28/4/45 .. ว่าด้วยเรื่องบายเนียร์ (สอง)ตอบ: 1, อ่าน: 962

วันเสาร์ 27 เวลาสิบโมง :

นัดกันคุยเรื่องบายเนียร์เป็นรอบสุดท้าย ที่คณะ
นอกจากแกนนำจำนวน 3 คนแล้ว
ซึ้งใจมากที่เพื่อนคนอื่นๆ มากันเป็นจำนวน 0 คนถ้วน
ไม่รู้ชวนกันยังไง
อาจเป็นความผิดพวกเราเองที่บอหข่าวกันฉุกละหุก
หวังไว้ลึกๆ แค่ว่า .. วันจริงคงจะไม่เป็นแบบนี้..

ที่ดีใจคือน้องๆ ปี 1 และ ปี 2 ก็มีตัวแทนมานั่งคุยกันด้วย
ไม่รู้ว่าใครเรียกน้องมา แต่ทำให้ผมประทับใจมาก..
น้องๆ น่ารักจัง..


วันเสาร์ 27 เวลาบ่ายโมง :

สามแกนนำ ไปนั่งกินสุกี้กันเพื่อรออีกหนึ่งหนุ่ม
และถือโอกาสร่วมแจมในงานเลี้ยงวันเกิด
ของน้องสาวคนหนึ่ง (ซึ่งมานั่งคุยกันแต่เช้า) ด้วย..
เห็นน้องปี 1 เค้ารักกันดี .. ไอ้เราคนแก่ก็พลอย อมยิ้ม ไปด้วย..


วันเสาร์ 27 เวลาบ่ายสาม :

หลังจากนั่งถ่วงเวลา แกล้งคนที่มาต่อคิวด้วยสีหน้าไม่รับแขก
จนเป็นที่พอใจแก่เราทั้งสามแล้ว ก็ได้จังหวะย้ายสถานที่สิงสถิต
ไปเป็นบริเวณสวนจตุจักร..
พร้อมอีกหนึ่งหนุ่มที่มาสมทบ..
ขออนุญาตเอ่ยนามดังนี้
- กล้า หนุ่มผิวคล้ำร่างท้วมใหญ่ใจดี
- บอย หนุ่มเพลย์บอยหล่อเท่บาดใจสาวๆ และป้าแก่
- เก่ง หนุ่มอายุน้อยที่สุดแต่หน้าแก่จัด

เราสี่คนเดินสวนจตุจักรกันเพื่อหาซื้ออุปกรณ์มาทำสร้อยคอ
เพื่อแจกในงานบายเนียร์วันศุกร์นี้..
.. แน่นอนว่า นี่เป็นความลับ ยังไม่มีใครรู้ ..
(นอกจากพวกเรา..และคุณ)
ไอเดียจากพี่กล้า คือทำอะไรที่เป็นเทียนเจล สิ สวยดี
แต่ความตั้งใจเดิมของพวกเราคือทำสร้อยคอ
ดังนั้นเลยมาสรุปลงตรงที่
ทำสร้อยคอเป็นขวดเล็กๆ ..ใส่ทรายสี และเทียนเจล..

และก็เดินวนไปวนมา เลือกหา และปรับเปลี่ยนไอเดีย
จนได้ของที่ต้องการใช้ เกือบทั้งหมด..


วันเสาร์ 27 เวลาทุ่มครึ่ง :

เราไปอยู่กันที่ท๊อปส์ซูเปอร์มาร์เก็ต เซ็นทรัลลาดพร้าว
จุดประสงค์ก็เพื่อ หามะกะโรนีรูปตัวอักษร ABC เท่านั้นเอง
จะเอาตัวอักษร B มาใส่ไว้กลางขวด..
แต่หาไม่ได้ครับ
จำต้องเปลี่ยนเป็นใช้กระดาษเขียนเอาเอง..
นั่งรถแท๊กซี่ตรงดิ่งไปยังบ้านพี่กล้า แถวราชวัตร ทันที..
พี่กล้าอาสายินยอมให้เพื่อนๆ ไปค้างคืนที่บ้านเพื่อทำงานให้เสร็จ
เพื่อนๆ ตกลงใจไปในทันที ...
ทุกอย่างนี่ก็เพื่องานนี้นั่นแหละครับ ไม่งั้นนอนอยู่บ้าสบายๆ กันแล้ว
เรื่องอะไรต้องมาเสียเวลา 2 วันเต็มๆ
ในขณะที่เพื่อนคนอื่นๆ ได้ทำอะไรตามใจ
... ถ้าจะถามว่าตามใจพวกเราคือทำอะไร
ก็ตอบได้เลยว่าทำงานกรุ๊ปเนี่ยล่ะครับ.. ทำแล้วมีความสุขดี..


วันเสาร์ 27 เวลาสามทุ่ม :

นั่งคุยกัน สรุปเรื่องงาน และจำนวนคน..
รายจ่ายที่ช่วยกันออกไปในวันนี้ รวมทั้งค่ามัดจำที่พัก..
แล้วก็โทรศัพท์ชักชวนคนไปให้มากที่สุด


เวลาเที่ยงคืน..ขึ้นวันใหม่ :

อิ่มหนำสำราญกันเรียบร้อย ก็ต้องเริ่มต้นผลิตผลงานกันแล้วล่ะ
สร้อยคอเป็นขวดทราย มีตัว B ตรงกลาง..
ยังไม่มีใครนึกภาพออกเลยว่า จะเสร็จออกมาหน้าตายังไง
- บอย หยอดทราย
- นวย ใส่อักษร
- เก่ง กรอกเจลและปิดจุก
- กล้า ทำแพนเค้ก และเอาใจช่วย ??


วันอาทิตย์ 28 เวลาสิบโมงเช้า :

เสร็จงานกันแล้ว
100 อัน
เสียไปเยอะ
ไม่สวยก็เยอะ
เริ่มกังวลว่า น้องๆ เพื่อนๆ และพี่ๆ จะชอบกันไหม
ได้ไปแล้วจะเอาไปใช้หรือไม่
ความรู้สึกสุดท้ายคือ ไม่เป็นไรเว้ย เราได้ทำกันขนาดนี้ก็สุดยอดแล้ว
อุตส่าห์อดนอนตลอดคืน
ไม่ว่าผลจะเป็นแบบไหน อย่างน้อยๆ พวกเราเองชอบ.. เท่านี้พอใจแล้วล่ะ

แบ่งเชือกกันกลับไปผูกเป็นตัวสร้อย
... นี่เราทำงานกันตลอด 24 ช.ม. เต็ม หรือนี่..
คิดได้เท่านี้ก็เริ่มรู้สึกว่า
พลังงานทุกคนกำลังจะหมดแล้วครับ
รีบกลับบ้านด่วน
ก่อนจะเดินหลับ..


วันอาทิตย์ 28 เวลาบ่ายโมง :

นอนถึง 5 โมงเย็น
อากาศอบอ้าวจัง


วันอาทิตย์ 28 เวลาสามทุ่มครึ่ง :

ก็ยังนอนอีก...
ความคิดวูบหนึ่งก่อนจะหลับไป ก็คือ
ทำไมเราไม่เอาเวลาวันนี้กลางวันไปทำงานกันหว่า
ดันทำตลอดคืน แล้วมานอนเอากลางวัน
มันก็หมดไปอีกวันเหมือนกัน...
ไม่ได้ทำเวลาขึ้นเลย..
..คงเป็นเพราะเราตั้งใจกับมันมากเกินไปละมั้ง..
..ฮ่ะฮ่ะ..
ผมหัวเราะในใจก่อนจะหลับไป.