18/12/45 .. สัมภาษณ์คนไม่ดัง (3)ตอบ: 4, อ่าน: 1328

พี่อ้อย

แม้เพิ่งมาประจำการเป็นพนักงานบริการถ่ายเอกสารในคณะได้ไม่นาน
แต่พี่อ้อยครองใจบรรดานิสิตวิศวะไปจำนวนมาก โดยเฉพาะภาคโยธาและไฟฟ้า
ซึ่งห้องเรียนอยู่ใกล้ร้านถ่ายเอกสาร ต้องเดินผ่านและใช้บริการประจำ..
ก็ด้วยลีลา จังหวะจะโคนการพูดคุยที่ไม่เหมือนร้านอื่น
ไม่ไช่คุยแบบขอไปที ไม่ใช่หน้าตาบึ้งตึงก้มหน้าก้มตาทำงานแบบหุ่นยนต์
รับมากดๆๆๆๆ แล้วก็หันกลับไปแบมือรับตังค์..
แต่พี่อ้อยคุยกับทุกคนอย่ามีชีวิตชีวา.. แถมมีการเคืองลูกค้าด้วยแน่ะถ้าไม่พอใจ..
ไม่ใช่แค่นั้น พี่อ้อยมีพรสวรรค์ในการถ่ายเอกสารมาก..
สั่งอะไรได้อย่างนั้น ไม่ต้องย้ำปากเปียกปากแฉะ
ถ้าทำผิดหรือทำไม่คมชัด ไม่สวย ก็แก้ให้ใหม่ด้วย..
เรียกว่าทำงานแบบเอาใจใส่น่ะ ทำแบบใช้สมองด้วย...
ผมไปติดต่อพี่อ้อยไว้แล้ว ว่าจะขอสัมภาษณ์ในฐานะคนถ่ายเอกสารมือหนึ่งของคณะ..
ผมมีความเชื่ออย่างหนึ่งว่า ร้านถ่ายเอกสารนี่แหละ เป็นที่รวบรวมเรื่องราวมากมาย
อย่างที่เคยเขียนไว้ในเรื่องสั้นคนถ่ายเอกสาร "พี่หนุ่มกับสังคมเหลวแหลก" ไง..

ลุงฟรุ๊ต

ไม่รู้ว่าลุงชื่อจริงชื่ออะไร แต่เห็นคนเรียกกันแบบนี้ตามอาชีพลุง
ลุงเป็นคนขี่มอเตอร์ไซค์ขายผลไม้ วนไปวนมาตามคณะต่างๆ ทั่วจุฬาฯ ไม่ว่าฝั่งไหน
ตอนเย็นๆ เวลาไม่ค่อยมีคนแล้ว จะเจอลุงเดินเข้ามาพร้อมถุงผลไม้
แตงโมหั่นชิ้น สับปะรด มะม่วง ฯลฯ.. ผลไม้มั้ยจ๊ะหนู..
เสียงลุงอ่อนโยนพร้อมรอยยิ้ม ร่างท้วมและศีรษะที่ผมน้อย
ผมไม่ค่อยคุ้นเคยกับลุงคนนี้เท่าไรเพราะไม่ค่อยได้เจอ
แต่ถ้ามีโอกาส ผมคงจะขอสัมภาษณ์ความเป็นมาเสียหน่อย..

น้องแคลร์

น้องแคลร์คือน้องปี 1 เฟรชชี่หน้าใส ริมฝีปากแดงฉ่ำ
ด้วยความใส และด้วยบุคลิกท่าทางนางแบบ เชิดนิดๆ
ซึ่งเป็นความแปลกและพบได้ยากในคณะที่ดูราวกับ ร.ร.ชายล้วน
ทำให้น้องแคลร์เป็นที่หมายปองของบรรดาหนุ่มโสดและไม่โสดทั้งหลาย
ยังไม่เข้าใจว่าทำไมถึงเลือกเรียนวิศวะหนอ..
.. และเมื่อเดือนที่แล้ว งานลอยกระทง
น้องแคลร์ก็ได้เป็นนางนพมาศประจำคณะด้วย แต่งชุดไทยแล้ว โอย ไม่ไหวเลย..
ผมรู้มาจากสายสืบว่า น้องคนนี้มาจากเตรียมอุดม
แต่ว่าก่อนหน้านั้นเป็นรุ่นน้อง ร.ร.ของผม ตอน ม.ต้น
เอาล่ะ .. รวบรวมข้อมูลและเหตุผลที่จะสัมภาษณ์มาได้อย่างมีน้ำหนักพอแล้ว
ผมจะเข้าไปสัมภาษณ์เพราะอยากรู้ความคิดว่า คนที่มีลักษณะอย่างนี้
เขามีความเป็นอยู่อย่างไร และมีมุมมองต่อเรื่องราวต่างๆ อย่างไร
ที่จริงการบุกเข้าไปประชิดตัวน้องแคลร์ คงไม่ใช่เรื่องง่ายเท่าไร
แต่ก็เอาเหอะ.. ลุยเป็นลุย

อาจารย์มงคล

ท่านนี้เป็นอาจารย์ที่นิสิตและคณาจารย์ทั้งหลายในภาคให้ความเคารพ
อาจารย์เก่งหลายอย่าง เรียกว่าถามอะไรตอบได้หมดทุกสาขาในทางไฟฟ้า
ยิ่งไปกว่านั้น อาจารย์ยังสนใจและเชียวชาญในด้านภาษา
จนกระทั่งเป็นหนึ่งในคณะราชบัณฑิต ผู้บัญญัติศัพท์เทคนิคภาษาไทยให้เราใช้กัน
... ความน่าสนใจก็คือ อาจารย์ดูเป็นคนกินอยู่ง่าย มัธยัสถ์
แม้จะมีคนคาดการณ์ว่าอาจารย์รวยมากก็เถอะ
อาจารย์ก็ยังคงใส่รองเท้าหนังคู่เก่า เสื้อผ้าชุดเก่าที่บางแล้ว
เดินก้าวยาวๆ ฉับๆๆ.. และดูเป็นคนครุ่นคิดอะไรได้ตลอดเวลา
อาจารย์เห็นโลกและเห็นความเป็นไปในจุฬาฯ มาแล้วหลายสิบปีนัก
และยังไม่เคยพอใจในการแต่งกาย กับกิริยาอาการของ "เด็กสมัยนี้" สักที
บางทีพวกเราเคยนึกสงสัยว่า อาจารย์เหงาบ้างไหม เรียนและทำงานวิชาการ
อยู่คนเดียวแม้อายุจะเกษียณแล้ว.. อาจารย์อยากเที่ยวพักผ่อนบ้างไหม..
อยากรู้แต่ไม่มีใครให้คำตอบได้..

น้องต่าย

ต่ายเป็นน้องที่ผมถือว่าสนิทสนมพอควร และรู้จักกันจากค่ายอิเล็กทรอนิกส์ปีก่อน
เธอเป็นข้อสรุปของวัยรุ่นในยุควัตถุนิยม ได้ดีทีเดียว..
หลายครั้งที่ผมเห็นการกระทำ หรือได้ฟังเธอเล่าแล้วไม่ค่อยสบอารมณ์
การกินอยู่อย่างฟุ่มเฟือย ฟู่ฟ่า.. ใช้จ่ายเป็นบ้าเป็นหลัง โดยไม่ได้ฉุกคิดเสียดายเลย
ทำทุกอย่างตามกระแส และตามเพื่อน
รวมไปถึงมุมมองกับการกระทำของเธอ ที่เธอว่าเป็น "ความรัก" มันดูแปลกๆ..
อะไรทำให้เธอเป็นแบบนี้ ??
โรงเรียนหญิงล้วนที่ใช้ชีวิตมาจนจบ ม.ต้น ?? .. ผู้ปกครอง ..??
.. อะไรก็ตามผมไม่รู้ ..
ผมอยากชวนเธอมานั่งพูดคุยแบบเป็นการเป็นงานสักครั้ง..


เรื่องราวของบุคคลเหล่านี้จะเป็นอย่างไร
ผมจะสัมภาษณ์ได้ตลอดรอดฝั่งหรือไม่
อาจจะโดยต่อยเอาก็ได้ถ้าถามคำถามไม่เข้าท่า
อย่างไรก็ดี โปรดติดตาม..