เมื่อคราวส่งโปรเจ็คพ้นไปได้เพียงหนึ่งวัน
มีคอลัมนิสต์จากนิตยสารสิ่งประดิษฐ์ INVENTION
นามว่าคุณ นที มาพูดคุยกับอาจารย์เกี่ยวกับโปรเจ็คอันนี้
โปรเจ็คที่ผมทำก็คือ ประชุมทางไกลโดยใช้วีดิโอแบบ MPEG-4
(เขินเหมือนกันที่พูดว่าทำ เพราะที่จริงแล้วไปเกาะพี่ ป.โท ตะหาก)
อาจารย์เรียกผมเข้ามาเป็นพนักงานสาธิตการใช้ให้คุณนทีชมด้วย
ผมก็ไม่รู้ว่าเขาสัมภาษณ์อะไรกันบ้าง แค่ทำหน้าที่กดเม้าส์อย่างเดียว
แต่ที่ระทึกใจกว่านั้นคือ ภาพประกอบที่จะลงหนังสือ
มีนายแบบเป็นหนุ่มหน้าตี๋ ที่ชอบเข้าใจผิดว่าตัวเองหน้าตาดี
..ผมเอง แหะๆๆ..
หลังสัมภาษณ์ไปไม่กี่วันผมก็เริ่มจับจ้องตามแผงนิตยสาร
อยู่ไหนหนอ อินเวนชั่น อินเวนชั่น..
ปรากฏว่าเจอหนึ่งเล่มที่แผงขาย ห่างจากห้องพักไม่ถึง 100 เมตร
แต่ดันเป็นเล่มของเดือน มีนาคม ควบเมษายน
นั่นก็แปลว่ายังไม่มีเรื่องของผมลงชัวร์ เพราะออกก่อนวันสัมภาษณ์
ผมอดใจรอนิตยสารฉบับถัดมา นั่นคือ พฤษภาคม ควบมิถุนายน
พยายามถามทุกร้านที่ผ่าน ไม่ว่าจะไปไหน
แต่จนแล้วจนรอด เวลาสองเดือนเต็มๆ ผ่านไป..
ไม่เจอเลยซักกะร้าน ซักกะเล่ม
เอ๊ะ มันยังไง
จนวันนี้เดือนใหม่ผ่านไปครึ่งเดือน
ก็ยังไม่มีวี่แววว่าร้านไหนจะรู้จักนิตยสารชื่อนี้
ผมว่าร้านที่ผมเคยเจอนั่น มันต้องบังเอิญแน่ๆ เลยที่วันนั้นมีขาย
เพราะถามทีหลัง คนขายก็ไม่รู้จักนิตยสารนี้
ร้านอื่นก็เช่นกัน..
มีอินเวนชั่นไหมครับ..
หา อินอะไรนะหนุ่ม..
เพิ่งรู้ว่าคนขายนิตยสารส่วนมากอ่านภาษาอังกฤษไม่เป็น
แต่ใช้วิธีจำแบบโลโก้ หรือแบบอักษร (font) ที่หัวนิตยสารเอา
..แปลกดีนะครับ
พักหลังๆ ยังไม่หยุดการตามล่า.. แต่เริ่มเบลอแล้ว..
เจออะไรก็จะเหมาเป็น INVENTION ไปซะให้ได้
.. ก็ด้วยความที่ร้านนิตยสารนั้นมีเนื้อที่วางโชว์จำกัด
ร้านส่วนมากเลยมักจะเอาหนังสือแต่ละเล่ม วางเหลื่อมกัน
ให้ชื่อหนังสือตัวอักษรแรกๆ ทางซ้ายโผล่มาหน่อย..
พอนึกออกไหมครับ
แล้วผมก็ไม่คุ้นกับหัวหนังสือของ invention
ก็เลยต้องใช้วิธีอ่านชื่อเอา
IN.. IN.. IN.. มีไหมนะ IN.. IN..
อ๊ะเจอแล้ว.. หยิบออกมา.. อ้าว.. INTERNET
อีกคราวนึง อ๊ะเจอแล้ว.. หยิบออกมา.. อ้าว INDUSTRIAL
ครั้งที่แย่ไปกว่านั้นคือ
อ๊ะเจอแล้ว ใช้ตัวพิมพ์เล็กนี่เอง
พอหยิบออกมา ไม่ใช่ invention
แต่เป็น.. เทคโนโลยี..
โอ้โห คิดได้ไง.. สระเอ ทอทหาร.. ยังกะ ไอ เอ็น อิน..
..ฮาเลยตู..
เล่ามานี่ไม่มีอะไรหรอกครับ
อยากฝากว่าใครเจอนิตยสาร INVENTION ฉบับเดือน 5-6
ฝากซื้อหน่อยสิครับ.. หายากสุดๆ !!
เอ๊ะหรือว่าเพราะถ่ายรูปเราลงกรอบเล็กๆ แล้ว
โรงพิมพ์ถึงขนาดพิมพ์ไม่ออก เครื่องพิมพ์ปั่นป่วน
คงไม่ถึงขนาดนั้นมั้ง..
หรือนิตยสารเลิกทำไปแล้ว?? อันนั้นยิ่งแย่ใหญ่..
ทำไมผมไปทำเขาซวยขนาดน้านได้น้อ..
จะดูรูปตัวเองซักกะหน่อย เลิกผลิตเฉยเลย.. โอ้ชีวิต..
นวย