รู้ตัวว่าความชอบมันค่อยๆ เปลี่ยนไปตามวัย
ตั้งแต่เด็กจนอายุเท่าปัจจุบัน
ผมรู้ก็รู้ว่ามันเปลี่ยนไปนะ แต่ก็รู้ตัวว่าไม่ได้แกล้งเปลี่ยน มันเป็นเอง
ก็แปลก ที่อยู่ดีๆ เราก็กลับชอบอะไรเหมือนคนทั่วๆ ไปเค้าชอบกัน
คนทั่วๆ ไป ที่พออายุมากเข้าก็เริ่มเบนความชอบมาเป็นอันเดียวกันหมด
อย่างเช่น
- ตอนเด็กๆ ผมชอบกินไข่ขาว
โตมาผมกลับชอบไข่แดง ยิ่งสุกยิ่งชอบ
- ตอนเด็กกินไอติมวานิลลาราดบัตเตอร์สก๊อต ว่าช่างหอมหวานชื่นใจ
ตอนนี้กินไม่ได้แล้ว แค่คำแรกก็เลี่ยน กินได้แต่ขมๆ อย่างช๊อคโกแลต
- ตอนเด็กกินผักบุ้ง กินแตงกวา กินถั่วงอกไปตามประสา
ไหงตอนโตหันมาชอบมะระ ชะอม เฉยเลย
- ตอนเด็กชอบคนที่หน้าตา ตอนนี้ก็ยังเป็นแบบนั้นอยู่.. เอ้ย ไม่ใช่ๆ
ตอนนี้กลับมองข้ามไปหลายอย่าง .. ตอนนี้เข้าใจคำว่าความรัก
หลังจากผ่านประสบการณ์มาพอสมควร.. (เฮ่ยๆ..มาเข้าเรื่องนี้ได้ไงเนี่ย)
คุยกับเพื่อนถึงข้อสังเกตเกี่ยวกับความชอบข้อนี้
เพื่อนบอกว่า ใช่ เป็นเหมือนกัน
อืม .. นี่ครั้งหนึ่งในชีวิตที่รู้สึกว่า
อ๊ะ เรามีความเป็นมนุษย์ปุถุชนอยู่แฮะ..
ท้ายสุดเราก็ไปตามค่านิยมของคนส่วนมาก จนได้..
นวย