0092
5/4/45 .. ฝึกงานวันที่ห้า (รนหาที่)
แสดงทั้งหมด

6/4/45 .. ว่าด้วยเรื่องเวลาสังสรรค์ตอบ: 0, อ่าน: 857

... มันมีความสุขนะครับ
การที่เราได้นั่งพูดคุย สังสรรค์กับเพื่อน
ยิ่งในยามช่วงเวลาขาลงของชีวิต
เวลาอันแสนเบื่อ และต้องการระบายความอึดอัด
อย่างเช่นตอนฝึกงาน ช่วงนี้เลย ...
(ที่จริงหายเบื่อมา 2 - 3 วันแล้ว
เพราะมีน้องๆ ม.6 ที่รู้จักคุ้นเคยมั่ง และก็ไม่คุ้นมั่ง
แวะเวียนกันปรึกษา เรื่องการเลือกอันดับคณะ
รู้สึกดีขึ้นที่ตัวเรายังมีคุณค่ากับคนอื่นอยู่บ้าง..
ในช่วงเวลาสองวันข้างหน้านี้เป็นวันรับสมัคร
ยังไงก็ขอให้น้องๆ สมหวังกันถ้วนหน้านะ..)


... วันนี้เพื่อนคนหนึ่งส่งสารมาทางไอซีคิว
ว่าคืนนี้จะมีการนั่งคุยกันที่หอเพื่อน กรุณามาด่วน
... ผลก็คือ แม้จะเป็นนัดที่ฉุกละหุกมาก
แต่แก๊งค์สบายใจเที่ยว
ก็ได้มารวมตัวกันครบหน้าอีกครั้งแล้ว
... ทุกคนพร้อมใจกันมาอย่างไม่ต้องขู่เข็ญ


... เมื่อ 5 หนุ่มทยอยกันมา ครบองค์ประชุมแล้ว
ใครคนหนึ่งพูดขึ้นมาลอยๆ ว่า
เรามากัน 5 คน.. ก็น่าจะเป็นแบบ (ละคร) .. 5 คม ..นะ..
... อืมม..สี่หนุ่มที่เหลือ ทำเป็นไม่ได้ยิน : ]


เครื่องดื่มที่ขาดเสียมิได้ของงานสังสรรค์
ค่อยพร่องไปทีละนิดๆ
หัวข้อสนทนาของพวกเรา
ก็มากขึ้น กว้างขึ้นเรื่อยๆ
... นอกจากสารทุกข์สุขดิบ
และชีวิตของแต่ละคนในขณะนี้แล้ว
ที่ขาดเสียมิได้เลย ก็คือเรื่องเพศตรงข้าม
... ดูท่าจะเป็นประเด็นหลักไปแล้วด้วย
วงสนทนาของผู้ชาย ถ้าไม่มีเรื่องนี้เลย
ก็ดูจะผิดธรรมเนียมไปหน่อย
... ไม่มีใครมีแฟนเป็นตัวเป็นตน
มีแต่ คลับคล้ายคลับคลา
กับ ไม่มีวี่แววว่าจะมาเลย


... เรื่องฝึกงาน
ก็เป็นหัวข้อสนทนาที่สำคัญในคืนนี้เช่นกัน
... ทุกคนบ่น
ไม่ใช่ผมคนเดียว
ได้ฟังหลายๆ ความเป็นไป
ผมเข้าใจอะไรๆ มากขึ้นแล้วครับ
ผมคงไม่บ่นเรื่องงานที่ทำอีกแล้ว


... ประเด็นสุดท้ายของเวลาสังสรรค์
ซึ่งมีความยาวพอเหมาะ ราวๆ 3 ชั่วโมง
ก็คือ เรื่องงานใหญ่ของพวกเรา
เราจะจัดงาน ***บายเนียร์*** กัน
(เลี้ยงอำลารุ่นพี่ซีเนียร์ ที่เรียนจบแล้ว)
เราเป็นจูเนียร์ (ปี 3) เป็นรุ่นที่ใกล้ชิดสนิทสนมที่สุด
เป็นรุ่นที่พี่ๆ ซีเนียร์ (ปี 4) เคยดูแลมาตลอด
ตั้งแต่ตอนเป็นเฟรชชี่หน้าใสๆ (และใจยังสะอาดๆ) ...
จึงเป็นการเหมาะสมแล้วล่ะ
ที่พวกเรา 5 คนนี้ อาสาเป็นตัวตั้งตัวตีในการจัดงานครั้งนี้ขึ้น
เราจะขอวางแผนงานกันเอง.. ขอดูแลงานทั้งหมด
มันเป็นงานที่ตั้งใจทำมากที่สุด ด้วยเหตุผลหลายประการ


1. ตอบแทนพี่ๆ ที่ดูแลพวกเรามา 3 ปี
... งานนี้จะมีอะไรประทับใจอยู่มากทีเดียว
เท่าที่เสนอไอเดียกันคร่าวๆ นะครับ
แค่ผมนึกถึงบรรยากาศที่จะเกิดขึ้น ก็ขนลุกด้วยความซาบซึ้ง
... รู้สึกดีที่พวกเราแม้จะไร้สาระ แต่ก็คุยงานกันเข้าใจ
และความคิดอะไรต่างๆ ไปด้วยกันได้ดีมาก
ไม่เคยมีการทะเลาะกันเรื่องความเห็นเลย
ทุกคนมีเหตุผลที่ดีในการโต้แย้งเสมอ
และเรารับฟังความเห็นของกัน ..


2. เป็นงานสุดท้ายที่พวกเราจะได้จัดการแล้ว
... งานนี้ย่อมเป็นไปอย่างสุดความสามารถแน่นอน
ปีหน้าพวกเราคงไม่ได้โอกาสจัดงานอะไรเพื่อกรุ๊ปแล้วล่ะ
คงได้แต่ไปร่วมงานที่น้องๆ จัดขึ้นตามวาระต่างๆ ตลอดปี
ส่วนมากเป็นงานที่น้องปี 2 จัด และจัดเพื่อน้องปี 1
ดังนั้นเมื่อถึงคราวของงานที่พี่ปี 3 จัดให้พี่ปี 4 บ้าง
... ก็น่าทำอยู่


3. ถ้าเราไม่จัดเองแล้วใครจะจัดได้
เพื่อนๆ เราก็แยกย้ายกันไปที่ต่างๆ นานา
บางคนก็ดูท่าทางไม่น่าไว้ใจให้จัดงานใหญ่
... มองกันไปมองกันมา
ก็สรุปว่า พวกเรานี่แหละวะ ... จะมองหาใครอีก
ให้คนอื่นจัดแล้วก็ไม่ถูกใจ
... ในเมื่อเป็นความคิดของพวกเรา
เราอยากให้มีงานนี้เกิดขึ้น
... เราก็ต้องทำเอง ...


... หนึ่งประโยคที่ผมชอบใจมาก ไม่รู้ว่าใครพูดคนแรกหรอกครับ
แต่ได้ยินจากปากของพี่โตน จักรธร (นักร้องวง Pixyl และ Sofa)
*** ... คุณอยากได้อะไร.. คุณอยากเป็นอะไร.. จงทำเอาเองเลยครับ..
เริ่มลงมือเลย.. นั่งรอเวลาไปก็ไม่เกิดประโยชน์...
ไม่มีใครมาทำอะไรให้คุณได้หรอกครับ... คุณต้องทำเอาเอง.. และทำเดี๋ยวนี้.. ***
นวย 07/04/2002 01:12 
สามารถใส่ html tag โดยใช้เครื่องหมาย { } แทน < >      
ความเห็น : 
จาก : : รหัส
(อีเมล/เว็บไซต์) : อัพโหลดรูป/ไฟล์
ถ้าไม่มีรหัสประจำตัว กรุณาใส่ "เลขหนึ่งสี่ตัว" ด้วยครับ