บรรยากาศงานวันนี้แทบจะถอดแบบจากปีที่แล้วมาเป๊ะๆ
น้องมานั่งรอลงทะเบียน แกร่วๆ ไม่พูดไม่จากัน
แล้วก็ขึ้นห้องเรียนชั้น 13 ไปนั่งฟังบรรยายทั้งวัน
ปีที่แล้วเป็นวิชาการอันน่าเบื่อยาวเหยียดตลอดวันเต็ม
ปีนี้เลยเปลี่ยนมาเป็นช่วงเช้ามีกิจกรรมในห้องเล็กๆ น้อยๆ
แล้วตอนบ่ายค่อยวิชาการ
ตั้งใจจะทำตลกเฮฮาให้น้องคุ้นเคยกันและไม่เกร็ง
แต่ว่ากล้องวีดิโอของ NECTEC สปอนเซอร์รายใหญ่
ก็ดันตามจับผมตลอดเวลา
แทบจะพูดไม่ออก เล่นได้ไม่เต็มที่
ลูกทีมผมอีก 3 หนุ่มก็หายไป เหลืออยู่แค่ 1 หนุ่ม
ซึ่งก็ทำตัวเป็นคนดูเลย ไม่ช่วยรับมุข ไม่ช่วยพูดอะไร
มันไปนั่งอยู่กับคนดู.. เห็นแล้วกลุ้มใจกับสามวันที่เหลือ
เล่นคนเดียวตูก็ตายสิ..
... อย่างน้อยสไลด์ยาวแค่ 5 นาทีที่เตรียมมาเป็นเวลานานก็ใช้ได้
น้องๆ ฮาตรงที่ตั้งใจให้ฮา..
และตอนบ่ายทำไมก็ยังเป็นผมอีกนะ ที่ต้องรับหน้าที่สอนหนังสือน้องๆ
ใครทำวิชาการวะเนี่ย เอามาโยนให้ตูออกไปสอนอีกละ
ตูอยู่กิจกรรมสันทนาการนะเฟร่ย.. แบบนี้เสียภาพลักษณ์หมด
เป็นพิธีกร เป็นคนคุมน้องเดิน เป็นคนนำสันทนาการ
แล้วต้องสอนหนังสืออีกเรอะ.. เอาเข้าไป
... สอนน่ะไม่ยากครับ แต่น้องๆ พวกอัจฉริยะนี่สิดื้อมาก
ทำเป็นหมดแล้วทุกอย่าง ก็เลยไม่ยอมสนใจเรียน
(แล้วจะมาค่ายนี้ทำหยังครับ)
.. มีน้องก้าวร้าวอยู่หลายคนเหมือนกัน ก็คล้ายๆ ปีก่อน
มันเป็นวัยกำลังดื้ออ่ะนะครับ เด็ก ม.3 ผู้ชาย
เพื่อนผมคนหนึ่งถึงกับโมโหใส่เด็กที่พูดจา กร่างๆ
เล่นเอาเครียด
จบจากกิจกรรมสันทนาการก็ 3 ทุ่มกว่า .. หมดมุขเลยรีบตัดจบ
หมดวันแรกผมรู้ดีแล้วว่า
เพื่อนในทีมบางคนไม่มีความเป็นผู้นำเอาเสียเลย
เหมือนผมทำทุกอย่างคนเดียวมากกว่า
... สรุปได้เลยว่า คนที่พูดเก่ง จีบสาวเก่ง พูดจากะล่อน และลื่นไหล
ไม่ได้แปลว่าจะกล้าแสดงออกเสมอไป
คืนนี้ผมนอนคิดหนัก คงต้องปรับแผนสำหรับสามวันที่เหลือเสียแล้ว !!
นวย