เมื่อวันเปิดเทอมวันแรกมีงานปัจฉิมนิเทศนิสิตภาคไฟฟ้า
การสัมมนาตลอด 4 ช.ม. เน้นไปที่เรื่องการเรียนต่อและทำงาน
เรียนจบแล้วทำอะไรดี เรียนต่อหรือทำงานเลยดี..
ถ้าเรียนต่อ จะเรียนในประเทศ หรือเรียนที่อเมริกา หรือญี่ปุ่นดี..
แล้วต้องเตรียมตัวเรียนต่ออย่างไร.. บรรยากาศการเรียนเป็นยังไง
ถ้าเลือกทำงาน จะทำงานอะไรดี.. ทำกับองค์กรเล็กหรือใหญ่ดี..
ราชการหรือเอกชนดี บริษัทของญี่ปุ่นหรือฝรั่งดี ...
จะเตรียมตัวสมัครงานและสัมภาษณ์อย่างไร..
บรรยากาศการทำงาน และการวางตัวกับสถานที่ใหม่เป็นยังไง..
หรือจะเป็นเถ้าแก่เปิดกิจการเองเลยดี..
เรียกว่าเข้าไปนั่งฟังแล้วได้ประสบการณ์มากมาย
จากบุคคลหลายหลาก ทั้งจากคณาจารย์ และรุ่นพี่ศิษย์เก่าภาคไฟ
เพื่อนๆ ส่วนมากที่เข้าไปฟัง จะยังไม่ได้คิดวางแผนอะไรไว้
แล้วพอเข้าไปฟัง เดินออกมาก็รู้สึกจะพบความฝันตัวเอง
ปรากฏขึ้นมาลางๆ ให้พอมองเห็น
แต่ผมต่างจากคนอื่นอยู่นิดนึง ผมเดินเข้าไปพร้อมกับความฝัน
ผมมีโครงการคร่าวๆ สำหรับชีวิตไว้แล้ว.. ผมอยากเปิดร้านขาย CD
แต่พอ 4 ช.ม. ผ่านพ้น ผมเดินออกมาพร้อมกับความฝันที่ดูจะจางลง
..เกิดอะไรขึ้น..
การที่ความฝันจางลง ผมว่าไม่ใช่สิ่งที่เลวร้ายเลย
อย่างน้อยยังดีกว่าการพบว่าความฝันมันเปลี่ยนไปโดยสิ้นเชิง
สิ่งที่ทำให้ความฝันผมจางลง ก็คือความเป็นจริงที่ผมลืมมองไป
ผมนั่งคุยกับเพื่อนข้างๆ ถึงเรื่องที่อยากเปิดร้าน และเขาสะกิดผมไว้
เขาเป็นคนหัวการเงินที่ชอบพูดแย้ง อะไรก็ได้ขอให้ได้แย้งไว้ก่อน
แต่กลับเป็นสิ่งที่ดีสำหรับผม.. ผมมองเห็นปัญหาหลายอย่างที่คิดไม่ถึง
ผมกลับมาลำดับรายการใหม่ให้ความคิดมันชัดเจน
สิ่งที่ต้องคำนึงถึงเป็นสำคัญในการเปิดร้านขายของ มี 3 ข้อ
1. ทำเล
- จะขายที่ไหน
- ลูกค้าและยอดขายเป็นอย่างไร
- ส่วนแบ่งตลาดมากน้อยเท่าใด
2. จุดขาย
- จุดขายของร้านเราที่เด็ดกว่าร้านอื่นคืออะไร
- ดูความเป็นไปได้ของการเงินอีกที ทำแล้วไม่เจ๊งชัวร์ไหม
- รายรับต่อเดือน หักต้นทุนและรายจ่ายค่าเช่า แล้วพอไหวไหม
- อย่าลืมนึกถึงระยะเวลาคืนทุน
3. เงินทุน
- เงินลงทุน ใช้เท่าไร
- เอาเงินมาจากไหน เงินเก็บคงมีไม่พอ และคงถูกห้ามใช้
3.1 หาอาจากศูนย์ (ทำงานก่อน แล้วเงินเก็บพอค่อยเปิดร้าน)
- ขายความรู้และงานหนัก คือทำงานออฟฟิศ
- ขายความรู้และงานเบา คือสอนพิเศษกวดวิชา
- ขายจินตนาการ คือทำงานศิลปะ ดนตรี หรืองานเขียน
- ขายฝีมือ คือล่ารางวัลจาการแข่งขันหรือประกวดต่างๆ
3.2 ยืมเอาแล้วค่อยทำงานใช้หนี้ (เปิดร้านได้ทันที)
- หักคืนจากยอดกำไรแต่ละเดือน ทุกๆ เดือน
- หักคืนจากการทำงานอื่น ในข้อ 3.1 นั่นแหละ
... ถ้าผมขบปัญหาพวกนี้แตกหมดเมื่อไหร่
ก็เท่ากับว่าความฝันสำเร็จไปครึ่งทางแล้ว
วันนี้อาจารย์หลายคนพูดไว้ดีมากๆ
"ไม่ว่าจะเลือกทำงานหรือเรียนต่อ
ขอให้ทำตามความฝันตัวเองก็พอ"
"ทุกคนเกิดมาก็เพื่อทำงาน คนเรียนต่อสุดท้ายก็ต้องทำงาน
แต่การเลือกงาน ขอให้ทำงานที่รู้สึกอยากทำมัน
รู้เป็นส่วนหนึ่งในชีวิตได้ ไม่ใช่อยากสลัดทิ้งตลอดเวลา
หรือพอหยุดเสาร์อาทิตย์ทีก็ดีใจเหมือนพ้นขุมนรก"
ผมฟังแล้วนึกภาพตัวเองในอีก 10 ปี .. อายุ 31-32
ยืนยิ้มคุยกัลูกค้าเจ้าประจำในร้านตัวเอง
หรือไม่ก็นั่งเครียดกับงานออฟฟิศ และการคุมลูกน้อง
แถมต้องทำงานให้หัวหน้าพอใจ..
แค่นี้ก็ช่วยตอกย้ำทางเลือกของผมได้เยอะเลยทีเดียว
... สุดท้าย ไอเดียเพิ่มเติมของช่วงนี้
ได้มาจากการนั่งคุยเล่นกับลุงขายไอติมครับ
ลุงโก๊ะ ..เป็นคนดี และสู้ชีวิตมาก
เข็นรถขายไอติมลูกเสือกี่ปีมาแล้วก็ไม่รู้ได้
แต่อย่างน้อย ผมซื้อครั้งแรกก็ตอนเรียนอยู่ ม.2 น่ะครับคิดดู
ลุงแกเดินขายไปทั่ว ทั้งในจุฬา เตรียมอุดม และสาธิตปทุมวัน
ลุงมีรายได้ปกติๆ เดือนนึงราว 2 หมื่นบาทเลยนะครับ..
ผมชวนลุงว่า ถ้าผมเปิดร้านนม กาแฟ ได้แล้ว
จะให้ลุงมาขายในร้าน เปิดเค้าน์เตอร์เลย จะได้ไม่ต้องเดิน
ลุงถามว่าฟรีมั้ยวะเสี่ยนวย.. ผมยิ้ม และพยักหน้ารับ..
กลับมาถึงบ้าน ตอนเขียนบันทึกเรื่องลุงไอติม
ผมก็เกิดไอเดียขึ้นมาทันที
... ผมจะดูแลการขายเฉพาะ CD
และจะหาหุ้นส่วน 1 คนมาดูแลการขายเครื่องดื่ม นม กาแฟ
โดยเปิดขายมันในร้านเดียวกัน ตามที่คิดไว้เดิมนี่แหละครับ
ถือว่าเป็นการแบ่งเบาต้นทุน ค่าแต่งร้าน และค่าเช่าไปด้วย
แถมเป็นการถ้อยทีถ้อยอาศัยกันด้วย..
เป็นร้านนมที่แปลก และเป็นร้าน CD ที่แปลก คือว่า
ผมเอาเพลงไปวางให้ลูกค้านมฟังฟรี ร้านมก็จะมีลูกค้ามากขึ้น
แต่การที่ผมได้เก้าอี้ที่นั่งฟังเพลงฟรีๆ ในร้านนม
ก็คงเรียกลูกค้าของ CD ได้มากขึ้นเหมือนกัน..
.. ใครที่ฝันอยากเปิดร้านนม กาแฟ ขนมปัง
และไม่รังเกียจที่จะร่วมกิจการกับผม.. : ]
กรุณาติดต่อด่วนครับ.. เราต้องคุยกันแล้วล่ะ..
นวย