xx/1/45 .. สวัสดีอีกครั้งตอบ: 3, อ่าน: 914

แม้จะเป็นความรู้สึกที่ดีเมื่อได้รับรู้
แต่ก็ไม่ได้ตั้งใจจะทำให้เป็นห่วง...

ไม่ได้ทำร้ายตัวเอง
ไม่ได้ขังตัวเอง
ไม่ได้ไม่รับสายโทรศัพท์ด้วย
เพียงต้องการ งดติดต่อกับใครๆ สักพัก
จนถึงตอนนี้ 48 ช.ม. ผ่านไป
ได้ทำอะไรที่อยากทำ...
อิสระ
... แต่ ยังไม่พบ "ตัวเอง"

แว่วเสียงเพลงมาจากที่ไหนสักแห่ง
"... ยิ่งค้นหาตัวเองเท่าไร
ยิ่งหาตัวเองไม่เจอ
ยิ่งพบยิ่งเจอเธอ
ก็ยิ่งรู้ไม่มีความหมาย ...
ยิ่งไขว่คว้า ให้มันได้มา
ดูเหมือนมันจะยิ่งไกล
ยิ่งหวังมากเท่าไร
ยิ่งปวดใจ ยิ่งเสียใจเท่านั้น..."
ฟังแล้วสะดุด...
...
คิดอะไรไม่ออก
...
...
...


ปล่อยเวลาให้กับการ์ตูน Hesheit 2 วัน
ชอบกันมั้ย..
นวยกลับมาแล้วครับ
กลับมาแบบยังไม่ได้อะไรเลย
แต่เลิกคิดถึงมันแล้ว...

"อะไรจะเกิด -- มันก็ต้องเกิด..."
ใครๆ ก็รู้ประโยคนี้
ใครๆ ก็ปลอบกันด้วยประโยคนี้
... พอเจอกับตัวเข้า
แค่คิดว่าอะไรจะเกิดต่อไป
แทบจะร้องไห้เอา
อยากจะให้อะไรที่มันจะเกิดขึ้นนั้นน่ะ
ไม่เกิดจะดีมากเลย

...ปลอบตัวเองไม่สำเร็จ
ที่ทำได้คือปล่อยให้ผ่านเวลาไป
ให้ความรู้สึกมัน"ถูกลม" ซะบ้าง
จะได้ชินไปเอง...

...
...
...

ขอบคุณที่เป็นห่วงครับ
... การที่เราได้รู้ว่า
ยังมีใครคอยลุ้น .. คอยมอง
ไม่ได้มีเราอยู่คนเดียว คิดคนเดียว
ก็ทำให้อุ่นใจขึ้นหลายองศา
และทำให้ไม่เสียแรงที่ได้เกิดแล้ว

| : D

----------------------------------------------------------

ยังมี / เฉลียง