่านพร้อมกัน.. แต่ถ้าดูหน้าตายังไงมันก็ไม่มีทางเอ็นท์ติดเลย ก็คงจะรู้นะครับว่าไปทำตัวตามกันชีวิตคงเจริญขึ้นล่ะ.. การอ่านหนังสือมากกว่าเพื่อนนี่ไม่ต้องอายเลย เวลาแค่ไม่กี่สัปดาห์ อ่านไปเถอะ ทำไปเถอะ เหนื่อยแป๊บเดียวผลออกมาชื่นใจไปอีกนาน แต่ถ้ายังเที่ยวเล่นอีกแป๊บเดียว ชีวิตจะช้ำใจไปอีกนาน เรียกว่าชีวิตพลิกผันกันเลยทีเดียว..
จะว่าไปแล้ว ทุกคนก็รู้นั่นแหละว่าต้องทำตัวอย่างไร และทำมากน้อยแค่ไหน ถึงจะเอ็นท์ติดคณะที่หวัง.. เพียงแต่เมื่อรู้แล้วแต่ละคนทำหรือไม่ทำ ก็เท่านั้นเอง!..
ชอบประโยคเด็ดประโยคหนึ่ง อ่านเจอในเว็บๆ นึง (รู้สึกว่าจะเป็นประโยคของครูสมศรี สอนอังกฤษอยู่แถวศรีย่าน) เขาบอกเป็นภาษาท่านพุทธทาสภิกขุ ว่า... ตัวกูของกู - ถ้ากูไม่อ่านแล้วใครจะอ่านให้กู ?? ... ฟังแล้วก็จงท่องไว้ให้ขึ้นใจนะญาติโยมที่รักทั้งหลาย
เรื่องที่สองที่เป็นเทคนิคการเลือกทุ่มฟิตอ่านหนังสือ
ไม่รู้ว่าคุณครูแนะแนวไม่ได้แนะนำกันหรืออย่างไร เห็นว่าน้องๆ หลายคนยังเอ๋อๆ กันอยู่เลย นี่พูดถึงเทอมที่แล้วนะ.. คือไม่รู้ว่าสอบสองครั้งจะเลือกสอบอะไรก่อนอะไรหลังดีหนอ กระผมก็ขอฟันธงกันไปเลยขรั่บ.. ว่า ลงสมัครสอบกี่วิชาก็แล้วแต่ ขอให้ทุ่มอ่านในเทอมแรกเพียงครึ่งนึงของจำนวนวิชาที่จะใช้ยื่นเข้าคณะ เช่น จะเข้าวิศวะต้องใช้ 5 วิชา ได้แก่ เลข ฟิสิกส์ เคมี อังกฤษ และพื้นฐานวิศวะ.. ก็เลือกไปเลย 3 ตัว ว่าจะทุ่มอะไร หลักในการเลือกคือ เลือกวิชาที่คิดว่าตัวเองถนัดมากที่สุดก่อน (ถ้าคิดว่าไม่มีอะไรถนัดเลย ก็จงเลือกวิชาที่แย่น้อยที่สุดก่อน) คนส่วนมากเห็นว่าฟิสิกส์ง่ายกว่าเคมีและโอกาสทำคะแนนสูงๆ มีเยอะ ก็อาจจะเลือกฟิสิกส์กับเลข ในเทอมแรก เพื่อให้ฟิตทีเดียวใช้สอบพื้นฐานวิศวะได้ด้วย.. อันนี้ก็เจ๋งดี..
ทำไมต้องเลือกครึ่งเดียว ก็เพราะว่าเขาอุตส่าห์ให้สอบตั้ง 2 ครั้งแล้ว ถ้าโลภมากกะจะเก็บหมดทุกวิชา แล้วแนวโน้มว่าเวลาอ่านไม่พอ ยังไม่ล้ำลึกในแต่ละวิชาพอ คะแนนก็ออกมาเรี่ยๆ กัน ไม่มีอะไรโดดเด่นเป็นอันว่าเทอมหลังก็ต้องสอบใหม่หมดทุกตัว ก็เหลวเหมือนเดิมอยู่ดี.. แต่ถ้าเราเอาเวลาในเทอมแรกไปทุ่มอ่านวิชาที่เลือกไว้คือวิชาที่คิดว่าถนัดๆ ให้ได้คะแนนสูงเกินเป้าที่ตั้งไว้ก่อน เทอมสองก็จะสบายใจและเก็บวิชาที่เหลือที่ไม่ถนัดได้โดยไม่กดดันมากนัก หรือถ้าบังเอิญออกมาคะแนนวิชาไหนที่ทุ่มไปแล้วดันไม่สูง ก็ต้องสอบวิชานั้นใหม่อีกที แต่ก็ยังดีกว่าการที่เอาเวลาไปเฉลี่ยอ่านทุกวิชาอยู่ดีแหละถูกมะ..
น้องๆ ส่วนมากจะกลัวกัน ไม่กล้าเลือกว่าจะฟิตวิชาไหนก่อนดี.. กลัวว่าถ้าข้อสอบเกิดยาก ทำไม่ได้ คะแนนออกมาห่วย จะทำไง หรือถ้าวิชาที่ไม่ได้เลือกเกิดออกข้อสอบง่ายโคตร คนอื่นทำได้กันหมด เราก็จะเสียดายน่ะสิ... ปัญหานี้ขอบอกเลยว่า มันขึ้นอยู่กับดวง มันเป็นปัญหาที่ไม่มีใครแก้ได้ นอกเสียจากว่าจะเป็นคนออกข้อสอบเสียเอง.. ก็ในเมื่อตอนที่เราเลือกว่าจะอ่านวิชาไหนดีอ่ะ ยังไม่มีใครรู้ข้อสอบเลยนี่ ใครจะไปบอกได้ว่าวิชาไหนง่ายหรือยากกว่ากัน เผลอๆ ข้อสอบเขายังไม่ออกด้วยซ้ำ ฉะนั้นมันขึ้นกับดวงล้วนๆ ... สรุปแล้วจะอ่านวิชาไหนก่อนเนี่ย จะใช้เวลาครุ่นคิดตัดสินใจเลือกนานกี่วันก็คิดไป จะนานเป็นสัปดาห์ไม่เป็นไร ขอแค่ให้คิดให้ถ้วนถี่ คิดให้ตกด้วยตัวเอง ไอ้ความถนัดของเราเนี่ยเรารู้เราเอง ไม่ต้องให้ใครมาช่วยคิดและไม่ต้องไปฟังใครมาก ยิ่งฟังยิ่งสับสน เดี๋ยวคนนู้นบอกนี่ง่ายนั่นยาก อีกคนมาบอกเลือกนั่นสิง่ายและไอ้นี่จะยาก.. เดี๋ยวจะวุ่นจิตกันเข้าไปใหญ่.. คิดเองดีสุด! คิดนานเท่าไหร่คิดไปแต่ถ้าคิดได้แล้วให้ยึดมั่นไว้ อย่าไปลังเล เลือกเสร็จแล้วห้ามเปลี่ยนใจ.. (ถ้าเกิดไปเชื่อคนอื่น ออกมาแย่ก็จะรู้สึกไม่ดี แต่ถ้าเชื่อตัวเองถึงจะออกมาแย่ อย่างน้อยก็ยังยอมรับได้ คนเราควรเคารพการตัดสินใจของตัวเอง)
ไม่ได้บอกว่าวิชาที่ไม่ได้รับเลือกจะไม่ต้องอ่านนะ ก็อ่านบ้างแต่ไม่ต้องเน้น อ่านเพลินๆ เป็นของหวาน เพราะยังไงก็กะจะเก็บตัวอื่นอยู่แล้ว อ่านไปงั้นๆ เผื่อฟลุ้คทำได้.. (แต่อย่าหวังมาก เพราะความหวังของเราควรไปมุ่งที่วิชาที่เราเลือกไว้มากกว่า) ที่จริงไม่ต้องอ่านไม่ต้องสนใจได้เลยยิ่งดี แต่รู้ว่าน้องๆ คงจะทำใจไม่ได้ ก็เอ้า อ่านนิดหน่อยไม่ว่ากัน อ่านไม่กี่วันก่อนไปสอบก็ได้ จะได้พอมีอะไรติดหัวไปบ้าง..
ตอนนี้เทอมสองแล้วคำแนะนำข้อนี้คงไม่ช่วยอะไรแล้วมั้ง..
เรื่องสุดท้ายที่นึกออก ก็ขอลำเอียงมาพูดถึงการเตรียมตัวเฉพาะในวิชาเลข (คณิต1) นิดนึงละกันนะ.. อันนี้เคยเขียนไว้ในบอร์ดแห่งหนึ่งเมื่อไม่นานมานี้... ---> โจทย์ข้อสอบเอ็นท์ตอนนี้ ข้อสอบเปลี่ยนแนวไปทำให้หลายคนว่ายากขึ้นมาก ส่วนตัวเราว่าเป็นข้อสอบที่ดีเพราะเริ่มเน้นความเข้าใจในเนื้อหา คือมองว่ามันไม่ยากมากหรอกแต่ต้องใช้คำว่ามันล้ำลึกต่างหาก.. อาจารย์กวดวิชาคงลำบาก เพราะนักเรียนที่จะทำข้อสอบแบบนี้ได้ถูก ต้องรู้ลึกและแม่นจริง การขยันเรียนที่โรงเรียนมาตลอดน่าจะได้ผลมากกว่ากวดวิชา... ที่นี้เรามาพูดถึงว่าทำยังไงจึงแก้ปัญหาโจทย์เลขแบบนี้ได้เยอะๆ.. อันนี้ปัญหาแรกของคนที่บอกว่า ตัวเองเรียนไม่รู้เรื่องเลยทำโจทย์ไม่เป็นเลย ก็อยู่ที่เรียนผิดวิธีนั่นแหละ
ถ้าไม่เข้าใจบทเรียน น่าจะเกิดจากเหตุใดเหตุหนึ่งต่อไปนี้.. (1) ไม่ตั้งใจเรียน.. อันนี้อยากให้ลองตั้งใจดูเองก่อน.. (2) ถ้าตั้งใจแล้วแต่ไม่เข้าใจ.. แปลว่าครูถ่ายทอดได้ไม่ดี ก็ลองหาเรียนกับคนที่สอนแล้วเข้าใจๆ ดู
ทีนี้พอเข้าใจบทเรียนแล้ว การที่จะทำได้ดีไม่ดี มันอยู่ที่การฝึกฝนด้วย ... ดูเขาจับปลาร้อยครั้ง ก็ไม่สู้ลงมือฝึกจับปลาเองแค่สักครั้ง.. บอกเลยว่ายิ่งทำโจทย์เยอะและแปลก จะยิ่งได้เปรียบ เพราะความล้ำลึกในวิชา มันสอนกันไม่ได้... พอจะแนะนำคร่าวๆ ได้ว่าแทนที่จะจำวิธีแก้โจทย์เป็นแพทเทิร์นตายตัว อยากให้ลองมองคณิตศาสตร์เป็นเครื่องมือดีกว่า คือฝึกมองให้กว้าง ว่าแต่ละเรื่องที่เรารู้นั้นเอาไปเป็นเครื่องมือช่วยแก้ปัญหาจุดไหนได้บ้าง.. ทำไมข้อนี้ถึงควรทำด้วยวิธีนี้.. หรือมองว่าเนื้อหาบทไหนเชื่อมโยงถึงกันได้บ้าง.. ฝึกแบบนี้น่าจะทำข้อสอบได้ดีขึ้นครับ!!
คราวหน้าจะแนะเรื่องเลือกอันดับคณะ เมื่อคะแนนเอ็นท์ออกแล้ว
โชคดีทุกคนนะครับ :]
นวย
ยังไม่เคยขอบคุณพี่นวยเลย..
ขอบคุณค่า... ทำให้โอ๊ตเลือกเก็บฟิสิกส์ แทนเก็บทั้งเลขและฟิสิกส์
เอาจริงๆ ตอนแรกๆตัดใจไม่ได้... กลุ้มใจอยู่ 2 อาทิตย์
พอคะแนนออก รู้ซึ้งว่าดีกว่า.. =)
_OaT_