เมื่อคืนเป็นเทศกาลฮัลโลวีน ปล่อยผี ของฝรั่งเขา
ไอ้ผมรู้สึกว่าเกิดมายังไม่เคยออกไปเดินเที่ยวชมกะเขาเลย
วันนี้ได้โอกาสชักชวนเพื่อนๆ ไปเดินเล่นกลางคืนกัน
เดาเอาเองว่าคงพอมีควันหลงผีเผอ มาให้ดูกันปลายสัปดาห์บ้าง
แต่สุดท้ายก็ไปลงที่ร้านเหล้าอีกแล้วครับ :]
นั่งคุยและดื่มกันที่ร้านเสวนา ใกล้ราชภัฏสวนสุนันทา
ผมไม่ขัดศรัทธาเลย แถมดื่มมากกว่าเพื่อนอีก
วันนี้อารมณ์ดี..
เรื่องที่นั่งคุยกันนอกจากจิปาถะ ก็มีเรื่องที่จะหุ้นกันเปิดร้าน
เปิดร้านเหล้ากับเพื่อนๆ ในคณะ
และไม่ลืมความฝันที่จะเปิดร้าน CD โดยหาหุ้นส่วนมาขายนม
... แล้วพอดีมีโอกาสได้คุยกับเพื่อนสาวคนใกล้ตัว
ซึ่งกำลังจะจบสถาปัตย์ในปีนี้...
ราวกับฝันครับ..
นอกจากจะได้สถาปนิกสาวมาออกแบบแต่งร้านให้แล้ว
ยังได้หุ้นส่วนอีกด้วย เพราะเธออยากเปิดร้านกาแฟ ขนมปัง
ผมบอกว่านี่เอาจริงนะ.. ไม่ได้เมานะ
เธอว่า ใช่ เอาจริงสิ อย่าหลอกให้ดีใจละกัน
... ผมสิต้องดีใจมากกว่าไม่รู้กี่เท่า ได้คนรู้ใจมาเป็นหุ้นส่วน
แบบนี้ถึงได้อารมณ์ดีไงครับ
ผมเคยเล่าเรื่องการดื่มเหล้ามาแล้ว 2 ครั้ง
วันนี้ขอแถมอีกนิดก็แล้วกัน..
ผมเพิ่งค้นพบว่า ไอ้การดื่มเหล้ามากๆ มันทำให้ผม --
1. อืดอาดขึ้น
- กว่าจะเดินถึงห้องน้ำได้ ค่อยๆ ลุก ค่อยๆ ก้าว
กลัวจะไปสะดุด หรือชนใครเข้าอีกต่างหาก
- ง่วงๆ เบลอๆ ไปกินข้าวต้มกุ๊ยต่อกับเพื่อน
รู้สึกว่าวันนี้กับข้าวจะหมดจานเร็วกว่าปกติแฮะ..
รู้ตัวทีนึง กับข้าวก็เกลี้ยงแล้ว เหมือนผมยังไม่ค่อยได้กินเลย
2. ท้องไส้ปั่นป่วนในวันรุ่งขึ้น
- มั่นใจก็คราวนี้นี่เองครับ ว่าผมดื่มเหล้าเมื่อไร
วันรุ่งขึ้นจะเกิดอาการท้องโครกคราก และรีบวิ่งเข้าส้วมทุกที
เหมือนว่าเหล้าเป็นยาระบายปานนั้น..
สุดท้ายคืนนี้ค้างที่บ้านเพื่อน กลับไม่ไหว
ไม่ใช่เพราะผมเมา ผมยังไม่เมา.. :]
แต่เพราะเพื่อนที่ขับรถมา ขับไม่ไหวแล้ว..
สนองนโยบาย เมาไม่ขับ ครับ
ก็เลยกลายเป็น เมาไม่กลับ
แถมเพื่อนอีก 2 คนดันสนองนโยบาย เมาไม่หลับ ด้วย
มันนั่งเล่นเน็ตกันจนเช้า.. เพื่ออะไรฟะเนี่ย..
ผมเองหลับไปนานแล้วล่ะ
เดี๋ยวตื่นไปงาน Fat Festival ไม่ทัน..
จะไปดูเพื่อนเล่นดนตรีซักหน่อย :]
นวย