อาการปวดเท้ายังคงไม่หาย
ดันไปเดินเตะขาเก้าอี้อย่างแรง
นิ้วซ้นเลย .. บวมเป่งครับ
เกือบ 3 สัปดาห์แล้ว ก็ยังปวดอยู่
อาการง่วงนอนก็ไม่รู้มาจากไหน
สงสัยจะมาจากความขี้เกียจ
เพราะรู้ว่าปีนี้การสอบไม่หนักหนาอย่างที่เคย
เรียกว่าสบายกว่าเดิมไม่รู้กี่เท่า
นี่เป็นเฉพาะสาขาที่ผมเรียนหรือเปล่า
ก็ไม่ทราบได้
พยายามอ่านตำรา ก็ไม่มีกะจิตกะใจจะอ่าน
ครั้นจะค้นคว้าโปรเจ็ก ก็ขี้เกียจอีก
หรือว่าจะทำรายงาน ก็ยังไม่อยากทำตอนนี้
ถ้าเวลายังไม่จี้ตูด ก็ไม่ทำงาน ว่าอย่างงั้นเลย
ยิ่งพยายามนั่งจ้องหน้าจอ
ดูวิดีโอสอน Visual C++ ของไทยอนิเมท
ต้องเร่งศึกษาเพื่อเอาไปใช้ประกอบ ซีเนียร์โปรเจ็ก
เจ้านี้ผมว่าสอน Photoshop ได้แจ๋วเลย
แต่ปรากฏว่าสอน Visual C++ ได้น่ามึนมาก
ช่วงภาษา C เบื้องต้นก็พอทน
แต่พอถึงช่วงของ Visual กลับไม่มีหลักมีการ
ยิ่งดูยิ่งน่าเบื่อ และก็ง่วงนอนหนักเข้าไปอีก
ตอนเย็นๆ เพื่อนแวะมายืมหนังสืออิเล็กทรอนิกส์
อุตส่าห์มาหาถึงที่เลยครับ
การได้ลงไปเดินเล่นแถวๆ บ้าน
ค่อยทำให้หายเบื่อหายง่วงได้หน่อย
ต้องขอบคุณเพื่อนแฮะ
แล้วยิ่งไปเจอเดอะกีตาร์ เล่มใหม่วางแผงพอดี
คราวนี้สมองตื่นทันทีอย่างไม่น่าเชื่อ
ซื้อมาแล้วนั่งเล่นอยู่เป็นชั่วโมงๆ
ผมว่าผมหันไปเอาดีทางอื่นที่ไม่ใช่การเรียน คงจะดีนะ
อย่างน้อยความฝันของผม ก็ไม่เคยเข้าใกล้อาชีพวิศวกรเลย
แต่กลับวนเวียนอยู่แถวๆ อาชีพสื่อสารมวลชนทั้งหลาย
ค่อนๆ ไปทางขีดๆ เขียนๆ วาดๆ หรือบันเทิงเริงใจ
เท่าที่ทำได้หลังจากรู้ความฝันตัวเอง ก็คือ
เลือกเรียนภาควิชาไฟฟ้า สาขาสื่อสาร
เข้าใจว่านี่คงเกือบๆ คล้ายๆ จะใช่ความฝันที่สุดแล้ว
ทำไงได้ล่ะครับ ก็ผมเลือกเดินมาทางนี้แล้วนี่
จะไปเอ็นท์ใหม่ เข้านิเทศหรือศิลปกรรม ก็ใช่ที่แฮะ
นวย