เมื่อคืน ณ ร้านตักสุรา ใกล้แยกราชเทวี ห้าหนุ่มตั้งวงสนทนาอย่างจริงจัง
ตั้งคำถามเกี่ยวกับทุกสิ่ง และช่วยกันวิเคราะห์ด้วยมุมมองที่ต่างกันไป
ประเด็นร้อนในขณะนี้หนีไม่พ้นเรื่อง หาคู่ และเรื่อง หางาน
ไม่ใช้คำว่า เรื่องความรัก เพราะเราไม่ได้คุยกันเรื่องความรัก
หลังจากตกลงเข้าใจกันทุกคนว่า ความรักไม่ใช่สิ่งที่คิดขึ้นมาได้
มันเป็นความรู้สึกที่เกิดขึ้นเอง และบังคับไม่ได้ เดินหาเอาก็ไม่ได้
... ตัดตอนบทสนทนา เรื่องคู่ มาเท่าที่ยังจำได้นะครับ อาจจะผิดมั่งถูกมั่ง
กริช: ไอ้เก่ง ทำไมมึงชอบบอกว่า คนนี้กูรักที่สุด รักมากกว่าคนที่แล้ว
ทุกทีเลยวะ ตั้งแต่คนก่อนและ..
กล้า: ใช่ รักมันเปรียบเทียบแบบนี้ได้ด้วยเรอะ
เก่ง: กูพูดแบบนั้นจริงเหรอ
ทุกคนพร้อมกัน: เออสิวะ ได้ยินกับหูเลย
กล้า: จริงๆ คือพอคนเก่าจีบไม่ติดก็ดร็อปลงไป คนใหม่เข้ามา
ก็ต้องชอบคนใหม่มากกว่าเก่า ถึงแม้ที่จริงอาจจะมาเท่าๆกันก็ได้
แต่นั่นมันเป็นชอบ ไม่ใช่คำว่ารักโว่ย
<font color=#339933>กล้า: ความรักกับความชอบมันไม่เหมือนกันนะ
นวย: อืม บางคนจะคิดว่า ชอบ แล้วก็ชอบมาก แล้วก็ชอบมากขึ้นไปอีก
แล้วถ้าชอบมากๆๆๆๆ สุดๆ จริงๆ.. ก็จะกลายเป็นรักได้ แต่มันไม่น่าจะใช่ว่ะ
เราว่า บางทีความรักอาจเป็นสิ่งในอุดมคติก็ได้นะ คืออะไรที่ดีที่เพอร์เฟคเรียกว่ารัก
แล้วคนธรรมดาอย่างเราอาจจะไม่มีวันเข้าใจถึงความรักเลย
เก่ง: ถ้างั้น คนที่เรารักอาจจะเป็นคนละคนกับชอบมากก็ได้ ใช่ไหม
นวย: ก็เป็นไปได้
เก่ง: ถ้าความรักมันอุดมคติ มันยากนักกูก็ขออยู่กับคนที่กูชอบมากๆ ที่สุดดีกว่า
(และกูขอเรียกคนที่กูชอบมากๆ ว่ารัก ขอให้เข้าใจตามนี้)</font>
นวย: ใช่ คำนี้แหละสำคัญ พูดคำว่ารักไปโดยไม่ยั้งใจเนี่ยอะไรก็เกิดขึ้นได้
อาจจะดีไปเลยหรือเลิกไปเลยก็ได้นะ คำว่าชอบน่ะบอกไปเถอะ แต่ไม่ใช่รัก
เก่ง: แล้วถ้ากูรักจริง ที่กูเสี่ยงพูดคำว่ารักไปน่ะมันผิดหรือ..
บอย: มันก็เร็วไป มึงเอาแต่จะเร่งรัดให้จบๆ เคลียร์ๆ กันแบบเร็วๆ
มันก็เสียโอกาสที่เขาจะมีเวลาศึกษามึงนะ แล้วจะหาเจอไหมคนที่รับแบบนี้ได้
เก่ง: กูพร้อมจะแลกว่ะ ชีวิตกูต้องการคนที่เข้ากับกูจริงๆ
ถ้าไม่ใช่คนที่ตรงอุดมคติจริงๆ จะจีบไปทำ อะไรวะ
นวย: เราพร้อมแล้วก็จริง แต่ถ้าเค้ายังไม่พร้อมที่จะฟังล่ะ
บอย: ใช่ คนนี้เขาก็ยังเด็กเด็ก ก็ต้องให้เวลาศึกษาใจกันไปด้วย
จู่ๆ ไปบอกว่ารัก ใครจะยินดีกับมึงวะ
กล้า: เรื่องโทรไปคุยกับน้องทุกคนก็ด้วย ทำไมชอบปรึกษาเพื่อนเขา
แต่ไม่ยอมปรึกษาเพื่อนๆ เราเลยวะ ยังไงซะนะคิดดูว่าพวกเราก็คือพวกเรา
ส่วนเพื่อนเขาก็ต้องเข้าข้างเขามากกว่าอยู่แล้วเหมือนกัน
พวกกูก็ยังพร้อมให้คำแนะนำอยู่แล้ว ถามใครก็ได้ขอให้ถามเถอะ
เก่ง: แต่นี่มันคือวิธีของกู คือแผนของกูว่ะ ยอมรับเลยว่ากูเป็นคนชอบใช้แผน
ต่างคนก็มีวิธีต่างกัน และนี่เป็นวิธีของกู อะไรที่กูไปบอกเขาตรงๆ ไม่ได้
กูก็ใช้วิธีเอาข้อมูลของกูไปยัดใส่เพื่อนๆ เขาแทน ให้เขาไปคุยกันเอง
ว่ากูเป็นคนยังไง
ทุกคน: แล้วทำไมไม่คุยกันเองให้มากๆ วะ เปิดใจคุยกันหน่อย
เก่ง: กูบอกเค้าทุกอย่างหมดใจ แต่เค้าไม่เคยบอกกูเลย
ไอ้ที่กูคุยกับเพื่อนๆ เขา ก็เพราะจะได้รู้ข้อมูลเกี่ยวกับตัวเค้าเร็วที่สุด
นวย: แบบนี้มันเป็นขั้นเป็นตอนไปหน่อยหรือเปล่าวะ หนึ่ง หาข้อมูล
สอง คิดว่าเข้ากันไหม ชอบไหม สาม ลงมือบอกรัก อะไรแบบเนี้ย
เรื่องอย่างนี้มันต้องให้อารมณ์พาไป ให้จิตใจพาไปเว้ย..
เก่ง: กูจะเป็นนักวิทยาศาสตร์ กูก็ต้องดำเนินชีวิตด้วยวิธีแบบวิทยาศาสตร์
นวย: ไม่ถูกแล้ว เรื่องนี้ใช้วิทยาศาสตร์ไม่ได้ชัวร์ๆ เพราะถ้าเริ่มต้นคุณใช้
วิทยาศาสตร์ตอนจีบ แล้วทำไมสุดท้ายเวลาเศร้าถึงเศร้าด้วยหัวใจวะ
แบบนี้เหรอที่ว่าใช้วิทยาศาสตร์ได้น่ะ
เก่ง: (อึ้ง) ไม่รู้ว่ะ..
กล้า: ใช่ เคยได้ยินไหม เรื่องแบบนี้ต้องคิดด้วยหัวใจ ไม่ใช่สมอง..
นวย
ทำไมนายจีถึงยังไม่แต่งงาน
ขณะนี้นายจีอายุเกือบ 40 ปี มีการศึกษาดี และทำงานเป็นนักบันชี
เขาอยู่คนเดียว ด้วยความปรารถนาแรงกล้าคือการแต่งงาน เขสต้อง
การความรัก ความเป็นเพื่อน บ้าน เด็กๆ และ อื่นๆ จีเคยเกือบที่จะ
แต่งงาน แต่เขาได้ยกเลิกการแต่งงานก่อนที่จะเปิดขึ้นเพียงวันเดียว
ทั้งนี้เพราะมีบางสิ่งบางอย่าง ที่เขาไม่เห็นด้วย เพราะเขาพบว่า บาง
สิ่งบางอย่างที่ผิดเกี่ยวกับผู้หยิงที่เขาจะแต่งงานด้วย
เหตุการณ์นี้เกิดขึ้นเมื่อ 2 ปีมาแล้ว จีคิดว่าในที่สุดเขาก็จะได้พบกับผู้
หยิงที่เหมาะสม เทอมีเสนา ร่าเริง ฉลาก แต่จีจำเป็นที่จะต้องแน่ใจ
100% ก่อนการแต่งงานว่าเป็นสิ่งที่ถูกต้อง ในเย็นวันหนึ่ง ขนะที่เขา
ปรึกสาแผนการแต่งงานนั้น เจ้าสาในกนาคตได้พูดบางสิ่งบางอย่าง
ที่กวนใจจี
ดังนั้นเพื่อที่จะให้แน่ใจว่าเขากพลังจะแต่งงานกับผู้หยิงที่ถูกต้อง จี ร่างเอกสารข้อตกลง 4 หน้า ซึ่งเททอจะต้องตกลงกับเขาก่อนที่จะแต่งงานกัน เอกสารที่พิมขึ้นอย่างปรานีตเหมือนกับสันยาที่พิมโดยนักกดหมาย จะครอบคลุมทุกส่วนของการอยู่ร่วมกัน มีส่วนหนึ่งเกี่ยวกับ สาดสนา จะไปบ่อยแค่ไหน บริจาคเท่าใด อีกส่วนหนึ่ง ครอบคลุมถึงครอบครัว เช่น จะมีลูกกี่คน มีเมือใด เป็นต้น ในรายละเอียด จะสรุปถึง ประเพดของเพื่อน ของเค้าและเทอ ที่จะคบ สถานการการทำงาน ของภรรยาในอนาคด เขาจะอยู่ที่ไหน ใช้จ่ายเงินอย่างไร และในตอนท้าย เขสใช้กระดาด อึกครึ่งหน้า เขียนถึงนิสัย ของผู้หยิงคนนั้นที่จะต้องเลืก ไม่ว่าจะเป็น การสูบบุหรี่ การดื่ม การแต่งหน้า การบันเทิง และ อื่นๆ
เมื่อเข้าสาวในอนาคต ได้อ่านคำสันยา เทอก้อทำในสิ่งที่พวกเราคิดไว้ คือส่งมันคืนให้กับเค้า พร้อมกับบันทึกว่า โดนทั่วไป การใช้ชีวิตแต่งงานตามขนบทำเนี่ยมประเพนี ไม่ว่าชีวิต จะดีขึ้นหรือเลวลง มันก้อเพียงพอสำหรับคนอื่นทุกๆคน และ ก้อดีเพียงพอสำหรับฉัน ทุกสิ่งทุกอย่าง เป็นอันยกเลิก
อ่านแล้วมันคล้ายๆกับเพื่อนเรา อาจจะไม่เหมือน ซะทีเดียว แต่ถ้าลองเอาไปปรับใช้ดู มันก็ดีนะ เราว่า
david j. schwartz