ย้อนกลับไป 2 ปีที่แล้ว
12/4/43 .. ใครก็ไม่รู้ครับ โทร.มาห้องผม
ผมรับสายเอง และคิดว่าสายโทรศัพท์ฝั่งนั้นคงมีปัญหา
ก็พูดไปว่า ขอวางหูนะ..
รอบที่ 2 โทร.มา เงียบอีกแล้วครับ
แต่ได้ยินเสียงแวดล้อมรอบข้างชัดเจนเลย
เหมือนเสียงใครคุยกัน หรือเสียงทีวี ก้องๆ อยู่
ผมก็.. เฮ้ย ถ้าไม่พูดอะไรก็ฟังเพลงไปละกัน
แล้วผมก็เปิดเพลง Sunflower ของวง Crub ให้ฟัง
ผมนั่งดูทีวีต่อไป พอจบเพลงผมก็วางสาย
ก่อนวางมีการบอกสุขสันต์วันเกิดด้วย
เพราะอาจเป็นเพื่อนโทร.มาแกล้งหรือเปล่าไม่รู้
หลายนาทีต่อมา พอผมรับสายปั๊บ
ทีนี้.. ผมงง.. เสียงที่มาตามสายนั้น
มันเป็นเสียงเพลงของโลโซครับ
-- ฉันไม่มีอ่าร้าย ฉานมีแค่กีตาร์
ฉานมันเป็นคนบ้า ฉันชอบร้องเพลงงงง.. --
เปิดมาแบบดังมาก หูจะแตก : ]
สักพักทางนั้นก็วางหูไป.. ผมนั่งขำ เออใครวะ??
อันว่า สายโทรศัพท์ในห้องผมนั้น
มันเป็นแบบ 8 นาทีแล้วตัด.. เนื่องจากอยู่อพาร์ตเมนท์
พอมนุษย์ลึกลับผู้นี้โทร.มา อีกรอบ
ผมไม่พูดอะไร นั่งดูทีวี ไม่สนใจ
และพอนานเข้า ผมหันไปคุยกะแม่
(ซึ่งกำลังหงุดหงิดกับโทรศัพท์โรคจิต)
ว่า เอ ทำไมวันนี้ 8 นาทีมันนานจัง
หรือเค้าใจดีให้เพิ่มเป็น 15 นาทีหว่า..
ได้ยินดังนั้น ก็วางหูเฉยเลยครับ.. ทำไมหว่า..
13/4/43 .. วันถัดมา เป็นวันหยุดครับ
พ่อผมอยู่บ้าน.. ผมคิดแผนไว้ว่า
(ขอเรียกว่า ไอ้โรคจิต นะครับ)
ตอนไอ้โรคจิตโทร.มา ผมจะแกล้งคุยถ่วงเวลาไว้
แล้วให้พ่อหมุนโทรศัพท์อีกเครื่อง
เช็คว่า บ้านเพื่อนๆ ที่ตกเป็นผู้ต้องสงสัย ในลิสต์น่ะ
มีบ้านไหนสายไม่ว่างบ้าง..
หรือเบอร์มือถือก็ตามเถอะ..
... ฮ่ะฮ่ะ เป็นแผนที่แย่จริงๆ ครับ
แต่ตอนนั้นนึกออกเท่านี้เอง...
และผลคือ ทุกสายว่างหมด
ตอนเย็นพอมันโทร.มาอีกที
(อ้าว คราวนี้เรียก มัน แล้วเหรอ)
ผมพูดไปว่า เดี๋ยวไม่ต้องโทร.มา นะ
กำลังจะออกจากบ้าน ไม่มีใครอยู่..
พอพูดจบ ก็นึกอะไรได้..
.. เฮ่ย ถ้าเป็นผู้ร้ายโทร.มาเช็คว่ามีคนอยู่หรือเปล่าล่ะ
ซวยแล้ว ดันบอกว่าเดี๋ยวไม่มีใครอยู่นะ..อีก เฮ้อ...
ผมเขียนโน้ตทิ้งไว้ให้แม่และน้องอ่าน
ผมกลัว..
... พ่อบอกว่า ไม่ใช่โจรหรอก
ถ้าโจรจริง อะไรมันจะรีบร้อนอยากปล้นขนาดนี้
โทร.มาทุกชั่วโมง อย่างกับข่าวในประเทศ..
14/4/43 .. ผมตื่นมาตอนเช้าเพราะเสียงโทรศัพท์
ผมเริ่มรำคาญแล้ว
..นั่งวิเคราะห์กับแม่..
- ไม่น่าเป็นพวกโรคจิตโทร.มาก่อกวนตามบ้าน
เพราะนี่มันเบอร์ต่อ ภายใน ซึ่งโทร.ติดก็ยากเย็น
- ถ้าโรคจิตแบบนั้น แล้วทำไมไม่พูดอะไรเลย
น่าจะมีลวนลามอะไรบ้าง.. (ฮ่ะฮ่ะ.. แอบต้องการเล็กๆ)
- ไม่น่าเป็นญาติพี่น้อง เพราะทุกคนไม่มีใครทราบเบอร์นี้
จะทราบแต่เบอร์อีกห้องหนึ่ง ที่อยู่ติดกัน..
- ต้องเป็นเพื่อนแน่แล้ว.. เพื่อนมัธยม หรือเพื่อนที่คณะหว่า
ยังไงต้องจับให้ได้โดยเร็ว ก่อนที่จะประสาทกันไปหมด..
ผมเริ่มคิดต่อเองคนเดียว ในสมุดบันทึกมีข้อความดังนี้..
การเตรียมการ :
1. เตรียมเสียงตอบรับ ให้ฝากข้อความเพราะไม่มีใครอยู่
(แกล้งเปิดเทปให้ฟัง เพราะผมไม่มีเครื่องตอบรับจริงๆ)
2. เตรียมเสียงรายการแสดงตลกไว้ ความยาวนี่ยาวมาก..
3. พยายามหาวิธีบันทึกเสียงสนทนาโทรศัพท์ แต่ไม่สำเร็จ
สิ่งที่ตั้งใจจะทำ :
1. ถ้ามันฟังตลกแล้วเกิดขำ อย่างน้อยคงได้ยินเสียงหัวเราะบ้าง
2. ถ้าฟังเพลินเกิน 8 นาที.. อันนี้แหละ หนาวแน่เรา..
โจรในอพาร์ตเมนท์แน่..
(สายภายในด้วยกัน โทร.คุยกันนานเท่าไรก็ไม่ตัด และไม่เสียเงิน)
3. ถ้าสองข้อข้างต้นไม่สำเร็จ รอบถัดไปจะเปิดเสียงตอบรับ
ทำเหมือนไม่มีคนคอยรับสายคุณแล้วนะ.. ดูว่ามันจะทำอย่างไร..
ผมเดาสาเหตุการกระทำไว้ว่า
- โจร โทร.เช็คว่ามีคนอยู่หรือเปล่า
- จะแกล้งให้ผมเป็นบ้า เครียด และเสียชีวิต.. (เออ..ไปนั่น)
- ดักอัดเสียงผม ไปใช้ทำอะไรก็แล้วแต่
(เพราะถ้าคนอื่นรับ มันจะรีบวางทันที)
- เหงา อยากมีเพื่อนคุย แต่ไม่กล้าคุยกับผม เพราะอะไรก็แล้วแต่..
- โรคจิต (อันนี้ไม่ต้องหาเหตุผลมารองรับ)
17 ถึง 22/4/43 .. ไอ้โรคจิตคงให้ผมหยุดพักผ่อนสงกรานต์
จึงโทร.มา ในวันที่ 17 (ให้หลัง จากที่คิดแผน ถึง 3 วัน)
ผมยังไม่มีโอกาสได้ใช้แผนสักที
ระหว่างนั้นก็พยายามสอบถาม หาวิธีตรวจสอบ
ว่าสายที่โทร.เข้ามานั้น โทร.มาจากเบอร์อะไร
แต่ตรวจสอบไม่ได้ครับ..
คุยแล้ว พี่โอเปอเรเตอร์ ที่เบอร์ 13 เค้าบอกว่ายังทำไม่ได้
แถมมีการแซวอีกว่า ก็คงสาวที่ไหนโทร.มาแกล้งแหละค่ะ
... และแล้ว พอถึงวันที่ 24 ครับ ...
นวย