ไปทำงานวันแรก ดีที่เตรียมใจไปแล้วพอควร จึงพร้อมสู้ทุกสถานการณ์.. ไปด้วยรถเมล์ ตื่น 7 โมงครึ่ง ไปถึง 8 โมงครึ่ง นั่งกินบะหมี่ร้านเดิมกับวันที่มาสัมภาษณ์ ที่เก่าและเวลาเกือบเดิม (เช้ากว่าเดิมหนึ่งชั่วโมง) ตั้งใจไว้ในวันนั้นว่าคงได้มานั่งกินที่โต๊ะเดิมร้านเดิมอีกครั้ง ซึ่งก็เป็นไปตามนั้นจริงๆ
ดูในบริษัทแล้วรู้ว่ามีพนักงานรวมประมาณ 11 คน ต่างคนต่างมีหน้าที่ เช่น โปรแกรมเมอร์ กราฟิก และมีเราทำเรื่องเสียงแค่คนเดียว แจ๊คพอตสำหรับวันนี้คือคอมพิวเตอร์ข้างนอกเต็มแล้ว เหลือแค่เครื่องที่วางในห้องหัวหน้า! มาวันแรกเราก็ต้องนั่งลำพังในห้องกับหัวหน้าฝรั่ง โอ้! จะไปสปี้คกับเขาไงล่ะฟระ..
หลังจากเว็ตอัพเครื่องเสร็จในช่วงเช้า บ่ายก็เริ่มลงมือทำงานทันที ให้เราทำเพลงประกอบเกมวิ่งแข่ง คล้ายๆ แข่งม้า.. บริษัทนี้เราดูแล้วทุกคนมีฝีมือเลยล่ะ เพียงแต่งานที่ทำออกมาเป็นเกมพวกคาสิโน ก็เลยทำให้เราดูว่าบริษัทนี้ไม่เวิร์ค ที่จริงถ้าหัวหน้าดูแลดีๆ และลูกน้องขยันๆ นะ รับรองไปรุ่ง ยังไม่มีใครมาจับธุรกิจขายเกมในสมาร์ตโฟนเลย คนไทยยังไม่ฮิต..
เราก็ไม่รอรี รีบทำลูพแนวจังเกิ้ล เติมเลสใส่เอฟเฟกต์เฟลนจ์ไปหน่อย ออกมาเทคโนมากเพราะกลัวไม่ถูกใจโปรแกรมเมอร์ แต่พอเขาฟังก็บอกว่า ใช้ได้ๆ แต่เทคโนไปนิด ให้ลดๆ ลงมาหน่อย ซอฟต์ๆ หน่อย อ้าวเป็นงั้นไป.. ไอ้เราก็ไม่ใช่ชอบเทคโนอะไรเลย ก็นึกว่าเขาชอบ โธ่!..
ทำเพลงจนปวดหูเพราะต้องใช้หูฟัง รู้สึกว่ามีคลื่นที่เราไม่ได้ยินชัดอยู่ตลอด ดูในมิเตอร์มันวิ้งๆๆ ทั้งที่ไม่ได้ยินเสียงอะไรเลย นั่นแหละทำให้ปวดหูด้วย.. ขอทำไปสักพักแล้วคิดทางแก้เองดีกว่า..
ป.ล. วันนี้เพลงแรกที่ทำไปไม่มีเมโลดี้ เพราะนั่งจ้องคอมแล้วคิดเอาในใจ มันคิดไม่ได้.. ขนาดคิดไลน์เบสยังยาก ต้องเพียรกดคีย์บอร์ดคอมเอาน่ะ.. เพลงวันนี้มีแค่จังหวะกลองแน่นๆ กับเบสเท่านั้น พอฟังรอดไปได้ แต่ถ้าจะเอาเมโลดี้หรือคอร์ด คงต้องขออนุญาตเอากีตาร์ไปทำงานด้วย!
กลับมาบ้านเพลียมาก แม้จะแค่ 2-3 ทุ่มเอง เพราะวันนี้มีอะไรแปลกใหม่ในชีวิตเยอะ กินข้าวข้างนอก 3 มื้อ นั่งรถเมล์ไกลๆ ไปกลับ ขากลับคนแน่นจนง่วงนอน.. ทำงานยาว 8-9 ชั่วโมงไม่มีพัก กินข้าวแป๊บเดียว จ้องจอคอมใหญ่ยักษ์และจอไม่แบน ใส่หูฟังที่น่าอึดอัด.. พรุ่งนี้ว่าจะอู้งานบ้าง เอาหนังสือคอมมิวสิคไปอ่านบ้าง หาความรู้เพิ่มเติม..
นวย