... 100 ก.ม. จากตึกใบหยก 2
ไปทางมหาชัย แม่กลอง สมุทรสงคราม เข้าเพชรบุรี
จะถึงทางแยกเลี้ยวซ้ายเพื่อเข้าสู่สุสานสีตะศาลา
และอีก 25 ก.ม. จากทางแยกนั้น
เราก็เข้าไปถึงตัวสุสาน
... วันนี้ผมไปไหว้บรรพบุรุษครับ
เทศกาล เช็งเม้ง ...
เช็งเม้ง คือ วันที่ลูกหลานแต่ละบ้าน แต่ละครอบครัว
จะมารวมกัน ณ สุสานบรรพบุรุษ
เพื่อทำพิธีไหว้ประจำปี
จะเอาอาหารอะไรมาไหว้ ก็แล้วแต่ความคิดสร้างสรรค์ครับ
และที่ขาดไม่ได้ (แต่ผมไม่เคยสนับสนุนเล้ย..) ก็คือ
การเผากระดาษ ... และ ตะกั่ว ...
... กระดาษที่เขาทำเป็นรูปธนบัตร ทองคำแท่ง เรื่อยไปจนถึง
เสื้อผ้า หมวก แปรงสีฟัน กระติกน้ำร้อน บัตรเครดิต
วีดิโอเทป โทรศัพท์มือถือ ... โอ้โห.. เดี๋ยวนี้เป็นเอาหนักแฮะ..
ผมว่า ผมเห็นแล้วสยองๆ ยังไงไม่รู้.. แถมเคลือบตะกั่วอีก
ข้าวของเครื่องใช้เหล่านี้ เชื่อกันว่า
เผาหน้าหลุมศพ (บางบ้านเค้าก็ไม่) แล้ว
จะไปถึงมือผู้ตายที่อยู่บนสวรรค์ได้..
... ดูหน้าญาติโยมแต่ละคนแล้ว ไม่มีใครเห็นด้วยกับการเผาสักเท่าไร
แต่ก็ไม่มีใครกล้าเลิกซักที
ก็ยังคงทำตามๆ กันมา
เท่าที่ผมเห็นด้วยตาตัวเองก็สิบกว่าปีแล้ว..
... ถ้าจะหาข้อดีของเทศกาลเช็งเม้ง
ที่สำคัญ และเดาเอาเองว่าเป็นจุดมุ่งหมายหลักของผู้ริเริ่ม
ก็คือ เป็นโอกาส (แค่) ครั้งหนึ่งในแต่ละปี
ที่จะเกิดการ รวมญาติ กันขึ้น..
... ไม่ค่อยได้เจอกันก็ได้เจอ ได้คุย ถามไถ่ และเฮฮา ...
เรื่องที่คุยกันก็ไม่พ้นพวก การงาน การเล่าเรียน
ความเป็นอยู่ของแต่ละบ้าน
โทรศัพท์รุ่นใหม่ของใครสักคน
หรือสมาชิกคนล่าสุดของตระกูล...
...เช็งเม้งวันนี้ เราไปกัน 5 ครอบครัว (จาก 6)
ก็เลยวุ่นวายกันเหมือนทุกคราว ...
... ทั้งแก๊งเด็ก แก๊งผู้ใหญ่หญิง และแก๊งผู้ใหญ่ชาย ...
... โดยเฉพาะแก๊งเด็ก ซึ่งมีตั้ง 12 คนแน่ะ ...
ไล่เรียงตั้งแต่ ปี 3 ปี 2 ปี 1 ม.6 ม.5 ม.4 ม.3 ... เรื่อยไป
จนเล็กที่สุดคือ 1 ขวบครับ... เรียกว่าพระเอกของงานเลยล่ะวันนี้...
(ปีนี้ขาดไปหลายคน อย่างเช่นหนึ่งสาวแอบไปดูดนตรีอยู่ที่พัทยา
... เป็นที่น่าอิจฉาแก่หนึ่งหนุ่มที่จองที่พักไม่ได้ เป็นอย่างยิ่ง)
... และด้วยความที่มีเด็กเยอะนี่เอง
ทำให้เทศกาลเช็งเม้งทุกครั้ง ต้องเกิดปรากฏการณ์อย่างหนึ่ง
ผมสังเกตเห็นได้ และตั้งชื่อว่า... ยุทธการเช็งเม้ง ...
... ฟังชื่อแล้วอาจจะงงได้
สมมติว่า มีเด็กคนหนึ่งในจำนวนสิบกว่าคน
ไปทำอะไรแปลกกว่าชาวบ้านเข้า
(ไม่ว่าจะเป็นเรื่องดี หรือเรื่องไม่ดี ก็ตาม)
จะเกิดการ พูดขึ้นมาลอยๆ จากปากผู้ใหญ่คนหนึ่งก่อน
และผู้ใหญ่คนอื่นๆ ก็จะเข้ามาร่วมออกความเห็น
และแล้ววงสนทนาก็ใหญ่ขึ้นเรื่อยๆ
และเริ่มมีความเห็นที่พิสดารขึ้นเรื่อยๆ
จนกระทั่ง บุคคลที่ตกเป็นข่าว เกิดอาการอับอาย จนได้...
(แม้ตอนเริ่มต้น จะไม่ใช่เรื่องน่าอายก็ตาม)...
... ยกตัวอย่างละกันครับ
วันนี้ น้าคนหนึ่งพูดขึ้นมา
เอ ได้ข่าวว่าใครนะ ไปซื้อเป้อันนึงพันกว่าบาทอ่ะ...
อะไรกันวะ จะใช้ไปตลอดชีวิตเลยใช่มะ...
... น้องชายผมแหละครับ บุคคลในข่าว
และแน่นอน น้องชายผมต้องนั่งอยู่ตรงนั้นด้วย ...
ฮ่าฮ่า... แล้วเรื่องราวก็ดำเนินต่อไป
... ผมว่า ในวงศ์ตระกูลผมนี่ น่าทำงานเป็นสายข่าวตำรวจกันจังเลย
ข่าวทุกเรื่องไวมาก ....
นานๆ เจอกันที ... เตรียมโดน เช็งเม้ง กันไว้เลย...
กระซิบอีกนิดว่า ยุทธการเช็งเม้ง นี่
มันน่าเจ็บแค้นที่สุดก็เพราะว่า
คนที่เริ่มการ พูดขึ้นมาลอยๆ น่ะ
ส่วนมากจะเป็นบุพการีของบุคคลในช่าวนั่นเอง...
เราอาจแปลคำว่า ยุทธการเช็งเม้ง เป็น...
... ยุทธการเผาบุตร ... ก็คงได้
นัยว่า ผู้ใหญ่เขาไม่มีเรื่องอะไรจะคุยสนุกกันแล้ว
วกเข้าเรื่องลูกท่าจะมันดี..
ครอบครัวชาวบ้านเป็นแบบนี้มั่งมั้ยนะ
80 ก.ม. ไกลออกไปจากทางเข้าสุสาน ก็จะถึงหาดชะอำ
แทบทุกปีที่มาพร้อมหน้ากันจะต้องไปทะเลกันต่อ
ชะอำเป็นหาดที่มากันบ่อยที่สุด
ตอนผมเด็กๆ จะมาค้างคืนกันแทบทุกปี ...
เด็กๆ ออกมาวิ่งจับปูลมกันตอนกลางคืน
ส่วนผู้ใหญ่วุ่นกับเด็ก ยังกะจับปูใส่กระด้ง ตอนกลางวัน ...
... แต่ 2-3 ปีที่ผ่านมา แก๊งเด็กเริ่มกลายเป็นแก๊งแก่
ไม่มีการค้างคืนแล้ว... แค่ขับรถไปนั่งคุยกัน
ไม่รู้ไปทำไมตั้งไกล.. นั่งแค่ 2 ช.ม.
ขากลับ ระยะทางตั้ง 180 ก.ม.
... โอ้โห ...
นวย