0037
30/1/45 .. สวัสดีหนังสือ
แสดงทั้งหมด

31/1/45 .. สวัสดีน้องกรุ๊ปตอบ: 7, อ่าน: 1489

ถึงฤดูกาลสิ้นปีการศึกษาอีกครั้งหนึ่งแล้ว
นอกจากงานที่มีอยู่ล้นมือ และการสอบที่กำลังจะมาถึง
ก็พอมีงานสังสรรค์รื่นเริงบ้างประปราย
ให้ยึดเป็นจุดหยุดพักชีวิต ที่ดูจะล้าเต็มที...

คืนนี้เป็นงานแรกในช่วงนี้
งาน "thank พี่" โดยน้องกรุ๊ปบี
หรืองานเลี้ยงขอบคุณรุ่นพี่ ที่ดูแลชี้แนะมาตลอดปี
จัดโดยน้องใหม่ปี 1 เฟรชชี่ ชายหญิง ในกรุ๊ป
ที่กำลังจะก้าวขึ้นมาแทนที่น้องปี 2 โซโฟมอร์
ในอีกไม่กี่เดือนข้างหน้า...
นั่นเป็นเวลาที่น้องๆ จะเปลี่ยนหน้าที่จากน้องคนเล็ก
มาเป็นกำลังสำคัญที่ต้องดูแลน้องๆ รุ่นถัดไป
... หากคิดในอีกมุม... น้องๆ ปี 2 ก็หมดวาระ
ที่ทุ่มเทดูแลรุ่นน้องปี 1 มาโดยตลอด
<< เนื่องด้วยปี 2 กับปี 1 จะใกล้ชิดกันที่สุด
ด้วยตารางเวลา ด้วยจังหวะการเรียน
และอีกหลายๆ อย่าง >>
ดังนั้น งานคืนนี้จึงเป็นงานผ่อนคลายสบายๆ
ที่คล้ายว่าเป็นธรรมเนียมจัดขึ้น เพื่อน้องปี 2 โดยเฉพาะ
... เต็มที่ครับ ...


บางมุมในงานเลี้ยง
... มองตาน้องปี 1 บางคน
คล้ายมีภาพอนาคตปีข้างหน้าสะท้อนอยู่
อยู่ในแววตาที่มุ่งมั่น
ผมมั่นใจว่าเขาเหล่านี้
จะดูแลน้องรุ่นถัดไปได้ดีแน่นอน
... มองตาน้องๆ ปี 2
บ้างคิดถึงอนาคตปีหน้า
ซึ่งจะต้องเพลากิจกรรมลง
และทุ่มเทเวลาให้การเรียนมากขึ้น
จึงดูผ่อนคลายหายเหนื่อย
แกมด้วยความกังวลถึงอนาคตการศึกษา อยู่ไม่น้อย

... หันกลับมามองตาพวกเดียวกันเอง
เพื่อนๆ ปี 3
คิดกันถึงแต่ว่า ... จะขึ้นปี 4 แล้วสิ
จะเรียนปีสุดท้ายแล้ว
ชีวิตมันก็เท่านี้
เห็นน้องปี 1 สนุกกันอยู่
น้องปี 2 ก็สนุกกันอยู่
หวนคิดถึงวันเก่า
... เฮ้อ.. ภาพเมื่อ 2 ปีที่แล้ว ที่เราจัดงานนี้กันที่นี่
ยังจำได้ฝังใจเลย
เวลามันช่างรวดเร็วจนไม่อยากเชื่อ
ว่าแล้วก็ซดเหล้าตามกันเฮือกเฮือก
ใช่สิ.. ชีวิตมันก็เท่านี้ล่ะวะ

มองตาพี่ๆ ปี 4
ที่กำลังจะจากสถานศึกษาไป
ในอีกเพียง 4 สัปดาห์
ยิ่งใจหายแทน

... บางคนมีงานมารอแล้ว
บางคนสมัครงานได้พอใจ
บางคนมั่นใจที่จะก้าวต่อไปในทางเดิม
"เรียนต่อโท" ...
และบางคนก็สิ้นหวังกับชีวิต
จบแล้วจะไปทางไหนดี
... ตกลงชีวิตคืออะไรกัน...



งานเลี้ยง "thank พี่"
เป็นงานกันเองๆ ที่ไม่เคยสมบูรณ์แบบ
ก็เพราะด้วยความกันเองนั่นแหละ
จึงไม่แปลกที่อาจไม่ค่อยมีคนสนใจ
ความเป็นไปบนเวที
... ใครฉุกคิดได้ก็ช่วยกันปรามเพื่อน
ให้สนใจกิจกรรมหน่อย
ยิ่งน้องๆ ปีนี้เตรียมงานกันมาหลายวัน
ยิ่งเกรงใจเข้าไปอีก
เอาใจช่วยน้องๆ ให้งานคืนนี้ผ่านพ้นได้ด้วยดี
... ถึงจะวุ่นวายไปนิด
แต่ทุกคนก็มาด้วยใจ...
... ทุกคนได้ใจกลับบ้าน
... เต็มเปี่ยม


งาน เลิก แล้ว
ไม่รู้ว่าน้องๆ รู้สึกอย่างไร
... ผมเดินออกจากงาน
พร้อมเจ้าภาพที่อยู่คนสุดท้าย
... เพราะเพียงการอยู่ปรากฏกาย
ก็เพิ่มกำลังใจให้คนจัดงานได้โข
ผมเข้าใจเช่นนั้น
พยายามอยู่จนเลิกงานจริงๆ ทุกงานที่เป็นไปได้
เราอุตส่าห์มาแล้ว ก็อยู่จนจบเลยจะเป็นไรไป
แทบจะช่วยพนักงานโรงแรมปิดประตู ...

... นอกจากปัจจัยสี่แล้ว
ก็ "กำลังใจ" นี่ล่ะครับ
ปัจจัยอีกอย่าง ... ที่จำเป็นสำหรับการดำรงชีวิต.


view full size (600 x 326 px)


--------------------------------------------------------------------

เพลงประจำวันนี้ : กลับคนสุดท้าย / อ่ำ

1. เห็นไหมว่าใครยังอยู่กับเธอ
เห็นไหมว่าเธอยังอยู่กับใคร
ในตอนที่คนอื่นๆ เขาขอลากลับไป
แต่ฉันยังนั่งตรงนี้กับเธอ

2. ถึงแม้ทุกคนเขากลับไปแล้ว
ฉันนั้นก็ยังไม่อยากไปไหน
ยังไงก็ยังจะอยู่ ข้างๆ เธอเรื่อยไป
อยากให้รู้จริงๆ ว่าใจมันห่วงเธอ

** ถึงแม้งานเลี้ยง จะมีวันเลิกรา
แต่ฉันไม่มีวันเลิกกับเธอ
จะสุขจะทุกข์ จะอยู่ด้วยกันเสมอ
รู้ไว้ว่าฉันจะอยู่เป็นคนสุดท้าย

3. และแม้ว่าเธอจะกลับไปแล้ว
ฉันนั้นก็ยังไม่กลับไปไหน
ยังไงก็ยังจะอยู่ เพื่อรอเธอเรื่อยไป
เมื่อพรุ่งนี้มาถึงเมื่อไรได้เจอเธอ
.. คนคนนี้มีทั้งหัวใจไว้รอเธอ

--------------------------------------------------------------------
นวย 01/02/2002 00:31 
ข้อความต่อไปนี้ขโมยมาจากไดอะรี่พี่จุ๊ครับผม

------------------------------------------------------------------

บ่าย แก่-แก่ ...
ออกไปมหาลัย เนื่องจากมีงาน Thanks พี่
จัดที่ Eastin Bangkok Hotel
กว่าจะรวบรวมสมัครพรรคพวกครบ ก็ค่ำๆ
น้องๆปี 1รุ่นนี้เก่งมาก จัดอะไรเป็นเรื่องเป็นราวดี
ดูแล้วรู้ว่าตั้งใจทำ มีการเตรียมการ ประทับใจค่ะ
ได้เจอ เพื่อนๆ พี่ๆ น้องๆ หลายๆคน
ที่ไม่ได้เจอ ไม่ได้คุยกันนานอยู่...
รู้สึกดี ที่ได้พบปะกันอีก เพราะอีกไม่นาน
พอจบไปแล้ว การจะมาเจอกันอย่างนี้ คงไม่ง่ายนัก

เนื่องจากเป็นปี 4 ที่รุ่นน้องค่อนข้างรู้จัก
เลยโดนขึ้นไปเล่นเกมเป็นตัวแทนปี 4 กะ ลีดเดอร์อั๋น
นอกจากเกมแล้ว น้องๆก็ยังมีการแสดงต่างๆ
สนุกกันตามประสาพี่น้อง...ชาว group. B

น่าแปลกใจ...
ได้รู้ว่ามีรุ่นน้องที่ appreciate เราอยู่หลายคน
รู้สึกดีไม่น้อย เพราะนี่คือกำลังใจขนานดี...
ให้คนๆนี้พยายามที่จะทำตัวเป็นตัวอย่างที่ดีที่สุดสำหรับน้องๆ
ยังไงก็ขอบคุณมาก-มากเลยอ่ะค่ะ ^_^

------------------------------------------------------------------

ก๊อปมาซึ่งๆ แบบนี้คงไม่ว่ากันนะครับ
เดี๋ยวจะแอบไปดูพี่ปู๊ดเค้าว่าอย่างไรอีกคนนึง
... งานเดียวเขียน 3 คน 3 มุมมอง ...
ดีแฮะ
นวย 01/02/2002 00:39  [ 1 ] 
เออ !! อยากบอกว่าทำไงดี เข้าไดอะรี่ตัวเองไม่ได้อ่ะ พี่นวย ช่วยด้วยดิ้
โบกิด 01/02/2002 21:37  [ 2 ] 
อ่าว ทำไงล่ะ.. ย้ายที่เขียนดิ
อยากเขียนที่นี่มั้ยอ่ะ
นวย 02/02/2002 22:27  [ 3 ] 
พี่ไม่ได้เขียนว่ะนวย
วันนั้นปวดท้อง
กลับมาก็นอนปวดท้อง

แต่งานสนุกดีครับ
อยากอยู่จนจบเหมือนกัน
คิดเหมือนนวยนะ
น้องรุ่นนี้กล้าคิดกล้าทำ เก่งๆ
รักเพื่อนมากๆละกัน
ปู๊ด 07/02/2002 23:21  [ 4 ] 
อ่านแล้วกระเทือนใจหวะ
ปู๊ด 07/02/2002 23:25  [ 5 ] 
: ]

ดูในรูป
คนที่นั่งข้างแฟ้มเขียวด้านขวาบน = พี่ปู๊ด..
ถัดมาทางซ้าย = นวย
ถัดไปเยอะๆ จนซ้ายสุด = พี่จุ๊
(โอ้โห นวยได้ถ่ายรูปคู่พี่ปู๊ดด้วย.. แล้วงี้เรียกว่าถ่ายคู่พี่จุ๊ ได้มั้ยอ่ะ)
นวย 09/02/2002 11:42  [ 6 ] 
และนี่คือ --> ไดอะรี่พี่ปู๊ด
นวย 09/02/2002 11:45  [ 7 ] 
สามารถใส่ html tag โดยใช้เครื่องหมาย { } แทน < >      
ความเห็น : 
จาก : : รหัส
(อีเมล/เว็บไซต์) : อัพโหลดรูป/ไฟล์
ถ้าไม่มีรหัสประจำตัว กรุณาใส่ "เลขหนึ่งสี่ตัว" ด้วยครับ