(( วันที่สองเป็นวันที่น้องๆ แต่ละบ้านจะได้ไปเต้นประชันกัน
ทำกิจกรรมหมุนเวียนแต่ละบ้าน และมีพิธีบายศรีสู่ขวัญตอนค่ำ ))
ผมติดสอยห้อยตามบอยและกล้ามาอยู่ที่บ้านเดิม
เนื่องด้วยน้องๆ พี่บ้าน บ้านบอลโลกของนายเก่งนั่นน่ะ
ไม่ได้ดูแล ไม่ได้ใส่ใจ พวกผมเลย
ทำราวกับไม่มีตัวตน แม้แต่เก่งก็ไม่ดูแลเพื่อน
แต่จะไปว่าเก่งมันก็ไม่ได้ เก่งมันไม่เคยชวนให้เราไปอยู่บ้านมันเลย
เราเองที่พาน้องไปเข้าบ้านนั้น
สุดท้าย วันนี้ก็เลยเปลี่ยนใจมาอยู่บ้านผีเช่นแต่แรก
สาเหตุใหญ่ก็คือ
น้องปี 2 คนนึง นามว่าน้องปอ ครับ
เมื่อคืนเจอกันในคอนเสิร์ต เธอทักทายและถามว่าวันนี้หายไปไหน
ไม่เห็นมาทำบ้านกันเลย
แค่ความใส่ใจ คำพูดแค่ประโยคเดียวก็ทำให้ผมรู้สึกดีกับบ้านนี้แล้วล่ะ
แม้บ้านนี้จะไม่มีน้อง ร.ร. ผมมาเลย
แต่ผมก็ทำหน้าที่พี่บ้านเต็มที่ครับ
เต้นกระจาย
พยายามทำฮา เป็นตัวส่งมุขให้บอยกับกล้า
สองคนนั้นเขาตัวตบอยู่แล้ว ทำอะไรก็ฮาไปหมด
อืมมม ...สนุกอีกวันละ..
คืนนี้งานบายศรี ผูกข้อมือ เกือบมีปัญหากับบ้านข้างเคียง
เรื่องเกี่ยวกับการแย่งสถานที่กันแหละครับ
บอยกะกล้า อารมณ์มุทะลุไปหน่อย
แรงมาแรงไป ฟังมาไม่รู้อะไรจริงอะไรเติมแต่ง ก็พาลเคืองไว้ก่อน
ผมล่ะปวดหัว..
สุดท้ายเคลียร์ทุกอย่างไปได้ด้วยดี
งานคืนนี้ซึ้งใจจัง
มีความสุข
เสียงหายแหบแห้งและเจ็บคอ เพราะนอนน้อยมาเป็นคืนที่ 3
จะตายแล้วครับ.
นวย