0378
18/12/46 .. รวมข้อความจากเล่ม 08
แสดงทั้งหมด

19/12/46 .. รวมข้อความจากเล่ม 09ตอบ: 0, อ่าน: 1076

16 มี.ค. 44
ทันทีที่ก้าวเข้าสู่บ้านกิจาซที่ปากช่อง
เราก็ทิ้งเรื่องราวทุกอย่างไว้กับโลกภายนอกเท่านั้น
ตลอดเวลาสองคืนที่ไปพักกันมา ไม่ได้คิดถึงอะไรที่ไม่อยู่ตรงนั้นเลย
มันสงบ และใกล้ชิดธรรมชาติมาก
เรือนไม้ขนาดใหญ่แบบฝรั่ง มีบริเวณหลังบ้าน
ทั้งเฉลียงและสนามหญ้า
ภายในบ้านมีห้องนอนชั้นล่างขนาดใหญ่ ห้องใต้หลังคาอีกสอง
ด้านล่างมีครัว ชุดรับแขกหน้าเตาผิง โต๊ะใหญ่ยักษ์อีก 1 ตัว
ทุกอย่างหรูหราขนาดที่เราไม่เคยคิดว่าจะมีแบบนี้ให้ได้มาพักด้วยซ้ำ

17 มี.ค. 44
เช้าวันที่สอง อาหารประจำมื้อเป็นบะหมี่น้ำฝีมือต้น
ต้นทำอร่อยดีเว้ย อร่อยยิ่งขึ้นตรงความตั้งใจในทุกขั้นตอนที่ทำ
ความตั้งใจมันช่วยได้จริงๆ ..
เห็นต้นโชว์ฝีมือทำอาหารแล้วชื่นชม
อุตส่าห์ต้มน้ำซุปตั้งแต่หัวค่ำเมื่อวาน..

ตอนบ่ายสาม กิจจาซชวนทุกคนไปเดินเล่นแถวนั้น
โดยใช้คำว่า ไปผจญภัยกัน
แล้วไม่กี่นาทีถัดมาทุกคนก็มายืนพร้อมกันหน้าบ้าน
พร้อมจักรยานเสือภูเขายี่สิบกว่าเกียร์ ที่หามาได้สองคัน
หลังจากป๊อปจัดการล็อคหาสัญญาณดาวเทียมจากเครื่อง GPS
ของเล่นใหม่ของป๊อป.. แล้วก็ออกเดินทาง
ไม่มีใครรู้ล่วงหน้าหรอกว่า เดี๋ยวจะได้ผจญภัยจริงๆ สมใจอยาก

เราเดินคุยกันไปตามถนน ป๊อปกับต้นถีบจักรยาน
แล้วก็ผลัดมาเป็นเรากับณัฐบ้าง จนสุดท้ายกลายเป็นพี่อ๋งกับณัฐ
แถวนั้นที่ไปถึง เป็นทางแยกสิ้นสุดโครงการรีสอร์ทต่างๆ แล้ว
เริ่มจะเป็นชุมนเล็กๆ ในหุบเขา มีเพิงที่เป็นบ้านคน มีโรงเรียน
ถนนเริ่มชันเป็นทางขึ้นเขา..

สักพักป๊อปเริ่มสังเกตจาก GPS และสงสัยในตัวกิจจาซ
ว่าทางที่พามา มันจะวนกลับบ้านได้อย่างไร ดูแล้วไกลขึ้นเรื่อยๆ
ต้นเริ่มกังขาว่า ธรรมชาติแถวนี้ไม่เห็นสวยเหมือนที่กิจจาซว่าเลย
ระหว่างนั้นต้นเจอกิ่งไม้หักเป็นคำว่า NAT อยู่ที่พื้นถนน..
เรานึกขำ ว่าเฮ้ยอุตส่าห์ทำสัญลักษณ์ว่ามาเยือนแถวนี้
แต่พอมองเห็นอีกสามกิ่ง ที่ทำเป็นเครื่องหมายลูกศร ก็ตกใจ
มันชี้เข้าไปในทางที่เป็นพื้นทราย ตัดทะลุป่าเข้าไป..
นึกในใจว่า ณัฐมันกล้าเข้าไปอยู่แล้ว ทางเสี่ยงดวงแบบนี้
แถมมีจักรยานอีก ... ก็เลยหยุดกึก เรียกกิจจาซและกิ๊กย้อนกลับมา
แล้วเรา 5 คน ก็ลุยเดินเข้าไปตามทางแคบๆ นั้น

เข้าตามทางไปไม่ไกลนักก็เจอลานกว้างกลางป่า เป็นทุ่งโล่งๆ สวยดี
เราห้าคนตะลึงกับความงามของบริเวณนั้น
แต่แล้วก็ได้ตะลึงอีกที ... เมื่อเห็นรถบรรทุกคันยักษ์จอดอยู่ตรงหน้า
พร้อมกระท่อมสังกะสีของคนเผาถ่าน..
เพราะนั่นหมายถึงจุดสิ้นสุดของทางรถที่วิ่งประจำ
และเราอาจต้องย้อนกลับทางเดิม ถ้าไม่อยากคลำทางในป่าทึบออกไป

แต่เราย้อนไม่ได้ เพราะพี่อ๋งกับณัฐแบกจักรยานลุยเข้าป่าไปแล้ว
ด้วยกลัวว่าหากย้อนกลับมาเจอกัน จะโดนยึดจักรยานไป ทางมันไกล..
สองคนไปได้ไม่ลึก ทุกคนก็ตามมาเจอกัน ได้แผลตามร่างกายถ้วนหน้า
กิ่งไม้เยอะมาก และตอแหลมๆ ที่พื้นก็อันตราย สำหรับพวกเรา
ล่อขาสั้นรองเท้าแตะมาลุยป่ากันเฉยเลย..

GPS ฟ้องว่า ถ้าลงเขาไปจะถึงบ้าน เป็นทางที่ใกล้ที่สุด
แต่ดูทางจริงแล้ว มันอันตรายมาก เขาชันมาก
เลยเดินตรงกันต่อไป หมายจะไปบรรจบกับถนนเดิม
และเดินไปก็เริ่มมีทางรถ บริเวณเป็นทุ่งข้าวโพด
พื้นเป็นสีน้ำตาลแดงที่ยังไม่แข็งนัก เหยียบแล้วยุบได้
ทำให้การเดินทางลำบากขึ้น..
เรา ต้น กิจจาซ และกิ๊ก ซึ่งอาสาขนจักรยานให้
พลัดแยกกับอีกสามคนที่เดินตัวเปล่า สำรวจทางตาม GPS..

(ติดตามตอนต่อไป)

13 เม.ย. 44
(1) ศุกร์สิบสาม วันไม่ดีของฝรั่ง
แต่วันนี้เป็นวันมหาสงกรานต์
ชาวเหนือเรียกว่า วันสังขารล่อง
แปลว่า วันที่สังขารของเราเดินทางไปยังปีถัดไป

(2) สิ่งที่จำได้ตั้งแต่ยังเด็ก
- กินขิงฝานบางๆ สีชมพู โดยนึกว่าปลาหมึก
- แกล้งหายใจแรง เพราะกลัวครูสอนว่ายน้ำพาไปน้ำลึก
- กินชมพู่ที่เตรียมไว้ไหว้เจ้า โดยไม่รู้อิโหน่อิเหน่
- เดินกลับบ้านผิดทิศ ยิ่งเดินยิ่งไกลขึ้นเรื่อยๆ
- จำฉากแรกของละครนางทาสได้จนทุกวันนี้
ทั้งที่เพียงแค่อยากลองดูว่า จะจำได้ถึงวันที่ละครอวสานไหม
- วาดการ์ตูนตอนประถมปลาย แล้วมาต่อตอน ม.1

14 เม.ย. 44
เวลาหมุนๆ ช่องโทรทัศน์วนไปวนมา
ถ้าเจอการแสดงพวกออเคสตร้า หรือประสานเสียง
เราจะหยุดเปลี่ยนทันที นั่งดู ชอบดูการแสดงพวกนี้ทางทีวี
มันไม่น่าเบื่อเพราะเราจะได้เห็นคนเล่นดนตรีอย่างใกล้ชิด

วันนี้ได้สาระมาจากรายการดนตรีไทย
บอกว่าการจัดตำแหน่งเครื่องดนตรีแบบสากลคือ
เสียงแหลมอยู่ซ้ายของผู้ชม และเสียงทุ้มอยู่ขวาของผู้ชม
จะจัดแบบนี้ทั้งดนตรีไทยและฝรั่ง.. อืม ไม่เคยสังเกตเลยแฮะ

20 เม.ย. 44
.. ถึงแม้วันนี้คนน้อยลงกว่าปกติ
แต่ก็แน่นจนเราไม่สามารถหาที่สิงสถิตในร้านอันดับหนึ่งอย่าง รู้ท ได้
ต้องไปทนยืนแอบๆ บนชั้นลอยของร้านอันดับสอง คือ มอร์แกน
ยืนเต้นกันจนตีสอง ร้านปิด ก็ยังไม่มีวี่แววคนสวยสักคน
บอมบอกว่า เจ๋งๆ เขาอยู่ในรู้ทเว่ย ร้านอื่นไม่มีหรอก

สิ่งที่น่าแปลกใจคือ หน้าร้านติดป้าย ต่ำกว่า 20 ปี ห้ามเข้า
แต่บนจอในร้านโปรโมทว่า พฤษภานี้มีปาร์ตี้สำหรับคนอายุครบ 18

แม้ป๊อดจะเชี่ยวชาญด้านเที่ยวหญิง
แต่ก็ยังอดบ่นไม่ได้ว่า ทำไมสังคมวัยรุ่นไทยมันเสื่อมขนาดนี้วะ
เออมันก็จริงแหละ มองไปรอบๆ
วัยรุ่นอายุใกล้ๆ กันหลายพันคน มารวมอยู่ที่เดียวกัน
แต่งตัวกันสุดฤทธิ์ แล้วก็ดื่มๆๆ เต้นๆๆ
พอตีสองก็หาคู่ไปนอนกัน แบบนี้ทุกคืนๆๆ..
เฮ้อ เสื่อมอย่างป๊อดว่าจริงๆ

อั้ม ป๊อด โฟล์ค พยายามหาหญิงเช่นกัน แต่หาไม่ได้
ผิดกับจ้ำและบอม มีกระเทยเข้ามาเสนอตัวอยู่ตลอดเวลา
นี่ถ้าเดินคนเดียว จ้ำโดนฉุดขึ้นรถแน่นอน
ลองคิดดูว่า --ไปนั่งคุยกันเฉยๆ-- ของพวกกระเทยน่ะ
จะเจออะไรบ้าง.. นึกภาพไม่ถูกเลย..

ผู้ชายออกมาดื่มมาเต้น
ถ้ากลับบ้านตัวเปล่า หาอะไรไม่ได้ ก็คงรู้สึกเฉยๆ
แต่ผู้หญิงอุตส่าห์แต่งตัวมาอย่างที่คิดว่าดีที่สุด
ถ้ากลับบ้านเหงาหงอยก็คงคิดมากเหมือนกัน
มีผู้หญิงคนนึงเข้ามาขวางทางพี่อั้ม และเสนอตัวให้
บอกว่าเลิกแล้วมาเจอกัน..
พอออกมาเจอแสงสว่างเท่านั้นแหละ พี่อั้มเปลี่ยนใจไม่ไปทันที
บ่นให้ฟังว่า ผู้หญิงนี่สวยได้ในความมืดจริงๆ แฮะ

และเห็นทีอยู่ต่อก็คงเสียฤกษ์แล้ว กระเทยยุ่บยั่บเลย
พวกเราเลยกลับมาสลบกันที่หอเก่ง...
เมื่อยคอ ออกสเต็ปคอมากไปหน่อย
สี่ทุ่มถึงตีสอง โยกแต่คอและไหล่

21 เม.ย. 44
พี่อ๋งชวนไปซื้อของเป็นเพื่อนที่พันธุ์ทิพย์ ตอนบ่าย
วันนี้คนมุงกันเพียบ
เพราะค่ายแกรมมี่ยกขบวนนักร้องมากับตำรวจ
มา (ทำเป็น) เดินจับซีดีเถื่อน และถ่ายออกทีวีด้วย

ตอนเราไปถึง บ่ายสองห้าสิบ
นักร้องนั่งกินกันในร้าน เอสแอนด์พี
ได้ยินตำรวจพูดกันว่า บ่ายสามค่อยเริ่ม

บ่ายสามตรง ร้านที่ขาย mp3 เก็บกันหมด
คนขายก็หายตัวไปไหนไม่รู้
แล้วพอถ่ายทำกันเสร็จ ไม่ทันบ่ายสามครึ่งเลย
ทุกอย่างก็กลับเข้าสู่สภาพปกติ
ประชาชนก็ช้อป mp3 กันต่อไป
นักร้องก็กลับบ้านนอน
หรือไม่ก็ไปร่วมงาน รถบดถนนบดกล่องเปล่าและปก ออกทีวี..

24 เม.ย. 44
สาวเสิร์ฟยากิชาบูในร้านชั้น 7 มีแจ่มอยู่ 1 คนครับ
เป็นคนที่บริการโต๊ะเรา ชื่อ --ปลาย-- ในชุดนักเรียน
โอ้น้องปลาย เป็นคนแรกที่เราเห็นว่าแต่งหน้าอ่อนๆ แล้วดูดี
ไม่ใช่คนสวยมาก แต่ดูกิริยาน่ารัก แถมรู้จักทำงานหาเงินด้วย
เสียอย่างเดียว.. พอหนึ่งทุ่มปั๊บ หยุดเสิร์ฟเลย
เลิกงานเดินออกไปกับแฟนเฉยเลย จับมือกันด้วย
หยอกล้อกันและเดินไปซื้อไอติมกินกัน..

ชีวิตก็แปลก
เมื่อสองสามนาทีที่ผ่านมา เธอเป็นผู้ให้บริการเรา
นาทีนี้เธอเดินอยู่นอกร้าน กลายเป็นเด็กธรรมดาทั่วไป
ไม่มีความเกี่ยวข้องอะไรกับเรา
เดินสวนกันก็ไม่ถามว่า เติมโค้กมั้ยคะ ด้วย..

29 เม.ย. 44
ข้อสรุปที่ได้จากการคุยกับพี่อ๋ง คือ
(1) เกิดอะไรให้มองโลกในแง่ดี พยายามไม่ฟูมฟาย
บางคนข่มใจได้แต่ไม่ยอมทำ แบบว่าขอกูเศร้าเถอะ
(2) ถึงเกิดอะไรขึ้นมา ให้พยายามรักษาการคบกันเอาไว้
เพราะถึงเปลี่ยนเป็นคบกันตลอดชีวิต ไม่ได้เป็นแฟน
มันก็ดีพอๆ กับเป็นแฟนนั่นแหละ คือคือกัน..
(3) มีอะไรน่าจะพูดกันตรงๆ ทั้งสองฝ่าย
(4) โลกนี้ไม่มีอะไรเหมือนเดิมได้
คนเราไม่มีทางรู้สึกอะไรเหมือนเดิมได้จริงๆ หรอก
คำว่าคบกันเหมือนเดิม และลืมเรื่องไม่ดี ไม่มีทางทำได้
มีแต่คำว่าพยายามเป็นเหมือนเดิม ส่วนจะได้ไม่ได้ ดีไม่ดี ไม่รู้...

8 พ.ค. 44
.. สมัยเรียนประถมที่กุหลาบวิทยา ช่วง ป.3 - ป.4 ราวๆ นั้น
ตอนเย็นๆ เราชอบออกไปเดินเล่นในซอยหน้าโรงเรียน
จะเป็นตรอกแคบๆ ทะลุระหว่างประตูหน้าและหลัง
มีรถเข็นและแผงขายขนมเต็มตลอดสองฝั่ง
ทั้งป้าขายขนมรายใหญ่ จะมีทุกชนิดที่เป็นขนมหลอกเด็ก
ประเภทกาก้า คัมคัม พอเด็กซื้อมาเอาของแถมตุ๊กตุ่น
หรือการ์ดพลังไปแล้ว ก็โยนขนมเกลื่อนพื้น
ก็ได้ป้านี่ล่ะคอยช่วยทำความสะอาด
โดยเก็บขนมเทรวมใส่ถุงพลาสติกใหญ่ๆ ส่งขายคืนโรงงาน
โอว.. เห็นกับตาทุกวัน..
ดีนะที่เราจน ไม่ค่อยซื้อเพราะจะเอาของแถมหรอก

มีน้าขายไข่นกกระทาทอด ในหลุมขนมครก
เจ้านี้ขายดีตลอดเพราะแกไม่หวงน้ำจิ้ม
ซีอิ๊ว ซอสพริก พริกไทย ใครอยากมากน้อยเท่าไรใส่เอง
อีกอย่างที่จำได้ติดใจคือ ป้าภารโรงของโรงเรียน
ตกเย็นแกรับจ๊อบขายเส้นเล็กผัดใบกุ๊ยช่ายเปล่าๆ นี่ล่ะ
รสชาติยังเป็นที่โปรดปรานของเราจนบัดนี้
สองบาทสามบาท ก็อิ่มได้หนึ่งจาน

ที่ลืมไม่ได้อีกเจ้า คือรถเข็นขายน้ำหวานหลากสี
ของตาลุงแขกดำ คนหนึ่ง หน้ามีหนวดยังกับมาริโอ
มีน้ำทุกอย่า งใส่ถุงเล็กๆ กำลังดี ขายสองสามบาทแล้วแต่ชนิด
อย่างพวกกระเจี๊ยบอะไรงี้ก็สองบาท น้ำส้มก็สามบาท
ไม่รู้ว่าน้ำหวานพวกนี้แกใส่สารหรือย้อมสีอะไรหรือเปล่า
แต่เราก็ซื้อบ่อยมากๆ เพราะถูกใจเทคนิคแกในการเรียกลูกค้า
เอ้าไม่ต้องแย่งกัน ไม้ต้องแย่งกัน ได้ทุกคน ได้ทุกคน
ได้ยินทีไรเราก็เป็นอันต้องหันไปดู แล้วก็ปรากฏ..
ไม่มีใครอยู่ตรงนั้นซักคนนอกจากลุงคนขาย

ของที่เจอทีไรอดเข้าไปมุงกะเค้าไม่ได้ ก็คือ
คนหาบขายโรตีสายไหม ที่ม้วนแป้งบางๆ ใส่สายไหมข้างใน
จ่ายเงิน 1 บาท ได้กดสวิตช์หมุนเข็มบนฝากระป๋องทีนึง
ส่วนมากเข็มตกเบอร์สอง ได้กินสองอัน
นานๆ จะไปตกเบอร์สาม ก็ได้สามอัน ถือว่าเฮง
แต่ที่มุงกันนี่ไม่ได้ลุ้นสาม แต่เพราะมีช่องพิเศษ
ที่จะทำให้ได้ของรางวัลเป็นเกมกดต่างหาก
ไม่รู้มีใครได้ไปหรือยัง ตั้งแต่เจอมาเกมกดยังเป็นอันเดิมอยู่เลย
.. คนขายคนนี้ใจดี แต่ไม่ยอมให้ใครดูใต้ฝาว่ะ
กลัวจะเจอแม่เหล็กที่เอามาล็อกเบอร์แน่เลย..
แต่ก็ต้องยอมรับเทคนิคส่งเสริมการขายแบบนี้
ลำพังเด็กๆ ไม่อยากซื้อหรอก โรตีสายไหมน่ะ

พักหลัง มีแผงขายขนมปังแผ่นหนาๆ ทาแยม เนย หรือน้ำพริกเผา
แต่ที่พิเศษเกิดมาไม่เคยเห็นที่อื่นคือ แยมกระเจี๊ยบ..
ยังมีลุงทำน้ำตาลปั้นๆ ไม่รู้เรียกว่าขนมอะไร
เอามาทำเป็นตัวสัตว์ หรือรูปต่างๆ ด้วย
ดูเค้าทำสนุกดี แต่ขายยากเพราะไม่มีใครชอบอมเท่าไร..
บางทีมีคนเอาผ้ามาปูพื้น ขายหนังสือเพลงที่มีคอร์ด
เล่มนึงก็อัลบั้มเดียว 10 เพลง บางเฉียบ
จำได้ว่าเคยซื้อเจ ชุดแรก ด้วย สองบาท..

นั่นมันก็เกือบสิบปีมาแล้ว
วันไหนมีโอกาส กลับไปเดินเล่นหน้าโรงเรียนดีกว่า

9 พ.ค. 44
ได้ข้อคิดจากวิชาสังคมอีกแล้ว

Problem = (Expectation - Actuality) * Concernity

ปัญหา คือความแตกต่างระหว่างสิ่งที่หวัง กับสิ่งที่เกิดขึ้นจริง
แต่ทั้งนี้มีความรู้สึก ความกังวล มาเป็นตัวคูณด้วย
ถ้าใครกังวลมาก ปัญหาก็ดูใหญ่
ถ้าไม่คิดอะไรเลย C = 0, ก็จะไม่มีปัญหาเลย

16 พ.ค. 44
ป๊อดขอเบอร์เด็กที่บอยเจอมาวันนี้
โดยบังคับว่าถ้าบอยตอบคำถามนี้ไม่ได้ ต้องยอมให้เบอร์
... ลิงอะไรสีขาว ...
ใครๆ ก็รู้ว่า ลิงสอพอง (ดินสอพอง)..
บอยดันไม่รู้ ยอมแพ้.. จอนกิดเลยให้เบอร์ไป
แล้วป๊อดก็ อ๊ะ เฉลยก็ได้ ลิงสอพอง ไง
สักพักจอนกิด เอองั้นกูเฉลยมั่ง.. เมื่อกี๊เบอร์กู.. ฮ่าๆๆๆ
... เนี่ยเพื่อนกรุ๊ปเรามันก็ฮากันแบบนี้แหละ สนุกดี

20 พ.ค. 44
บางที ของบางอย่างไปอยู่ผิดที่ก็ไร้ความหมาย
เอา PCT ไปต่างจังหวัด ก็ทำได้แค่เป็นนาฬิกาปลุก (ที่สั่นได้)
เอาแผ่นซีดีไปทะเล ก็กลายเป็นกระจกส่องหน้า..

21 พ.ค. 44
พี่อั้ม และพี่ดาว แฟนเขา ตอบข้อสงสัยเรา

- ระดับไหนถึงเรียกว่าจีบแล้ว
- โทรคุยโดยไม่มีธุระ

- ทำยังไงถึงรู้ว่ามีใจแล้ว
- ยอมออกมาดูหนังด้วย ประมาณนี้

- ขั้นไหนถึงแปลว่าเป็นแฟนกัน
- ต้องมีการเอ่ยปาก

31 พ.ค. 44
คนเราใช้คำกันผิด
- อัลบั้มนี้มีเพราะอยู่ 3 เพลงเอง
แปลว่า อัลบั้มนี้ตนเองชอบเพียง 3 เพลง
คำว่า เพราะ ไม่เพราะ มันพูดกันไม่ได้หรอก

- แค่เจอเธอครั้งแรกก็รู้ตัวว่ารักเธอมากๆ
แปลว่า แค่เจอครั้งแรกก็รู้สึกชอบมากๆ
คำว่า รัก ก็ไม่ได้เกิดขึ้นกระทันหันแบบนั้น
รัก กับชอบ น่ะ ห่างกันคนละโยชน์..

10 มิ.ย. 44
(1) รายการสปีคอีซี่ ช่องแชนแนลวี สัมภาษณ์วงพรู..

คติของสุกี้ : คนเราหนีความจริงไม่พ้น มีอะไรไม่เคยปิดบัง
ตัวเองเล่นกีตาร์ไม่เก่งก็บอกว่าไม่เก่ง เล่นเท่าที่เล่นได้
ในเทปจะไม่มีเพลงไหนมีท่อนโชว์โซโล่ยาวๆ เลย..
เล่นปิ๊กกิ้งก็ไม่เก่ง ก็เลยโทรเชิญธีร์ ไชยเดช มาอัดให้..

คติของน้อย : เลือกจะแสดงแล้ว ต้องแสดงไปให้เต็มที่
การทำอะไรเต็มที่จะไม่มีใครมาตำหนิเราได้

คติของยอดเถา มือเบสเกียรตินิยมวิศวะธรรมศาสตร์ :
ยืมมาจากเฮนรี่ ฟอร์ด (เจ้าของบริษัทรถยนต์ฟอร์ด)
... ไม่ว่าคุณจะคิดว่าคุณทำได้ หรือคุณทำไม่ได้
คุณก็คิดถูกแล้ว ...
(แปลว่า สำเร็จไม่สำเร็จ อยู่ที่จิตใจเราสู้ไม่สู้เป็นหลัก)

(2) โฆษณาต่อต้านยาเสพย์ติด ของกองทัพบกและแกรมมี่
ในโครงการจัสท์เซย์โน.. มีสโลแกนเท่ๆ สั้นๆ ว่า
... ยาเสพย์ติด ต้องไม่คำเดียว ...

ฟังแล้วกลัวเด็กๆ มันจะคิดว่า
ยาเสพย์ติดต้องเอาหลายๆ คำ น่ะสิ..

12 มิ.ย. 44
ตอนนี้มีซีดี mp3 ของลิขสิทธิ์ขายแล้ว
ส่วนมากเป็นรวมเพลงลูกทุ่ง มีเพื่อชีวิตบ้าง
อย่าง จรัล มโนเพ็ชร ก็มี ราคาปกแค่ 199 บาทเอง

คิดไปต่อ ว่าถ้าค่ายใหญ่ๆ ทำ mp3 บ้างนะ
รับรองเป็นการเปิดตลาดครั้งยิ่งใหญ่แน่ๆ
เอามาขายก็เหมือนกับขายเทปแหละ ชอบแบบไหนซื้อแบบนั้น
mp3 สำหรับตลาดวัยเด็ก วัยรุ่น ประหยัดเงิน และไว้ทดลองฟัง
audio cd ก็ไว้สำหรับคนฟังเพลงจริงๆ จังๆ เอาคุณภาพเสียง

ในเมื่อคนซื้อ mp3 ก็ต้องซื้อ mp3 วันยังค่ำ
แล้วทำไมไม่คิดจะมาขายแข่งบ้างล่ะ ชิงลูกค้าคืนบ้างก็ยังดี
หรือ คงไม่เป็นอย่างที่เราเดาหรอกนะ ว่าใครหนุนหลัง mp3 น่ะ
... นี่ถ้าค่ายเพลงกล้าทำ mp3 จริงๆ แล้วซีดีเถื่อนจะหนาว!!

26 มิ.ย. 44
สัปดาห์ก่อน อ.สมบูรณ์ แห่งวิชา measurement พูดไว้ดีอีกแล้ว
เขาถามว่า อะไรคืองาน และอะไรคือเล่น

คำเฉลยคือ เหนื่อย สนุก และเสียเงิน คือเล่น
แต่ถ้า เหนื่อย ไม่สนุก และได้เงิน อันนี้คืองาน

มีคนถามขึ้นมา ถ้าเหนื่อย สนุก แล้วยังได้เงินล่ะ
ก็มีคนขำ ไอ้นั่นมันอาชีพอะไรวะ เอาตัวเข้าแลกหรือเปล่า (ฮา)
อ๋อ พวกนักดนตรี นักกีฬาไง

สนุกกับงานให้ได้ นั่นแจ๋วที่สุด
ไม่ชอบยังไงก็หลอกๆ ตัวเองให้ชอบบ้าง
อาจารย์สรุปไว้..

27 มิ.ย. 44
ในเฉลยโจทย์วิชาเซอร์กิตที่ซีรอกซ์มาจากไหนไม่รู้ มีคติน่าคิด
... อดนอนเพียงหนึ่งคืน ดีกว่านอนรอไปอีกหนึ่งคอร์ส ...

1 ก.ค. 44
ชอบประโยคนี้จังเลย
เป็นหัวเรื่องของคอลัมน์หนึ่งใน นสพ. มติชน วันนี้
ระบบการสอนหนังสือของไทย ในปัจจุบัน
... นักเรียนเป็นฝา วิชาเป็นตะปู ครูเป็นค้อน ...
ตอกเอา ตอกเอา
อัดความรู้ให้ท่องตะพึดตะพือ ไม่ต้องเข้าใจก็ได้

4 ก.ค. 44
รุ่นพี่โรงเรียนคนนึงพูดในงานรับน้องคืนนี้
... วิศวกรที่ประสบความสำเร็จทุกคน
ล้วนเคยดื่มเหล้ามาแล้วทั้งนั้น.. จริง..
แต่ก็ไม่ได้แปลว่าเหล้าจะทำให้ทุกคนประสบความสำเร็จ
ฉะนั้น ดื่มแต่พอดี ให้รู้ตัวเองตลอดเวลา จะดีที่สุด
นวย 25/12/2003 17:00 
สามารถใส่ html tag โดยใช้เครื่องหมาย { } แทน < >      
ความเห็น : 
จาก : : รหัส
(อีเมล/เว็บไซต์) : อัพโหลดรูป/ไฟล์
ถ้าไม่มีรหัสประจำตัว กรุณาใส่ "เลขหนึ่งสี่ตัว" ด้วยครับ