26/7/45 .. อาจารย์หนอ อาจารย์
บอกว่าเริ่มสอบบ่ายโมงสิบห้า ... ยังไงพยายามอย่าเข้าสายนะ
ผมไปถึงห้องสอบบ่ายโมงสิบนาที
เหลือเวลาอีกตั้งห้านาที ... ทั้งชั้นเงียบสนิท ... ผมยิ้มในใจ
... โอ้ ในที่สุด ... หลังจากเข้าเรียนสายมาทุกครั้ง
กูก็ได้เข้าห้องสอบก่อนเพื่อนล่ะวะ...
ปรากฏว่า ... ภาพที่เห็นคือ
เพื่อนๆ นั่งก้มหน้าก้มตาทำข้อสอบกันอยู่เต็มห้องเลย
... ผมเข้าสายอีกแล้ว ??
เข้าสอบเป็นคนสุดท้ายด้วย ... เขินเลย !!
จะไม่อายเลยถ้าประตูมันจะไม่ล๊อกอัตโนมัติน่ะ
ต้องให้อาจารย์เอาบัตรมาสแกนเปิดประตูให้... อีกแล้ว
ไอ้นวยหนอ ไอ้นวย
27/7/45 .. กังวลเรื่องโปรเจ็กที่ยังไม่เอาจริงเสียที
นี่คงเพราะเปลี่ยนอาจารย์ที่ปรึกษา ทำให้ผมมีเวลาทำงานอื่น
แต่ก็ทำให้เวลาสำหรับโปรเจ็กถูกผัดออกไปทุกวันๆๆ
วันนี้ก็ต้องทำรายงานแล็บอีกแหละ
วิชาแล็บที่รายงานผ่านเกณฑ์ยากที่สุดในโลก
... กังวลว่าจะเอาอะไรมาเป็นตัวกำหนดลำดับงานที่ผมต้องทำในโปรเจ็ก
และรายงานความคืบหน้าฉบับแรกที่ต้องส่งในอีกไม่กี่วันแล้วนี่
จะทำยังไงดี
29/7/45 .. พักสมอง โดยการอ่านหนังสือเตรียมสอบมิดเทอม
วิชาการจัดการ สอบวันพรุ่งนี้
ไม่เคยเป็นอย่างนี้มาก่อนในชีวิต
สอบวันถัดไปแต่ยังไม่อ่านเลยซักนิด กลับไม่วิตก
ใครบ้างเอาการอ่านหนังสือสอบเป็นการพักผ่อนชีวิต
เป็นงานอดิเรกที่ทำให้หยุดคิดถึงรายงานแล็บ และโปรเจ็กได้สักวันสองวัน
เท่านี้ก็ยังดีวะ
30/7/45 .. การสอบมิดเทอมวิชานอกภาคเพียงวิชาเดียวที่ผมเรียน
สอบวันนี้บ่าย และผ่านไปได้ด้วยดี
อารมณ์ของคนสอบเสร็จ ก็คือดีใจ อยากเที่ยว อยากผ่อนคลาย
อยากฉลองกับคนรู้ใจที่เพียรอ่านตำรามาด้วยกัน
... วันนี้กลับเกิดการเข้าใจผิดอย่างหนัก
ผมเดินเข้าไปกลางคณะ หมายจะเจอเธอคนนั้นนั่งรออยู่
แต่เฮ่ย .. โต๊ะเก้าอี้ในลานนั้นร้างคน ไม่มีใครอยู่
ลมยามเย็นพัดใบไม้ปลิวลงมาเยอะเหลือเกิน
ผมเดินไปนั่งรอเธอที่โต๊ะที่(ผมเข้าใจว่า)นัดกันไว้
เธอไม่มา.. ผมเอนลงนอนบนม้านั่งยาว
โทรหาเธอ เธอไม่อยู่แล้ว เธอไปเที่ยวแล้ว
ทำไมชีวิตมันเศร้าจังหนอ.. ผมนอนลืมตามองต้นไม้ต่อไป
ใบไม้ยังร่วงลงมาเรื่อยๆ ยังกับมิวสิควิดีโอ ...
.. อืม..พระเอกมิวสิคคนนี้จะตายเอา
31/7/45 .. อาจารย์ที่ปรึกษาโปรเจ็กโทรมาตามตัวแต่เช้า
ตอนเดินมารับสาย ตกใจหมดเลย
แต่ในใจก็แอบรู้สึกดีลึกๆ ว่าอาจารย์ยังเป็นห่วงนะ
โชคดีที่รอบแรกอาจารย์โทรมาตอนงัวเงียๆ เดินมารับสายไม่ทัน
ไม่งั้นมีฮาแน่ครับท่านผู้ชม
1/8/45 .. แม้จะมีงานล้นมือ
แต่พอเห็นเพื่อนผู้เป็นประธานชมรมไฟฟ้า กำลังขะมักเขม้นจัดงาน e-camp
นั่งทำนั่งเตรียมงานอยู่ลำพัง ไม่มีคนช่วยคิดช่วยหยิบจับอะไร
ผมในฐานะแกนสันทนาการงาน e-camp ก็เลยจัดประชุมด่วน
พยายามจะยื่นมือเข้าไปจัดบรรยากาศให้มันไม่เคร่งเครียด
และความคิดใหม่ในที่ประชุมวันนี้ก็คือ ทำเว็บเพจเผยแพร่รายละเอียด
แล้วก็รับสมัครไปด้วยเลยในตัว แบบนี้ท่าจะเวิร์ค
ใครมีน้องๆ อยู่ ม.3-ม.4 และสนใจค่ายอิเล็กทรอนิกส์ ติดต่อมาด่วนครับ
เดี๋ยวจัดที่ให้ ไม่ต้องลงคัดเลือกกับเค้าหรอก.. อิอิ
2/8/45 .. มีโอกาสได้ดื่มด่ำกับเกม Tetris Attack ในห้องภาคไฟเป็นครั้งแรก
นั่งเล่นแบบมาราธอน ตั้งแต่เย็นจนค่ำมืดดึกดื่น
มันเป็นเกมธรรมดาๆ ที่พอเด็กมหาลัยเอามาเล่นกันแล้วกลับไม่ธรรมดา
โดยเฉพาะบรรดาเซียนๆ ทั้งหลาย เห็นความไวของสมองและนิ้วแล้วต้องทึ่งครับ
... ผมเองก็ไม่คิดว่ามันน่าสนุกตรงไหน แต่พอหลุดเข้าไปทดลองแล้ว
เอ้อ.. ก็สนุกดีแฮะ ตัวเกมมันมีอะไรน่าคิดมากกว่าที่เห็น
และที่พิเศษคือ พวกเราในห้องภาคเนี่ย ไม่ได้เล่นเกมด้วยสมองกับนิ้วแค่นั้น
แต่เสน่ห์ของเกมนี้ในสถานที่นี้ คือการเข่น ครับ ... ต้องพูดจาข่มคู่ต่อสู้ไว้ก่อน
เล่นเก่งเล่นแย่ แพ้ชนะไม่สำคัญ ถ้าเข่นชนะก็เป็นอันสุขใจ : ]
บางทีเล่นๆ อยู่ ไปเข่นคู่ข้างๆ ก็มี.. กระโดดข้ามจอกันเลย..
วันไหนเจ็บนิ้ว ไม่เป็นไร พอเล่นไหว ..แต่ถ้าวันไหนเจ็บคอล่ะไม่ต้องเล่นกัน..
ฮ่ะๆๆ..
4/8/45 .. ใช้เวลาทั้งวันทำงานใหม่
พรีเซนเตชั่นวิชาวิศวกรรมโทรคมนาคม
ผมเลือกเรื่องที่เข้าใจง่าย เป็นเรื่องใกล้ตัว หาข้อมูลก็ง่าย และน่ารู้ที่สุด
แน่นอนครับ เรื่องโครงข่ายของเทเลคอมเอเซีย.. : ]
ทำจนรู้ทริกใน Powerpoint จนทะลุปรุโปร่งแล้ว
คล้ายๆ กับไอ้การทำกราฟรายงานแล็บหลายๆ รอบ ก็จะเชี่ยวชาญ Excel ด้วย
ตอนนี้เรียกผมว่า Microsoft Office Man ละกันครับ..
5/8/45 .. ตอนเย็นไปดูเพื่อนภาคประกวดร้องเพลง
CU Singing Contest ครั้งที่ 11 แล้ว
ร้องดีทีเดียว ดีกว่าที่คิด.. ไม่เสียแรงหา backing track ให้ครับ
พยายามบอกเธอว่า ถ้าดังขึ้นมาเนี่ย
ต้องให้สัมภาษณ์ว่านวยคือผู้อยู่เบื้องหลังความสำเร็จนะ..
6/8/45 .. คุยกับเพื่อนมัธยมผู้ใกล้ชิดวงการดนตรีเพลงไทย
คนนี้เฝ้ามองความเป็นไปของเพื่อนอีกคน และคนอื่นๆ ในกลุ่ม monotone อยู่นาน
วันนี้มีเรื่องราวภายในมาเล่าให้ฟัง
ดีใจที่ได้ฟัง ..
ผมมีความรู้สึกใหม่ ว่ายุคนี้การสื่อสารทางอินเตอร์เน็ตมันมีประโยชน์จัง
เพื่อนๆ ผม รู้จักคนในวงการหลายคนก็โดยช่องทางนี้นี่เอง
ตัวผมไม่รู้จักบุคคลเหล่านั้นเป็นการส่วนตัวเลย
แต่การมีเพื่อนเป็นคนที่รู้จัก ทำให้ผมรู้สึกเหมือนใกล้ชิดพอสมควรแฮะ
ไม่เลวๆ..
7/8/45 .. ตื่นไปเรียนยังไม่ทันเช่นเคยแม้จะเรียนตั้ง 10 โมง
ปัจจุบันนี้ไม่เคยหวังแล้วว่าจะไปเข้าเรียนทัน
ก็มันกลายเป็นคนขี้เกียจไปแล้วนี่หน่า..
นั่งแต่งเพลงต่อจนจบอีกเพลง ช่วงนี้สมองแล่นจัง
คนเราบางทีเวลามีงานมารุมเร้าเข้าเยอะๆ ก็พาลหนีไปทำอย่างอื่นที่สบายใจซะดื้อๆ
หลายคนบอกว่า ปกติไม่เคยคิดจะจัดโต๊ะ จะฟังเพลง จะทำนู่นทำนี่
แต่จะมาอยากทำเอาก็ช่วงที่ต้องอ่านหนังสือสอบนี่ล่ะ ไม่รู้ทำไม
.. อ๊ะ ก็นี่ล่ะครับ คนเรา..
8/8/45 .. มีเวลา 2 ชั่วโมง พอที่จะแว้บไปดูหนังเรื่อง 40 Days 40 Nights ที่ลิโด้
เรื่องของหนุ่มคนหนึ่งที่ดันตั้งใจว่าจะถือศีล โดยไม่ข้องเกี่ยวกะหญิงในทางความใคร่
ไม่คิด ไม่ทำอะไรทั้งสิ้นเป็นเวลา 40 วันเต็ม
เนื้อเรื่องดำเนินไปโดยสอดแทรกมุขตลกที่ทะลึ่งเล็กๆ ตลอดเรื่อง
ก็ถือว่าสนุกใช้ได้เลยครับ
11/8/45 .. มีน้องคนนึงมาคุยให้ฟังว่า เข้าเรียนปี 1 คณะนี้มาเนี่ย
เรียนมาก็ 2 เดือนกว่า เพิ่งรู้ตัวว่าไม่ชอบเลย
ต้องการย้ายคณะมาก
ผมเห็นใจ แต่หาข้อสรุปให้ไม่ได้นอกจากจะเตือนว่าคิดดีๆ ก่อนจะทำอะไรนะ
ถ้าย้ายคณะแล้วไม่ชอบอีกที คราวนี้ท่าจะเซ็งกว่าเก่า
ไอ้เรื่องการย้ายไปสู่สภาพที่ถูกใจกว่าน่ะ ผมสนับสนุนเต็มที่อยู่แล้วล่ะครับ
ทำมาบ่อย.. ฮ่ะๆๆ
ทั้งย้ายสถานที่ฝึกงาน ย้ายอาจารย์ที่ปรึกษาหัวข้อโปรเจ็ก
แต่ละเรื่องชวนให้ผู้ใหญ่เขาหมั่นไส้ทั้งน้าน...
โอเคจบครับ
สำหรับวันนี้รายงานแล็บก็ทำเสร็จสิ้นลงเสียที
พรีเซนเตชั่นเทเลคอมก็ผ่านพ้นเหมือนกัน
แม้แต่ละอย่างจะตะกุกตะกัก ไม่ดีอย่างที่คิด แต่ก็ผ่านพ้นแล้วล่ะฮะ
ยินดีให้กับตัวเองด้วย นายอึดมากไอ้นวย..
ตั้งแต่พรุ่งนี้ ผมจะกลับมาเขียนบันทึกแล้วล่ะครับ.
นวย